Του Νίκου Τσούλια

      Έγινε αυτές τις ημέρες Συνδιάσκεψη του Τομέα Παιδείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και θέλω να πιστεύω ότι μαζί με τις εισηγήσεις του Υπουργού Παιδείας και του Γραμματέα του Τομέα θα διανεμήθηκαν στους συμμετέχοντες και η «Έκθεση Παρακολούθησης της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης — 2016» της 15ης Σεπτεμβρίου 2016 και η «εργαλειοθήκη του Ο.Ο.Σ.Α.». Και αυτό, γιατί αποτελούν το βασικό πεδίο προσδιορισμού της εκπαιδευτικής πολιτικής τους. Εκτός και, αν στον κομματικό μικρόκοσμό τους ακόμα βαυκαλίζονται ότι έχουν καταργήσει τα μνημόνια ή ότι εφαρμόζουν στην εκπαίδευση την πολιτική που είχε διαμορφώσει το κόμμα τους στην προκυβερνητική του περίοδο.

      Και δεν χρειάζεται να έχεις συμμετάσχει, για να κάνεις μια προσέγγιση στο τι συνέβη. Αν υπήρξε κάποια σοβαρή ένσταση επί της ουσίας της εφαρμοζόμενης εκπαιδευτικής πολιτικής, ούτως ή άλλως θα δει το φως της δημοσιότητας. Αλλά δεν νομίζω ότι υπήρχε καν θεωρητικό έδαφος για ουσιαστικές αντιρρήσεις. Οι ιδεολογίες περί δήθεν αριστερού κόμματος, περί δήθεν αλλαγών στην κοινωνία και στην Ευρώπη με πολιτικό υποκείμενο το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – πέραν των απόλυτα δημαγωγικών στοιχείων τους – εξαφανίσθηκαν σαν το νερό της θάλασσας στην αμμουδιά από τα τόσα και τόσα αγαθά της νομής της εξουσίας. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι θα έχουν ξανά τέτοια ιστορική ευκαιρία…

      Με ψηφισμένο πλέον το αριστερό μνημόνιο, το οποίο δεν αφορά μόνο την οικονομική πολιτική αλλά και την αντίστοιχη κοινωνική και την εκπαιδευτική πολιτική, δεν χρειάζεται καμιά διαδικασία παραγωγής πολιτικής, γιατί όλα τα κύρια σημεία της είναι έτοιμα και δεδομένα. Υπάρχουν βέβαια όλα εκείνα τα άπειρα δευτερεύοντα πεδία που έχουν επινοήσει οι ινστρούχτορες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως οι έμφυλες ταυτότητες, οι θεματικές εβδομάδες κλπ, για να αναπτυχθεί ο δημιουργικός οίστρος των μελών του κόμματος και κυρίως για να υπάρχει και μια πρωτογενής συμμετοχή στο όλο πεδίο της πολιτικής. Δεν απαιτείται επίσης και καμιά διαδικασία διαλόγου αλλά μόνο μονομερής ενημέρωση, γιατί το πακέτο της συμφωνίας με τους «θεσμούς» είναι έτοιμο, δεδομένο και υπογεγραμμένο. Απαιτείται όμως η …υψηλής απαιτητικότητας λειτουργία της αφομοίωσης, της προπαγάνδας και της εξακτίνωσης αυτής της πολιτικής, για να την ενσωματώσουν τα στελέχη στην κομματική τους αντίληψη και να γίνουν πολλαπλασιαστές (!) για να την περάσουν στην ελληνική κοινωνία όχι ως μια δέσμευση των μνημονίων αλλά ως δική τους πρωτογενή εκπαιδευτική πολιτική και μάλιστα ως «μεταρρύθμιση»!

      Τα θέματα που συζητήθηκαν σύμφωνα με το πρόγραμμα ήταν:

1. Προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου.

2. Διοίκηση εκπαίδευσης, στελέχη: καθήκοντα, επιλογή και ρόλος τους

3. Ρόλος και περιεχόμενο σπουδών στο Λύκειο – πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

4. Σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών

5. Παιδαγωγική κατάρτιση

      Στο πρώτο θέμα αποφεύγεται η χρήση των λέξεων «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου» – παλιά μου τέχνη κόσκινο – προφανώς γιατί η λέξη «αξιολόγηση» προκαλούσε μέχρι και στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν αλλεργία στα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και είχαν δομήσει τον εκπαιδευτικό τους λόγο σε σημαντικό βαθμό στην ιδεολογική απόρριψη κάθε έννοιας και κάθε μορφής αξιολόγησης. Προφανώς δεν χρειάστηκε να γυρίσουν ανάποδα μόνοι τους την εικόνα της αξιολόγησης που είχαν επί δεκαετίες, αφού το μνημόνιό τους έχει έτοιμη τη συνταγή και την προσταγή υλοποίησής της!

      Το δεύτερο θέμα προσφέρθηκε ως το μείζον ζητούμενο των στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφού αφορά την καριέρα τους και τα συμφέροντά τους και είναι το μεγάλο αντίβαρο για όλες τις ενδοτικές μνημονιακές πολιτικές του κόμματός των. Εδώ βέβαια είναι και το αγκάθι της νομικής / συνταγματικής απόρριψης του συστήματος Επιλογής των Διευθυντικών στελεχών – τόσο χρηστή είναι η διοίκησή τους… – και θα υπάρχει ενδιαφέρουσα συνέχεια.

      Για το τρίτο θέμα πρέπει να περιμένουμε με ενδιαφέρον τα πορίσματα, για να καταλάβουμε και οι εκτός των τειχών τι γίνεται με την περίφημη «κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων», με την «ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια», με την κατάργηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, με το ακρωτηριασμένο λύκειο σε τάξεις, σε γνωστικά αντικείμενα, σε ειδικότητες εκπαιδευτικών. Αντιγράφω την έκθεση που έχει αποδεχτεί και έχει ήδη προκρίνει νομοθετικά η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «Η Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων του ελληνικού κοινοβουλίου πρότεινε τις ακόλουθες αλλαγές: εισαγωγή νέου συστήματος «4+2» στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση· πιθανή κατάργηση των εξετάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και αντικατάστασή τους από μια νέα «διαδικασία επιλογής» στο επίπεδο του πανεπιστημίου, που θα πραγματοποιείται ενδεχομένως στα δύο πρώτα έτη των πανεπιστημιακών σπουδών». Στο σημείο αυτό έχει κρυφτεί επιμελώς το Υπουργείο Παιδείας και δεν έχει δημόσια δεχτεί ότι θέλει να μεταφέρει το σύστημα στα πανεπιστήμια – ίσως γιατί ξέρει ότι δεν θα κληθεί να το κάνει και επομένως δεν έχει κανένα λόγο να χρεώνεται υπερβολικές παραδοξολογίες και φτηνές ανοησίες.

      Για το σύστημα διορισμού των εκπαιδευτικών, αρκεί η γνωστή πρακτική «κουβέντα να γίνεται», γιατί ούτε διορισμούς θα κάνουν ούτε σύστημα θα παρουσιάσουν και απλώς κατά καιρούς θα εκτίθενται προτάσεις και ιδέες – έτσι για να μην μένει ορφανή η επιθυμία της διαρκούς δημοσιότητας.

      Για την Παιδαγωγική Κατάρτιση των εκπαιδευτικών, ισχυρίζομαι ότι δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα. Και εδώ έχουν και μια ισχυρή δικαιολογία. Είναι δύσκολο και σύνθετο ζήτημα και παραμένει σε εκκρεμότητα δεκαετίες πολλές.

      Συμπερασματικά, η απορία μου είναι η εξής. Οι μεγάλες δεσμεύσεις του ψηφισμένου αριστερού μνημονίου – οι οποίες είναι και αυτές που αποτελούν την ουσία της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής του εξ ίσου με το μνημόνιο …αριστερού ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – αναφέρθηκαν καθόλου; Πρόκειται για:

· «την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του ‘Νέου Σχολείου’·

· τα περιθώρια για περαιτέρω εξορθολογισμό (τάξεων, σχολείων και πανεπιστημίων)·

· τη λειτουργία και τη διακυβέρνηση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης·

· την αποδοτικότητα και την αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων·

· τους δεσμούς μεταξύ έρευνας και εκπαίδευσης, καθώς και τη συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων, ερευνητικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων με σκοπό την ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας·

· την αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών, καθώς και τη διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα».

(πιστή αντιγραφή από την Έκθεση Παρακολούθησης της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης — 2016).

      Προφανώς θα συνεχίσουμε επ’ αυτών, γιατί δεν νομίζω ότι εύκολα θα ξανασυναντήσουμε μια τόσο σχιζοφρενική ανάμεσα στο Λόγο και στην Πράξη πολιτική στην εκπαίδευση. Γιατί η εκπαίδευση ως η πιο σημαντική κοινωνική λειτουργία δεν αφήνει περιθώρια για πολιτικοϊδεολογικό σχήμα / σχίσμα του τύπου: «Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ».

Γραμματέας της Προοδευτικής Ενότητας Καθηγητών (ΠΕΚ)

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.