Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Δυστυχώς η πραγματική ζημιά για τη χώρα δεν φαίνεται σήμερα. Θα φανεί σε μερικά χρόνια. Δεν αφορά την οικονομία  ή τους φόρους. Αφορά την αντιμετώπιση της παιδείας.  

Η κυβέρνηση δια του κυρίου Γαβρόγλου, όπως λίγο παλιότερα μέσω του κυρίου Φίλη επιχειρεί να ξεριζώσει αρχές, να ισοπεδώσει και παράλληλα να αποαστικοποιήσει και αποεθνικοποιήσει την παιδεία. Και μαζί οτιδήποτε μπορεί να δημιουργεί κίνητρο για βελτίωση. Το να γίνεσαι καλύτερος, το να απαιτείς να υπάρχει ανταπόδοση στην προσπάθειά σου, θεωρείται… ευτελές, ακροδεξιό (!) και ίσως και μη συμφέρον… Ιδιαίτερα για κυβερνήσεις που αποτελούνται από… μη άριστους …

Η υποχώρηση και η αλλαγή στάσης ιδιαίτερα του πρωθυπουργού και ολιγομελούς ομάδας περί αυτόν στα θέματα των μεταρρυθμίσεων και των σχέσεων με την Ευρώπη, δεν αντιπροσωπεύει την πραγματική εικόνα.. Και ο πρωθυπουργός αν διαφωνεί, οφείλει να δώσει άμεσα λύση Γιατί πίσω από τον δήθεν συμβιβασμό, ο οποίος τελικά μάλλον αποτελεί προσωπείο, για λόγους επιβίωσης και διατήρησης της εξουσίας, κρύβεται ένα άλλο πρόσωπο. Όχι του σκεπτόμενου αριστερού, αλλά του αποπροσανατολισμένου …

Του Κνίτη που ποτέ δεν ωρίμασε, δεν εξελίχθηκε έστω και μέσα από την κομματική διαδικασία, αποστασιοποιήθηκε και έστριψε προς το δήθεν αναρχικότερον και ολίγον μπαχαλοειδές και μεταλλάχθηκε. Συμπορευόμενος στη διαδρομή αυτή με διάφορους δήθεν αριστερόστροφους αμπελοφιλόσοφους καταληψίες, που φιλοσοφία είχαν τη διάσπαση και την αποδόμηση και όχι τη δημιουργία και τη σύνθεση. Το κατηγορώ κατά πάντων. Και ας ήταν οι περισσότεροι γόνοι αστικών οικογενειών που τους τα παρείχαν όλα στο πιάτο…

Διατηρώντας όμως και τις εμμονές σοβιετικού τύπου περί άσκησης εξουσίας και εμπέδωσής της στις μάζες. Οι πρώτες κατηχήσεις κάτι άφησαν… Έστω και χωρίς να γίνει απόλυτα κατανοητό. Χωρίς την επαρκή θεωρητική γνώση, την ολοκλήρωση της προσωπικότητας έστω και του κομμουνιστή. Με τον οποίο μπορεί κανείς να διαφωνεί, αλλά εν πάση περιπτώσει έχει μία συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Εκείνοι μπαλατζάρουν ανάμεσα στην  ασαφή γνώση της κοσμοθεωρίας αυτής και της ανεπαρκούς επαφής με την πραγματικότητα – για διάφορους λόγους – σε όλη την πορεία τους από τα φοιτητικά χρόνια μέχρι την εξουσία.

Ανάμεσα στους στόχους “ανατροπής” του… κατεστημένου, προέκυψε και αυτός ο στόχος. Η… αριστεία. Άλλωστε δεν την αντιλαμβάνονται καθώς ουδέποτε έδωσαν σημασία σε αυτήν. Αντίθετα την φοβούνται και την εχθρεύονται. Και ίσως πει κάποιος… έλα μωρέ και τι έγινε που ο σημαιοφόρος θα βγαίνει από κλήρωση; Τίποτα. Ο καλός μαθητής δεν είναι καλός επειδή του δίνεται η προοπτική. Αλλού είναι το ζήτημα. Ότι η απόφαση αυτή ενδύεται με… ιδεολογικό μανδύα. Ότι εντάσσεται σε μία άτυπη πολιτική και ταξική διαμάχη, ότι συνοδεύεται από αντίστοιχους χαρακτηρισμούς.

Και ότι αποτελεί συνέχεια μίας συγκεκριμένης φρασεολογίας και ιδεοληψίας. Και στρατηγικής… Το απίστευτο που… ξεφούρνισε στη Βουλή ο κ. Γαβρόγλου προτρέποντας να φύγουν στο εξωτερικό τους πανεπιστημιακούς που αντιδρούν επειδή δεν πληρώνονται καλά, κάτι άλλα μυστήρια… αριστεροεθνικοπατριωτικά για τη σημαία, ο “εξορκισμός” του… καταρρέοντος Χάρβαρντ κλπ, δείχνουν ότι ο άνθρωπος έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ή μάλλον εμείς έχουμε σοβαρό πρόβλημα… Μήπως όμως είναι μία συνολική στρατηγική;

Αν ισχύει αυτό, τότε το πράγμα είναι επικίνδυνο. Σε βάθος χρόνου. Με πολίτες ηττημένους από την σκληρή καθημερινότητα, χωρίς υπερηφάνεια ή εθνική συνείδηση, χωρίς να σηκώνουν κεφάλι και χωρίς προοπτική να ξεχωρίσουν, να δημιουργήσουν, να μεγαλουργήσουν. Και η παιδεία αντί να είναι μοχλός εξύψωσης, να αποτελεί τροχοπέδη… Γιατί περί τροχοπέδης άλλωστε πρόκειται σε ότι αφορά στην περίφημη μεταρρύθμιση Γαβρόγλου. Όσοι το θέλουν άλλωστε αυτό, μπορούν περίφημα να πάνε στο εξωτερικό. Γι αυτό άλλωστε και δεν τους απασχολεί καθόλου το brain drain…

www.capital.gr

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.