Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, φιλόλογου
Τις περισσότερες φορές κι ενώ η ζωή μας κυλάει με φρενήρεις ρυθμούς, προσπαθώντας να λύσουμε τα διάφορα προβλήματα που ανακύπτουν καθημερινά,
ξεχνάμε να ανατρέξουμε σε όλα εκείνα τα βιώματα που έχουν διαμορφώσει μέρος ή μέρη του χαρακτήρα μας, της εν γένει πορείας μας, βιώματα που πάντα θα μένουν ανεξίτηλα μέσα μας, όχι τόσο γιατί τα θεωρούμε υπερβολικά σπουδαία αλλά επειδή τα ζήσαμε στα πιο παραγωγικά και δημιουργικά μας χρόνια.
Πόσο μάλλον όταν ανατρέχουμε στα φοιτητικά μας βιώματα, σε αυτά τα υπέροχα χρόνια που η επιστημονική έρευνα συνάντησε την καλοπέραση, με αμέτρητες ώρες στα αμφιθέατρα, το άγχος της εξεταστικής, την ανακούφιση κάθε φορά που περνούσαμε ένα μάθημα, την απογοήτευση όταν «κοβόμασταν», φίλοι που ακόμα και χρόνια μετά παραμένουν ΦΙΛΟΙ, καθηγητές εξαίρετοι μα πάνω από όλα άνθρωποι και τρία γνωστικά αντικείμενα, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή μαγεία… Κι όμως όλα αυτά μπορώ να τα περιγράψω με λίγες μόνο λέξεις: Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ).
Αυτά και πολλά ακόμη ήρθαν λοιπόν να «ξεσηκώσουν» το μυαλό μου παρακολουθώντας το επετειακό συνέδριο για τα 20 χρόνια από την ίδρυση του ΙΑΚΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που διεξήχθη από τις 18 έως 20 Οκτωβρίου στο αμφιθέατρο Σαράτση, του παραλιακού συγκροτήματος Παπαστράτος στο Βόλο. Καθότι τυγχάνω και απόφοιτος του συγκεκριμένου τμήματος ομολογώ ότι έφυγα τόσο γεμάτος από συναισθήματα και σκέψεις όσο λίγες φορές στη ζωή μου… Ακούγοντας με προσοχή τους παλιούς σου καθηγητές να μιλούν, συναδέλφους σου να τοποθετούνται ως επιστήμονες πλέον, αρκούσε να κλείσεις για λίγο τα μάτια σου και να περάσουν όλα όσα έζησες πριν χρόνια μπροστά από τα μάτια σου… Και ξάφνου εκεί που τα άνοιγες πάλι, άκουγες τα παιδιά των παλιών συμφοιτητών σου να τρέχουν χαρούμενα στους διαδρόμους και να ταράζουν αυτή τη γαλήνη του συνεδρίου και όλα πάλι από την αρχή!
Το επετειακό λοιπόν αυτό συνέδριο αποτέλεσε μία ευκαιρία αναστοχασμού πάνω στην πορεία του τμήματος, τα ποικίλα ερευνητικά πεδία και τις πολυδιάστατες επιστημονικές αναζητήσεις και επιστημολογίες που προσδιόρισαν τη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του, όπως αυτά αποτυπώνονται στα γνωστικά αντικείμενα που έχουν συμπεριληφθεί και συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών από ιδρύσεώς του.
Στην κατεύθυνση αυτή το συνέδριο ανέδειξε ερευνητικά πεδία που έχουν προσδιορίσει το ΙΑΚΑ και τις θεματικές που έχουν απασχολήσει τα συνέδρια και τις εκδηλώσεις που κατά καιρούς έχει διοργανώσει. Επιπλέον, μεταξύ των στόχων του συνεδρίου ήταν η ανάδειξη των δυναμικών της δημόσιας παρέμβασης του ανθρώπινου δυναμικού του και της ορατότητάς του στη δημόσια σφαίρα θέτοντας συχνά στο προσκήνιο επιστημονικές θεματικές που αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, στην ευαισθητοποίηση σε τρέχοντα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα και την κινητοποίηση του προβληματισμού πάνω σε νέες ερευνητικές θεματικές.
Ταυτόχρονα, ο παραπάνω κριτικός αναστοχασμός είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει πλέον τη βάση για την ανίχνευση των μακροπρόθεσμων προοπτικών και προτεραιοτήτων του τμήματος και θα συμβάλλει στη χάραξη στρατηγικών διαχείρισης και περαιτέρω ενδυνάμωσης της διεπιστημονικής φυσιογνωμίας του. Μέσα από αυτό τον διττό αναστοχαστικό – προγραμματικό χαρακτήρα, το συνέδριο σε κάθε περίπτωση κατάφερε να κινητοποιήσει μία πλατφόρμα εποικοδομητικού διαλόγου για τους επιστημονικούς προσανατολισμούς τους τμήματος και τις πιθανές διεπιστημονικές συνέργειες σε μία εποχή που οι ανθρωπιστικές επιστήμες ανασυγκροτούνται αντιμετωπίζοντας νέες προκλήσεις που αναδύονται στον παγκόσμιο χάρτη της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Στα «ενδότερα» του συνεδρίου τώρα, την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου (πρώτη μέρα από τις τρεις) είχαμε την τελετή αναγόρευσης σε επίτιμο διδάκτορα του ομότιμου καθηγητή Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντώνη Λιάκου με την οποία και άνοιξε η αυλαία των εκδηλώσεων. Για τους μη γνωρίζοντες ο Α. Λιάκος συνέβαλε τα μέγιστα στη συγκρότηση του Τμήματος, στην αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας του, στον καθορισμό των κατευθύνσεών του, στην οργάνωση της δομής του προγράμματός σπουδών, στην επεξεργασία του κανονισμού λειτουργίας του και στο οργανόγραμμα, στον εμπλουτισμό του προγράμματος σπουδών με νέα γνωστικά αντικείμενα καθώς και στη διαδικασία εκλογής των πρώτων διδασκόντων. Ιδιαίτερα συγκινημένοι όσο παρευρέθησαν χειροκρότησαν θερμά τον Α. Λιάκο που δήλωσε υπερήφανος για την πορεία που διαγράφει το τμήμα – «παιδί» του.
Τη δεύτερη ημέρα του συνεδρίου και συγκεκριμένα την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου τη σκυτάλη πήραν οι ομιλίες πρώην και νυν καθηγητών του τμήματος που ανέπτυξαν ιδιαιτέρως ενδιαφέρονται θέματα. Ιδιαίτερα σημαντική στιγμή του συνεδρίου αποτέλεσε το «στρογγυλό τραπέζι» και η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε σχετικά με τα 20 χρόνια από ιδρύσεως του ΙΑΚΑ, όπου έγινε ένας μίνι απολογισμός των πεπραγμένων του τμήματος.
Τέλος, το Σάββατο, που αποτέλεσε την τρίτη και τελευταία ημέρα του συνεδρίου, παλιοί απόφοιτοι της σχολής μίλησαν για τα βιώματα που μένουν βαθιά χαραγμένα μέσα σε κάθε άνθρωπο που πέρασε από το συγκεκριμένο τμήμα, τις προοπτικές όπως έχουν διαμορφωθεί πλέον, ενώ ανέπτυξαν και αρκετούς χρήσιμους προβληματισμούς.
Και μέσα σε όλα αυτά φυσικά θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στην πολύ καλά οργανωμένη έκθεση βιβλίου διδασκόντων του τμήματος, στην έκθεση αφίσας εκδηλώσεων και την έκθεση ανασκαφικής φωτογραφίας που ήρθαν και έδωσαν τις δικές τους ξεχωριστές πινελιές στο συνέδριο…
Εις το επανιδείν λοιπόν!!!
Λεζάντα: Στιγμιότυπο από την πρώτη ημέρα του συνεδρίου για τα 20 χρόνια από την ίδρυση του ΙΑΚΑ
- Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο facebook Φιλολογικός Ιστότοπος για να ενημερώνεστε για όλα τα εκπαιδευτικά θέματα.
