Περί αμφισβήτησης στο σχολείο

Του Νίκου Τσούλια

      Αντιγράφω την είδηση. «Με τη Διευθύντρια του υπουργού Παιδείας Νίκη Μουντζούρογλου, υπηρεσιακούς παράγοντες και Συμβούλους, αντί του ίδιου του Κώστα Γαβρόγλου, όπως αρχικά  υπολόγιζαν, συναντήθηκαν τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, με αντικείμενο τις επικείμενες αλλαγές στην αξιολόγηση των μαθητών της Γ΄ Λυκείου, που θα ισχύσουν από το τρέχον σχολικό έτος» (6 Νοεμβρίου 2017).

      Όταν λοιπόν η ΟΛΜΕ κάνει …διάλογο με υπάλληλο / Διευθύντρια του Υπουργείου για τις θεσμικές αλλαγές στην εκπαίδευση, την ώρα που ο κ. Γαβρόγλου αποδομεί την εκπαίδευση, πολλά μπορούν να εξηγηθούν…

      Σημειώνω και κάτι άλλο. Πριν από έναν μήνα περίπου η ΟΛΜΕ είχε αποστείλει επιστολή στον κ. Γαβρόγλου με τα αιτήματα του κλάδου των καθηγητών – αιτήματα που διαμορφώθηκαν στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ αφού πέρασαν προηγουμένως δύο χρόνια πλήρους απραξίας και αλαλίας με απόλυτο κενό θέσεων – ζητώντας συνάντηση μαζί του για να συζητηθούν τα αιτήματά της, εκπαιδευτικά και θεσμικά, κλαδικά και λειτουργικά. Η συνάντηση με αυτή την ατζέντα δεν έγινε ποτέ. Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο Υπουργός δεν ένιωσε την ανάγκη και την υποχρέωση να απαντήσει ούτε και με μια επιστολή του.

      Ενώ λοιπόν ο κ. Γαβρόγλου ήταν υποχρεωμένος θεσμικά και εκ του ρόλου του να απαντήσει, αγνόησε πλήρως και εσαεί την πρόσκληση της ΟΛΜΕ σαν να μην υπάρχει Ομοσπονδία που εκπροσωπεί τους δεκάδες χιλιάδες καθηγητές των Γυμνασίων και των Λυκείων. Αυτή η πλήρης και πρωτόγνωρη απαξίωση του Υπουργού προς την ΟΛΜΕ είναι δηλωτική τόσο της αλαζονικής στάσης του – που του επιτρέπει να καθορίζει αυτός σαν αυτοκράτορας με ποιον θα δεχτεί και τι θα δεχτεί να συζητά – όσο και της δημαγωγικής συμπεριφοράς του με την οποία έχει κατασκευάσει μια φαντασιακή πραγματικότητα της «κανονικότητας» με τις χιλιάδες χαμένες ώρες διδασκαλίας και των σχεδόν καθημερινών ασυναρτησιών και λαϊκισμών περί του πρακτέου στην εκπαίδευση.

      Υπάρχει όμως και κάτι άλλο ακόμα πιο εντυπωσιακό. Η ίδια η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ) ενώ είδε να την αγνοεί ο κ. Γαβρόγλου με τον πιο προκλητικό τρόπο, συμπεριφέρθηκε και αυτή σαν να μη συνέβη τίποτα. Δεν έκανε το στοιχειώδες, να επανέλθει και να ζητήσει εξηγήσεις για την απαξιωτική στάση του και κυρίως να απαιτήσει να δοθούν απαντήσεις στα αιτήματά της. Προφανώς, η εν λόγω πλειοψηφία θέλει να αγνοεί ότι η απαξίωση αυτή του Υπουργού δεν στρέφεται κυρίως κατά αυτών και των παρατάξεών τους αλλά κατά του κλάδου των εκπαιδευτικών! Και δέχτηκαν να πάνε στη νέα συνάντηση με την υπάλληλο / Διευθύντρια του Υπουργού και να στρωθούν στο τραπέζι του «διαλόγου» (!) μόνο επί της ατζέντας του Υπουργείου, χωρίς να επανέλθουν στα θέματα της ΟΛΜΕ και σε διάλογο με τον Υπουργό! Η ίδια η πλειοψηφία δηλαδή απαξίωσε τα αιτήματά της, αφού δεν θεώρησε σκόπιμο και αναγκαίο να ζητήσει να συζητηθούν και οι θέσεις του εκπαιδευτικού κλάδου.

      Και όταν μια Ομοσπονδία των εκπαιδευτικών δεν σέβεται η ίδια τα αιτήματά της και τις αποφάσεις της, θα έλθει και το επόμενο βήμα απαξίωσης τόσο των αιτημάτων της και του θεσμού της όσο και της ίδιας της έννοιας και του περιεχομένου του «διαλόγου». Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ συναντήθηκε με την υπάλληλο / Διευθύντρια, αντί να φύγει και να αλλάξει τακτική με αυτή την απαράδεκτη στάση του Υπουργού! Και όλο αυτό το σκηνικό της απαξίωσης της συλλογικής δράσης και του συνδικαλισμού γίνεται στο ευρύ πλαίσιο της πλήρους και καθολικής αποδόμησης της εκπαίδευσης με την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων και της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝΕ.Λ., με τη διάλυση του Γενικού λυκείου και την καλά προετοιμαζόμενη κατάργηση του Επαγγελματικού λυκείου. Είναι προφανές ότι «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».

      Αφιερώνω στους συναδέλφους της πλειοψηφίας ένα παλιό περιστατικό ανάμεσα στον τότε Υπουργό Παιδείας, κ. Γ. Σουφλιά και στο τότε Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ, την περίοδο 1990 – 1993. Είχε οριστεί συνάντηση για διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών – με ατζέντα κοινά διαμορφωμένη… – και επειδή ο Υπουργός αργούσε να δεχτεί την αντιπροσωπεία για περίπου ένα τέταρτο της ώρας, το Δ.Σ. αποφάσισε να φύγει. Όταν το έμαθε αυτό ο Υπουργός, έτρεξε και τους πρόλαβε στις σκάλες του Υπουργείου! Προσωπικά δεν θα συμφωνούσα με αυτή την υπερβολική αντίδραση του Δ.Σ. – δεν ήμουνα τότε στην ΟΛΜΕ – αλλά δεν παύει το γεγονός να έχει την αξία του και τη σημειολογία του.

      Προφανώς άλλες εποχές και άλλοι καιροί, άλλες δυναμικές και άλλες νοοτροπίες υπάρχουν μεταξύ της δεκαετίας του 1990 και εκείνης του 2010. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ το πώς μια πλειοψηφία – ίσως της πιο αγωνιστικής Ομοσπονδίας καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης – απαξιώνει με τόσο αφελή τρόπο (γιατί δεν θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι άλλο) την ίδια την ΟΛΜΕ και το θεσμικό της ρόλο και θέλει να κινείται με βάση το «νεύμα του χεριού» του κ. Γαβρόγλου αγνοώντας τις δικές της θέσεις και τα αιτήματά της.

      Και έτσι ο υποτιθέμενος διάλογος γίνεται συζήτηση – έτσι γενικά και αόριστα ελέω δημαγωγίας – και η συζήτηση στη συνέχεια γίνεται μη συνάντηση (λόγω φόρτου εργασίας του Υπουργού) ή συνάντηση με τη Διευθύντρια του Υπουργού δηλαδή μια υπάλληλο!! Εξ ου και το ερώτημα. «Με ποιον είναι η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ»;

anthologio.wordpress.com

Προηγούμενο άρθροΠαιδική αναπηρία και κοινωνία
Επόμενο άρθροΖητήματα Διαλεκτικής – Σωκράτης X. Δεληβογιατζής
Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.