Λατινικά: Μάθημα ΧΧIV - Ασκήσεις γραμματικής

Προσωπικές αντωνυμίες (Pronomina personalia)

1οπρόσωπο (persona prima)
ego: εγώ

Ενικός (singularis) Πληθυντικός (pluralis)
Nom. ego(εγώ) Nom. nos (εμείς)
Gen. mei(εμένα, μου) Gen. nostri/nostrorum (εμάς)
Dat. mihi(σ’ εμένα) Dat. nobis (σ’ εμάς)
Acc. me(εμένα) Acc. nos (εμάς)
Voc. Voc.
Abl. a me(από εμένα) Abl. a nobis (από εμάς)

2ο πρόσωπο (persona secunda)

tu : εσύ

Ενικός (singularis) Πληθυντικός (pluralis)
Nom. tu (εσύ) Nom. vos (εσείς)
Gen. tui (εσένα) Gen. vestri/vestrum (εσάς)
Dat. tibi (σ’ εσένα) Dat. vobis (σ’ εσάς)
Acc. te (εσένα) Acc. vos (εσάς)
Voc. Voc.
Abl. a te (από εσένα) Abl. a vobis (από εσάς)

3οπρόσωπο(persona tertia)

Ονομάζεται και αυτοπαθής αντωνυμία (pronomen reflexivum). Δεν έχει ονομαστική και την αναπληρώνει με τις αντωνυμίες hic, ille, is

Ενικός (singularis) Πληθυντικός (pluralis)
Nom. Nom.
Gen. sui(του εαυτού του) Gen. sui(του εαυτού τους)
Dat. sibi(στον εαυτό του) Dat. sibi(στον εαυτό τους)
Acc. se (τον εαυτό του) Acc. se(τους εαυτό τους)
Voc. Voc.
Abl. a se(από τον εαυτό του) Abl. a se(από τον εαυτό τους)

 


Μετατροπή προσωπικών αντωνυμιών στον πλάγιο λόγο

1ο πρόσωπο

Ευθύς λόγος Πλάγιος λόγος Ευθύς λόγος Πλάγιος λόγος
ego ipse nos ipsi
mei sui/ipsius nostril/nostrorum ipsorum
mihi sibi/ipsi nobis ipsis
me se/ipsum nos ipsos
a me a se/ipso a nobis ipsis

2ο πρόσωπο

Ευθύς λόγος Πλάγιος λόγος Ευθύς λόγος Πλάγιος λόγος
tu ille/is vos illi/ei/ii/i
tui illius/eius vestri/vestrum illorum/eorum
tibi illi/ei vobis illis/eis/iis/is
te illum/eum/se vos illos/eos
a te illo/eo a vobis illis/eis/iis/is

 

3ο πρόσωπο

Η ονομαστική μετατρέπεται στην αντωνυμία is-ea-id, ενώ οι υπόλοιποι τύποι παραμένουν ίδιοι.


Επισημάνσεις

  • Χρησιμοποιούνται στη θέση ονόματος.
  • Συνήθως παραλείπονται. Χρησιμοποιούνται για έμφαση, αντιδιαστολή, ή όταν υπάρχει ασάφεια.
  • Hσημασία τους επιτείνετε από μόρια: egomet (εγώ ο ίδιος), tute (εσύ ο ίδιος), sese (αυτός ο ίδιος).
  • Οι γενικές mei, tui, sui, nostri, vestri χρησιμοποιούνται ως γενικές αντικειμενικές.
  • Οι γενικές nostrum και vestrum χρησιμοποιούνται ως γενικές διαιρετικές.
  • Οι πλάγιες πτώσεις του α’ και β’ προσώπου χρησιμοποιούνται για να δηλωθεί η αυτοπάθεια.
  • Το γ’ πρόσωπο χρησιμοποιείται μόνο για άμεση ή έμμεση αυτοπάθεια

Άμεση αυτοπάθεια : Η αντωνυμία αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος της πρότασης στην οποία βρίσκεται π.χ. Βelua ad Andromedam se movet. (Κείμενο 3)
Έμμεση αυτοπάθεια:Η αντωνυμία ενώ βρίσκεται σε δευτερεύουσα πρόταση, απαρεμφατική ή μετοχική φράση αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος εξάρτησης. π.χ. Existimavit ad se venire homimem(Κείμενο 14)

  • Τα λατινικά δεν έχουν αλληλοπαθή αντωνυμία. Η αλληλοπάθεια εκφράζεται ως εξής : inter+ nos, vos, se + ρήμα

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.