Ανάμεσα στην υποχωρητικότητα και τον εθνικισμό υπάρχει ο ρεαλισμός.

Στις διεθνείς σχέσεις οι συζητήσεις δεν ξεκινούν ποτέ από θέσεις ισορροπίας. Πάντα κάποιος βρίσκεται σε θέση πλεονεκτική και κάποιος σε μειονεκτική. Η χώρα μας έχει βιώσει αυτή την πραγματικότητα πολλές φορές στο παρελθόν. Πρόσφατα και παλαιότερα. Την έχουν βιώσει και οι άνθρωποι που είναι σήμερα στα πράγματα και διαχειρίστηκαν το εθνικό θέμα. Μπαίνοντας στη διαπραγμάτευση οι διπλωμάτες μας όφειλαν να μετρήσουν τις ανάγκες των Σκοπιανών και να λειτουργήσουν ρεαλιστικά και επαγγελματικά, αποσκοπώντας αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των ελληνικών συμφερόντων. Η Fyromείναι κράτος χωρίς θέση στους οργανισμούς, χωρίς φωνή στα φόρα, χωρίς σταθερότητα και ασφάλεια εξαιτίας των εθνολογικών αντιθέσεων και των εξωτερικών παραγόντων που το επιβουλεύονται, χωρίς προοπτική εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων και της ανέχειας. Είναι κράτος που έχει πληρώσει τεράστιο το τίμημα της αδιαλλαξίας, της δογματικής στρέβλωσης της αλήθειας και των ανεδαφικών του επιδιώξεων.

Πολλοί είδαν στη διακυβέρνηση του Ζάεφ μια ευκαιρία να λυθεί το πρόβλημα. Δεν είχαν άδικο! Αλλά ο λόγος δεν ήταν η υποτιθέμενη μετριοπάθεια του Ζάεφ που συνεχίζει αυτούσια την παράδοση της «μακεδονικής» ολιγαρχίας με προσωπείο διαλλακτικότητας και ορθολογισμού. Ο λόγος ήταν τα τεράστια προβλήματα των γειτόνων που οδηγούν το κρατίδιό τους στο χείλος του γκρεμού. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη να επιλυθούν σήμερα το ονοματολογικό και τα παρεμφερή του. Οι Σκοπιανοί έχουν. Αυτοί είναι οι επισπεύδοντες και αυτοί οφείλουν να παρουσιάσουν στην Ελλάδα μια πρόταση επίλυσης που ανταποκρίνεται τόσο στις δικές τους ανάγκες όσο και στις ανάγκες της Ελλάδας. Η χώρα μας διαχρονικά ζητά από τους γείτονες να σεβαστούν τις εθνικές ευαισθησίες των Ελλήνων, την ελληνική Ιστορία και την ακεραιότητα του κράτους μας. Σήμερα που οι ανάγκες των γειτόνων είναι οξυμμένες και οι Μεγάλες Δυνάμεις αδιαφορούν για το όνομα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πράγματι υπήρξε μια ευκαιρία για λύση. Οι διπλωμάτες μας, απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες και ηττοπάθεια, όφειλαν να εργαστούν ρεαλιστικά για το μέγιστο δυνατό και να παρουσιάσουν στους Σκοπιανούς τις επιλογές τους. Δυστυχώς, δεν το έκαναν! Μπερδεμένοι ποικιλοτρόπως στα χρόνια της κρίσης, δεν λειτούργησαν ούτε ρεαλιστικά ούτε λογικά. Συμπολίτευση και ένα μέρος της αντιπολίτευσης διέσπειραν την αντίληψη ότι ο ρεαλισμός ταυτίζεται με τον εθνικισμό και ότι οι πολίτες που δεν επιθυμούν την παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων είναι φασίστες, εθνολαϊκιστές και όχλος από γραφικούς και δεισιδαίμονες. Όλοι θα κριθούν από τους πολίτες στις επόμενες εκλογές.

Όσοι χρησιμοποιούν ακόμα το επιχείρημα «τους είχαν αναγνωρίσει 140 χώρες· καλά κάναμε και συμβιβαστήκαμε» δεν δικαιώνονται. Μέχρι τις 16 Ιουνίου ο μισός κόσμος χρησιμοποιούσε στις διμερείς σχέσεις με τα Σκόπια την ονομασία «Μακεδονία». Στις 18 Ιουνίου ολόκληρος ο κόσμος αποκαλεί πλέον τα Σκόπια «Μακεδονία» και αυτό χάρη σε μια ανολοκλήρωτη «συμφωνία». Στην ονομασία βέβαια προστέθηκε και ο επιθετικός προσδιορισμός, όμως ελλείψει κράτους με ονομασία «Νότια Μακεδονία» ο επιθετικός «Βόρεια» θα καταστεί σύντομα περιττός και θα εκπέσει. Αργά ή γρήγορα, όλοι θ’ αποκαλούν αυτό το κράτος «Μακεδονία» και η ονομασία αυτή θα καθιερωθεί παντού defacto. Ειδικά στο διαδίκτυο θ’ αναζητά κανείς πληροφορίες για τη Μακεδονία και το ψαχτήρι θα του βγάζει πρώτα τους Σκοπιανούς και… χιλιάδες ευρήματα παρακάτω την ελληνική περιφέρεια Μακεδονίας. Η τεχνολογία θέτει αυτόματα τις προτεραιότητές της. Φαίνεται ότι οι συντάκτες της «συμφωνίας» έχουν ήδη προβλέψει αυτή την πραγματικότητα! Μέσα στο κείμενο γίνεται σαφές ότι μόνο στις πινακίδες των αυτοκινήτων θα χρησιμοποιούνται οι νέοι κωδικοί ΝΜ ή NMK(= NorthMacedonia). Για όλους τους άλλους εθνικούς και διεθνείς σκοπούς θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται οι σημερινοί κωδικοί MKή MKD(= Macedonia). Άραγε για ποιο ergaomnesμιλάμε;

Στο πανηγυρικό του διάγγελμα ο Ζάεφ είπε: «Είναι μια μεγάλη μέρα, διότι μας αναγνώρισαν οι Έλληνες». Λίγο αργότερα στην τηλεόραση δήλωσε: «Η Ελλάδα μας αναγνωρίζει ως λαό, αναγνωρίζει τη γλώσσα μας∙ έχουμε έναν μακεδονικό λαό, μια μακεδονική γλώσσα∙ επιτέλους υλοποιείται η μακραίωνη φιλοδοξία των προγόνων μας». Για τους Σκοπιανούς η «αναγνώριση» της Ρουάντα, της Ζιμπάμπουε, της Ρωσίας ή των Η.Π.Α. δεν είχε ποτέ κάποια αξία. Τους Σκοπιανούς τους ενδιέφερε μόνο η αναγνώριση της Ελλάδας. Διότι ο υπόλοιπος πλανήτης δεν παραχωρεί τίποτε στα Σκόπια. Ενώ με τη δική της αναγνώριση η Ελλάδα παραχωρεί στα Σκόπια δικαιώματα δικά της, ιστορικά και πολιτισμικά. Μόνο η Ελλάδα μπορεί να δώσει στους Σκοπιανούς τη σφραγίδα του «Μακεδόνα» και όχι η Κίνα, το Περού ή το Μαρόκο. Πριν καν κυρωθεί το κείμενο των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί έχουν κερδίσει ήδη τις εντυπώσεις. Όλα τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου έχουν προβάλει, έστω και για λίγο, τα Σκόπια ως «Μακεδονία», έστω με τον επιθετικό «Βόρεια». Αλλά για πόσο ακόμα θα χρησιμοποιείται ο επιθετικός; Η Fyromπέτυχε μια επικοινωνιακή νίκη, στην οποία ηττημένος είναι η Ελλάδα.

Τους τελευταίους έξι μήνες οι υποστηρικτές των διαπραγματεύσεων επέμεναν στο ergaomnes, δηλαδή στη χρήση του όρου «Βόρεια Μακεδονία» σε όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις των Σκοπίων. Αλλά το ergaomnesκαταστρατηγείται απροκάλυπτα από την ίδια τη «συμφωνία». Το ίδιο το κείμενο των Πρεσπών επιτρέπει στη Fyromνα χρησιμοποιεί εσωτερικά την ονομασία «Μακεδονία», μέχρι να τελεσφορήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή για τουλάχιστον 10 ή 15 χρόνια ακόμα και αυτό με την προϋπόθεση ότι οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν άμεσα. Αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν φαίνεται να ξεκινούν καν, ιδιαίτερα μετά το πρόσφατο vetoπου έθεσαν ορισμένοι Ευρωπαίοι. Άρα το όνομα «Μακεδονία» θα χρησιμοποιείται εσωτερικά για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα που υπερβαίνει τις πολλές δεκαετίες. Για τις εξωτερικές χρήσεις, όπως δείξαμε προηγουμένως, η ονομασία «Μακεδονία» θα επικρατήσει defacto. Για τις δηλώσεις των Σκοπιανών δεν τίθεται ζήτημα. Από τις 17 Ιουνίου ο Ζάεφ δεν έχει χρησιμοποιήσει ούτε μια φορά την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Και γιατί να το κάνει; Θα έχει επιπτώσεις, αν δεν το κάνει; «Μακεδονία» αποκαλούν τη χώρα τους οι Σκοπιανοί διαχρονικά, κι ας έχουν υπογράψει την προσωρινή ονομασία Fyromαπό το 1993. Όπως αγνοούν επιδεικτικά το Fyrom, όμοια θα αγνοούν και το «Βόρεια Μακεδονία». Μοναδική εξαίρεση – μάλλον για να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας εδώ στην Ελλάδα – αποτελούν οι πινακίδες των αυτοκινήτων… Το erga omnes αχρηστεύεται εν τοις πράγμασι πάνω στις υπογραφές των Πρεσπών και εμείς εθελοτυφλούμε! Πρόκειται για μια ακόμα διπλωματική νίκη των Σκοπιανών απέναντι στην ελληνική αντιπροσωπεία που απέτυχε να υποστηρίξει το συμφέρον της χώρας.

Έμπειροι στα ευρωπαϊκά και διακρατικά ζητήματα νομικοί υποστηρίζουν ότι η «συμφωνία» των Πρεσπών δεν είναι λυσιτελής και δεν αποτελεί «τελική συμφωνία», αφού προβλέπει διαδικασίες που μπορεί να ολοκληρωθούν, αλλά μπορεί και να μην ολοκληρωθούν ποτέ. Μια από τις πιο κραυγαλέες αντιφάσεις της είναι η διαφορά μεταξύ της σύνθετης ονομασίας και της ιθαγένειας/εθνικότητας του πολίτη (η λέξη «nationality» του αγγλικού κειμένου αποδίδεται στα ελληνικά «ιθαγένεια»). Το κράτος ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», αλλά ο πολίτης θα είναι «Μακεδόνας/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας». Δεν θα σταθούμε στην ανακοίνωση των ελληνικών αρχών για το «SevernaMakedonia» που δεν υπάρχει πουθενά στη «συμφωνία». Αυτό προφανώς έγινε για λόγους αποπροσανατολισμού. Θα σταθούμε όμως στην παγκόσμια πρωτοτυπία και πρωτοφανή παραδοξότητα των Πρεσπών: η ιθαγένεια/εθνικότητα του πολίτη και η γλώσσα που ομιλεί να ονομάζονται διαφορετικά από την ονομασία του κράτους. Αφού το κράτος ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», λογικά η ιθαγένεια/εθνικότητα του πολίτη θα έπρεπε να είναι «βορειομακεδονική» και η γλώσσα του επίσης «βορειομακεδονική». Οι διευκρινίσεις προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα, αλλά δεν είναι επαρκείς. Μόνο «στάχτη στα μάτια» ρίχνουν! Ο πολίτης θα έπρεπε να ονομάζεται κατευθείαν «Βορειομακεδόνας» και όχι «Μακεδόνας» με διευκρίνιση. Η γλώσσα θα έπρεπε να είναι κατευθείαν «βορειομακεδονική» και όχι «μακεδονική που ανήκει στην κατηγορία των νότιων σλαβικών γλωσσών». Γιατί άραγε δεν γράφηκε «σλαβομακεδονική», όπως είναι και το ορθότερο;

Είναι φανερό ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε τυχαίες διατυπώσεις αλλά μπροστά σε συγκεκριμένες πολιτικές ομολογίες ή παραχωρήσεις σε ζητήματα που αποτελούν την «καρδιά» του προβλήματος. Η «συμφωνία» αναγνωρίζει τη «μακεδονική» εθνότητα, τη «μακεδονική» γλώσσα και τη «μακεδονική» ταυτότητα των Σκοπιανών. Αναγνωρίζει στους γείτονες όλα όσα αποτελούσαν αδιαπέραστες «κόκκινες γραμμές» για όλες τις ελληνικές ηγεσίες του παρελθόντος. Αναγνωρίζει στους Σκοπιανούς το δικαίωμα να αυτο-αποκαλούνται «Μακεδόνες» μέσα και έξω από τη χώρα τους. Τι σημασία έχει που στα χαρτιά το κράτος θα λέγεται «Βόρεια Μακεδονία»; Οι ακόλουθοι των μεγάλων ειδησεογραφικών κολοσσών θα παρακολουθούν δημοσιογράφους και πολιτικούς να λένε σκέτο «Μακεδονία». Δεν θα έχουν μπροστά το κείμενο των Πρεσπών με τους επιθετικούς προσδιορισμούς, τις διευκρινίσεις και τους αστερίσκους. Με την υπογραφή του υπουργού Εξωτερικών της χώρας μας η «συμφωνία» αναγνωρίζει τους Σκοπιανούς ως εθνικά «Μακεδόνες». Για να μη νιώθουμε κορόιδα, προσπαθούμε να παρηγορηθούμε με το ψέμα, ότι δήθεν αυτός ο συμβιβασμός είναι επωφελής για την Ελλάδα, την ίδια στιγμή που το ίδιο το κείμενο των Πρεσπών τον ακυρώνει και τον γελοιοποιεί.

Κατά τα άλλα, όσοι προετοίμασαν και υπέγραψαν τη «συμφωνία» και όσοι έβαλαν πλάτες στον δρόμο προς τη «συμφωνία» συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι το ergaomnesέγινε πράξη. Ανεξάρτητα από το αν έχουν αυταπάτες ή απλά ψεύδονται, η πραγματικότητα είναι σκληρή. Θα βγαίνει εξωτερικό ο Σκοπιανός ως «Μακεδόνας» και οι τουριστικοί πράκτορες θα ξέρουν ότι κατάγεται από τη «Μακεδονία» των Σλάβων. Μόνο ελάχιστοι και άριστα ενημερωμένοι θα έχουν ακούσει για κάποια «Βόρεια Μακεδονία». Θα βγαίνει εξωτερικό και ο Έλληνας της Κοζάνης, της Καστοριάς, της Φλώρινας, του Κιλκίς και της Θεσσαλονίκης, θα λέει ότι είναι Μακεδόνας και οι ξένοι θα νομίζουν ότι είναι… Σλάβος. Θα δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς γίνεται κάποιος να είναι ταυτόχρονα Μακεδόνας και Έλληνας. Αυτή είναι μάλλον η μεγαλύτερη ζημιά που θα φέρουν οι Πρέσπες, αν η «συμφωνία» ολοκληρωθεί. Πολύ μεγαλύτερη ακόμα και από την αυταπάτη του ergaomnes. Την επόμενη φορά θα δείξουμε πώς το κείμενο των Πρεσπών όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τον αλυτρωτικό αναθεωρητισμό των Σκοπιανών, αλλά τον ενισχύει και τον νομιμοποιεί κανονικά. Την ίδια ώρα εμείς ζούμε με τις αυταπάτες μας, μέχρι να μας τιμωρήσει η πραγματικότητα.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.