Του Νίκου Τσούλια

     – Φίλε μου, δεν έχω καμιά διάθεση να αντιπαρατεθώ μαζί σου. Κουβαλάω μεγάλο φορτίο στην ιστορία της ανθρωπότητας και οι εμπειρίες μου είναι τρομακτικές. Μου δίνουν αυτοπεποίθηση και προοπτική!

     – Και εγώ δεν προτίθεμαι να αντιδικήσω μαζί σου. Είμαι το μέλλον και δεν ανησυχώ καθόλου που έχεις τόσο πολύ παρελθόν. Και εσύ όταν αντικατέστησες την περγαμηνή και τον πάπυρο, ένιωθες βεβαιότητα όπως εγώ τώρα, γιατί είχες το μέλλον δικό σου.

     – Συνυπάρχουμε αρκετό διάστημα· και ποια είναι τα αποτελέσματα; Παραμένω κυρίαρχο!

     – Ναι αλλά δεν βλέπεις την τάση. Δεν θες να συνειδητοποιήσεις κάτι πολύ απλό. Οτιδήποτε δεν είναι ψηφιακό δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα ούτε να πολυχρησιμοποιηθεί και δεν είναι καθόλου εύχρηστο.

     – Εσύ είσαι για μικρά κείμενα, για κανένα άρθρο, για δημοσιεύματα πρόσκαιρα και αναλώσιμα.

     – Μα δεν βλέπεις την έκρηξη της γνώσης και της πληροφορίας; Πού θα χωρέσει όλος αυτός ο όγκος; Εγώ μπορώ να αποθηκεύομαι ακόμα και σε μηδενικό χώρο, αν φιλοξενούμαι στο διαδίκτυο και σε ιστοσελίδες.

     – Ναι, αλλά αυτό ακριβώς που θεωρείς πλεονέκτημα είναι μειονέκτημα. Εσύ είσαι για αποθήκευση και μόνο. Ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει όλο αυτό τον πληροφοριόκοσμο. Κάθε άνθρωπος διαβάζει στη ζωή του κάποιες εκατοντάδες βιβλία και γι’ αυτό τα επιλέγει. Δεν τον ενδιαφέρουν τα απέραντα ψηφιακά πεδία. Τι να τα κάνει;

     – Όμως η έρευνα, η παραγωγή γνώσης, η διάχυση και η ανταλλαγή της πληροφορίας με τους ρυθμούς λειτουργίας που έχουν σήμερα η επιστήμη, η οικονομία, η κοινωνία, ο πολιτισμός δεν μπορούν να υπηρετηθούν με το δικό σου στατικό βιβλιόκοσμο. Εγώ συμπύκνωσα το χώρο και τον χρόνο. Ο κόσμος αλλάζει. Τελείωσε η εποχή του Γουτεμβέργιου.

    – Κάνεις λάθος και μάλιστα μεγάλο. Βλέπεις την τεχνολογία και μόνο, και προσπαθείς με βάση μόνο αυτή να ερμηνεύσεις τις εξελίξεις. Μην είσαι βιαστικό. Ο βομβαρδισμός των πληροφοριών έχει αντίθετα αποτελέσματα. Υπάρχει πολύ σκουπίδι. Για ποιο λόγο να ασχοληθεί κάποιος με κάτι που δεν τον ενδιαφέρει;

     – Μα και τώρα που συζητάμε, στον ψηφιόκοσμο μπορούμε και γινόμαστε πεδία δράσης από τους αναγνώστες. Την ίδια στιγμή μας διαβάζουν δεκάδες ή και εκατοντάδες αναγνώστες, ενώ με σένα ο αναγνώστης είναι μόνος του. Δεν βλέπεις το πλεονέκτημά μου; Για ρώτα και κανέναν αναγνώστη, τι επιλέγει ανάμεσα σε μένα και σε σένα.

     – Ακριβώς εδώ σε θέλω. Οι περισσότεροι αναγνώστες μπορεί να έχουν ψηφιακά βιβλία στον υπολογιστή τους ή στο τάμπλετ τους αλλά διαβάζουν μόνο τα βιβλία της δικής μου ομάδας. Και ξέρεις γιατί; Όχι, μόνο γιατί κουράζει τα μάτια του αναγνώστη η φωτεινή οθόνη σου αλλά κυρίως γιατί ο αναγνώστης έχει προσωπική σχέση με το βιβλίο, με το εξώφυλλό του, την αισθητική του, το άγγιγμά του.

    – Αυτά όλα αφορούν τους αναγνώστες μεγάλης και μέσης ηλικίας. Για δες τι γίνεται με τους νέους και με τα παιδιά. Εδώ ζυμώνεται το μέλλον.

    – Ξεχνάς κάτι πολύ βασικό. Τα παιδιά και οι νέοι απλά χρησιμοποιούν την τεχνολογία ως εργαλείο, όχι ως αυτοσκοπό. Και στο σχολείο τους και στο πανεπιστήμιό τους η γνώση η βασική και η ουσιαστική, η παιδεία και η μόρφωση τους παίζεται στα κλασικά και στα έγκυρα αναγνώσματα. Κάθε βιβλίο της σειράς μου είναι και μια συντροφιά, ένας φίλος πιστός και αληθινός. Εσύ δεν έχεις προσωπικότητα. Είσαι ένα κομμάτι ψηφιοκόσμου σε ένα τεχνολογικό εύρημα. Δεν φαίνεσαι πουθενά ως ξεχωριστό, ως μοναδικό βιβλίο. Είσαι απρόσωπο μέσα σε μια σούπα.

    – Δεν μου απαντάς σε κάτι που θεωρώ κρίσιμο. Είναι δυνατόν να χωρέσει ο τεράστιος όγκος της πληροφορίας σε έντυπα βιβλία; Και μετά αναλογίζεσαι το κόστος στο χαρτί, στο μελάνι και στα τόσα και τόσα εργατικά;

    – Φίλε μου, ο άνθρωπος είναι ο σκοπός της οικονομίας και της τεχνολογίας και όχι το αντίθετο. Ο άνθρωπος χρειάζεται πνευματική καλλιέργεια, παιδεία και μόρφωση και όχι πληροφορίες που αναλώνονται και αχρηστεύονται την ίδια στιγμή που παράγονται. Το πρόβλημά μου, ο πραγματικός αντίπαλός μου δεν είσαι εσύ – θα έχεις κάποιο μερίδιο πάντα. Δεν σε αγνοώ. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί αναγνώστες, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γεύονται τη χαρά του διαβάσματος και της ανάγνωσης. Μακάρι να πολλαπλασιάζονταν οι αναγνώστες και δεν θα με ενδιέφερε η μεταξύ μας αναλογία… Το διάβασμα είναι το παν, η βασική γνώση, η ουμανιστική παιδεία, η μορφωτική κουλτούρα!

anthologio.wordpress.com

 

Αρθρογραφία: Κριτική θεώρηση

 

 

https://www.facebook.com/manolis.manos.311/
Προηγούμενο άρθροΕπίσκεψη του Υπουργού Κ. Γαβρόγλου σε Φλώρινα και Κοζάνη
Επόμενο άρθροΝ.Κεραμέως: «ΣΤΟΠ στο σχολικό εκφοβισμό»
Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.