Το ποίημα «Οι εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia» είναι ένα από τα καββαδιακά δημιουργήματα των οποίων την αφετηρία γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Η νεαρή ανιψιά του ποιητή, η Έλγκα, κόρη της Τζένιας Καββαδία, ζήτησε από τον ποιητή να της γράψει ποίημα που να αναφέρεται (και μάλλον να δίνει ονόματα) σε κάποιους «εφτά νυχτοπερπατητές» (βλ. παρακάτω). Ο ποιητής ταξιδεύει την περίοδο αυτή με το επιβατηγό S/S Cyrenia (για το καράβι βλ. εδώ) προς την Αυστραλία· βλ. γράμμα στην Έλγκα, s/s Cyrenia, 5.3.1951 (επ. 29, σσ. 73-4):

«Οι εφτά νυχτοπερπατητές δικοί σου, μια και το θέλησες. Μπήκανε στο Colombo με τα στόρια και τους σκορπιούς. Όμως, Έλγκα, πρέπει να ξέρεις πως η ποίηση είναι κάτι άλλο (τι;) κι όχι μια μόστρα ονόματα λαών ανατολικών και χωριών και πόλεων. Σωστά. Τότε θα μου πεις «γιατί εσύ;…». Because my dear Elga I cannot. Θέλησα να σου γράψω ένα ποίημα σαν παραμύθι, απλό, όμως μου ξέφυγε και βγήκε τούτο το μπλάστρι για γερασμένα παιδιά… Πίστευε, Έλγκα πως σε θυμάμαι και σ᾽ αγαπάω πολύ και πώς ίσως κάποτε κατορθώσω να σου χαρίσω ένα ωραίο ποίημα και σχίσε τούτο που βρωμάει πετρέλαιο».

Σύμφωνα με προφορική μαρτυρία της ίδιας της Έλγκας Καββαδία (Καλοκύρης, σ. 39, σημ. 44), οι Εφτά Νυχτοπερπατητές, στους οποίους κάνει αναφορά στο γράμμα ο ποιητής, είναι οι Seven Night Walkers από το μυθιστόρημα του Sir Walter Scott Quentin Durward (1823). Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πεχλιβανίδη με τον τίτλο Ο Τοξότης του Βασιλιά (και όχι Ο Τοξότης του Λουδοβίκου ΙΑ᾽, όπως γράφει ο Καλοκύρης), σε μετάφραση Βασίλειου Λιάσκα, και κρίνοντας από τις πολλαπλές ανατυπώσεις του αποτελούσε αγαπημένο ανάγνωσμα για παιδιά της πρώτης εφηβικής ηλικίας. Δεν αποκλείεται η αρχική έμπνευση του ποιητή να προήλθε από τις συζητήσεις του με την Έλγκα για αυτό το βιβλίο. Αναμφίβολα, όμως, οι Εφτά Νυχτοπερπατητές άλλαξαν άρδην την ουσία τους κατά τη διαδρομή που διένυσαν από το αγγλικό μυθιστόρημα στον καββαδιακό στίχο.

Στο μυθιστόρημα του Σκοτ οι Εφτά Νυχτοπερπατητές είναι δαιμονικά όντα, τα οποία επικαλούνται χαρακτήρες όπως ο «Μποέμης», δηλαδή ο γύφτος, Χαϋραντύν ως όρκιους δαίμονες, θεϊκά όντα, που προστατεύουν την ακεραιότητα των όρκων και τιμωρούν, με τρόπο φρικτό, τους επίορκους:

Διαβάστε τη συνέχεια στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.