Η ιστορική καταγραφή δε χωρά συμβιβασμούς και ο ρους της ιστορίας είναι αυτός που δικαιώνει, αλλά και επικρίνει συμπεριφορές και καταστάσεις. Περιθώρια διαφυγής δεν υπάρχουν για κανέναν. Γι’ αυτό τον λόγο η γνώση της, από τους νέους, θεωρείται επιβεβλημένη για να μην εκπέσουν στα ίδια λάθη, ή πολύ καλύτερα για να παραδειγματιστούν από τις λαμπρές περιόδους της, οικοδομώντας ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να είναι αμείλικτος, αυστηρός μα και ακριβοδίκαιος. Ως προς αυτό δε χωρούν δικαιολογίες και κενά σε ουσία επιχειρήματα. Οι ρητορείες και τα επιδέξια ψέματα θα αποκαλυφθούν και μην έχοντας λόγο ύπαρξης, θα ριχθούν στον Καιάδα. Τι θα γίνει όμως με τους επίδοξους ψεύτες που τα επικαλέστηκαν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, για να τραφούν με τη ματαιοδοξία και την αίσθηση παντοδυναμίας που τους προσέφερε η εξουσία, αυτή η πλανεύτρα θεά που μαγεύει με τα κάλλη της και εν τέλει, αφού απομυζά την παρθενιά του λογισμού, πετάει στα άδυτα της λησμονιάς αυτόν που νόμισε ότι την έκανε κτήμα του; Και θα ήταν λυτρωτικό για κάποιον που ασέλγησε μαζί της να ξεχαστεί ως ένας από τους πολλούς εραστές της. Το ζοφερό θα ήταν να έχει χαραχτεί στη μνήμη των ζώντων ως ο προδότης, ως ο τιποτένιος που μπροστά στη δόξα και στα πλούτη, ξεπούλησε κάθε ιερό και όσιο, κάθε ικμάδα αξιοπρέπειας και σεβασμού προς την πατρίδα, που έθεσε ενέχυρο της ξεδιαντροπιάς και της ασχετοσύνης του το μέλλον των επόμενων γενεών. Αν ,όμως, ο ιστορικός του μέλλοντος χρηματισθεί για να πλέξει το εγκώμιο του δήθεν ευεργέτη, του τιτανομέγιστου πολιτικού ταγού, για να διαιωνισθεί το γαϊτανάκι των σωτήρων της καταρημαγμένης χώρας μας, πόσους άλλους εθνικούς μειοδότες αντέχει αυτός ο δύσμοιρος τόπος; Ο εθνομηδενισμός τους που ντύθηκε με το χιτώνιο του δήθεν μοντερνισμού, έρανε με τα ζιζάνια κάθε υγιή συνείδηση, οδηγώντας στην κοινωνική αναλγησία και εθνοπροδοσία.
Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει χρέος να σταθεί ακέραιος και αποστασιοποιημένος από το εκάστοτε ιδιοτελές συμφέρον. Καλείται με συνέπεια στις αξίες και στα ιδανικά της νομιμότητας να διαφυλάξει από οποιαδήποτε πλάνη και στρεβλότητα την ιστορική καθαρότητα. Έμπλεος στο πνεύμα της επιστημονικής δεοντολογίας και του καθήκοντος να αποκαταστήσει την αλήθεια και να δώσει τέλος στο ενοχικό παραλήρημα που έχει επισκιάσει όλο το φάσμα του πολιτικού και κοινωνικού βίου.
Του φιλολόγου – συγγραφέα,
Δημητρίου Κομποχόλη

Προηγούμενο άρθροΗ γοητεία της Εξελικτικής Θεωρίας είναι πάντα ισχυρή!
Επόμενο άρθροΟ κύκλος του συστήματος εισαγωγής
Ο Δημήτριος Κομποχόλης κατάγεται από την Πάτρα, είναι φιλόλογος, απόφοιτος του τμήματος Πανεπιστημίου Φιλολογίας Πατρών (ειδίκευση Νεοελληνικές και Βυζαντινές σπουδές), μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στις Επιστήμες Αγωγής με θέμα τη «Διδακτική Γλώσσας και Λογοτεχνίας». Κατέχει πιστοποιητικό επιμόρφωσης στην «Επιμέλεια και Διόρθωση κειμένων» και έχει εργαστεί ως Επιμελητής – Διορθωτής στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» στο πλαίσιο της πρακτικής του άσκησης. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες της Αχαΐας «Εκκλησιολόγος», «Πελοπόννησος», «Πρόταση των Νέων», όπου και δημοσιεύονταν κείμενά του. Το τρέχον διάστημα συνεργάζεται με την εφημερίδα «Η Γνώμη». Βραβεύτηκε για το σύνολο των κείμενων του από τον Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.