Στο παγκόσμιο συνέδριο φιλοσοφίας που έγινε στην Αθήνα το 2013 επικράτησε ένα κυρίαρχο σύνθημα όπως αναφέρεται στο τέλος αυτού του ποστ. Σύμφωνα με το σύνθημα αυτό της Πλατωνικής φιλοσοφίας, η κοσμοαντίληψή μας, ανεξάρτητα από οικονομικό ή μορφωτικό επίπεδο, μας χωρίζει μοιραία σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων:

Επίπεδο 1ο χαμηλό – ΟΙ ΑΛΛΟΙ
Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο κοσμοθεώρησης, μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, τι λένε, τους κριτικάρουμε, τους κατηγορούμε, σχολιάζουμε την προσωπική τους ζωή, και δεν χάνουμε ευκαιρία να ξεκινήσουμε κουβέντα με αφορμή τι έκανε ο Α και τι φόρεσε η Β.

Επίπεδο 2ο μεσαίο – ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο κοσμοθεώρησης, επηρεαζόμαστε από τα σημαντικά γεγονότα του μικρόκοσμου ή άλλου στον οποίο ζούμε έτσι αναφερόμαστε στα νέα του υπουργείου παιδείας, στην τράπεζα θεμάτων, στην εξέλιξη του εξεταστικού, στα θέματα των πανελλαδικών, σε ημερομηνίες σε επιτυχίες, κ.α.

Επίπεδο 3ο υψηλό – ΟΙ ΙΔΕΕΣ
Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο κοσμοθεώρησης, στεκόμαστε μέσα στα ρεύματα των μεγάλων ιδεών της επιστήμης και εκφράζουμε απόψεις και ιδέες που καλλιεργούν ψυχή σε αλλοτριωμένα περιβάλλοντα. Μιλάμε με πραγματικό περιεχόμενο λόγου και δεν ανοιγοκλείνουμε απλά το στόμα εκπνέοντας φθόγγους.

Ο ρόλος μας μοιραία μας φέρνει υπόλογους δημιουργίας προτύπων και συνειδήσεων.
Μια κουβέντα μας με περιεχόμενο και ψυχή είναι σε θέση να κινήσει τους κρίκους ολόκληρης αλυσίδας στο λιμνάζον αγκυροβόλιο μιας πεζής καθημερινότητας

Οι μεγάλοι καθημερινοί διανοητές συζητούν για ιδέες, οι μεσαίοι συζητούν για γεγονότα και οι μικροί συζητούν για υποθέσεις των άλλων !

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.