krisi euroΗ περίπτωση της Ηλείας

Του Νίκου Τσούλια

      Πάντα σε ένα «ιστορικό συμβάν» τόσης έκτασης και έντασης όσο η σημερινή κρίση στη χώρα μας διαμορφώνονται πέραν των γενικών και κοινών στοιχείων και διαφοροποιητικά «σημεία» ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και στα γεωγραφικά διαμερίσματα, και κυρίως μεταξύ των μεγάλων αστικών κέντρων και των επαρχιακών νομών. Δεν βιώνεται η κρίση με τον ίδιο τρόπο σ’ όλη την Ελλάδα, εξεταζόμενη τόσο κοινωνιολογικά και ταξικά όσο και γεωγραφικά.

      Έτσι, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχουν δύο βασικά σημεία διαφοράς όσον αφορά το όλο φαινόμενο της κρίσης μεταξύ του «Κέντρου» και της «Περιφέρειας». Τα συμπτώματα της κρίσης εμφανίστηκαν πρώτα και με μεγαλύτερη ένταση στο «Κέντρο» και μετά στην «Περιφέρεια». Η επαρχία έχει αρχίσει βιώνει την οικονομική ασφυξία πιο πολύ τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη τα μαύρα γεγονότα έτρεξαν και τρέχουν με δραματικό τρόπο από τον πρώτο χρόνο.

      Οι λόγοι που συνετέλεσαν προς αυτή την έντονη διαφοροποίηση είναι ότι στα αστικά κέντρα οι κάτοικοι είναι περισσότεροι ευάλωτοι και πιο εξαρτημένοι από την τρέχουσα οικονομική κατάσταση της χώρας και τα όποια περιοριστικά μέτρα επιδρούν περισσότερο στη ζωή τους. Στην περιφέρεια οι κάτοικοι έχουν και ένα δικό τους αυτόνομο εισόδημα – πέραν αυτού που διαμορφώνει το μισθολογικό καθεστώς τους -, η δε ανεργία αντιμετωπίζεται έστω ευκαιριακά με ευκολότερο τρόπο. Άλλοι νομοί έχουν επιπρόσθετα το αγροτικό εισόδημα και άλλοι το τουριστικό, ενώ και η ενοικίαση διαμερισμάτων και η ιδιοκτησία έχουν άλλα ποσοστά. Στην Αθήνα η ένταση του φαινομένου των νεόπτωχων, των άστεγων και των περιθωριοποιημένων ομάδων δεν μπορεί να συγκριθεί με το αντίστοιχο φαινόμενο στην «Περιφέρεια». Στην επαρχία τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται πιο δύσκολα εφεξής με τη φορολογία των αγροτών.

      Η στάση των πολιτών ως προς την κρίση έχει και αυτή διαφοροποιητικά στοιχεία. Η οργή και ο θυμός στην περιφέρεια εμφανίζονται με χρονική καθυστέρηση και συχνά παίρνουν πιο προσωπικά χαρακτηριστικά, γιατί προφανώς οι βουλευτές και οι πολιτικοί εδώ είναι πιο ορατοί και πιο προσιτοί. Διαπιστώνεις τώρα πολύ έντονα τα φαινόμενα βίας κατά των πολιτικών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σ’ αυτή τη φάση και σε τέτοιο βαθμό, που θεωρώ ότι έχουν απόλυτα φασιστικό χαρακτήρα και όχι μόνο δεν λύνουν κανένα πρόβλημα αλλά δημιουργούν και νέα. Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι σημερινοί βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν πρωτεργάτες των φαινομένων βίας σε προηγούμενες περιόδους.

      Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει βαλτώσει λόγω των μεγάλων χρεών της και οι Δήμοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε μια στοιχειώδη λειτουργία. Τα μεγάλα έργα υποδομής – και κυρίως εκείνα που εντάσσονται στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ) και τα οποία είχαν στματήσει από την αλλοπρόσαλλη και δημαγωγική πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – τώρα ευτυχώς έχουν αρχίσει να κινούνται. Έχει όμως σημασία να δούμε και το μέγα επιχείρημα περί … αριστερής διαφάνειας, που τόσο προκλητικά χρησιμοποίησαν οι δημαγωγοί. Έτσι, για παράδειγμα, στο έργο κατασκευής της οδού Πατρών – Πύργου είδαμε τον πολυτεμμαχισμό του έργου για να μπουν οι …αριστεροί κατασκευαστές, όπου από τα οκτώ κομμάτια του δρόμου τα τέσσερα τα έχει πάρει ήδη ο κουμπάρος του Π. Καμμένου, ο γνωστός και ανερχόμενος αστέρας της αριστερής διαπλοκής Καλογρίτσας!

      Οι βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν εμπλακεί οργανικά (!) με διάφορες εταιρείες και «κερδίζουν» τα έργα ανάθεσης με απειλές και με πολιτικό τσαμπουκά! «Αυτά που έκαναν οι … άλλοι μετά από δέκα χρόνια εξουσίας και αλαζονείας, οι Συριζαίοι τα κάνουν από την αρχή», μου ανέφερε χαρακτηριστικά διευθυντής τοπικής εφημερίδας της Ηλείας.

      Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση στη διαφορετική συμπεριφορά των κατοίκων «κέντρου» και «περιφέρειας» είναι στο ζήτημα της φοροδιαφυγής. Στην επαρχία η κατάσταση αντί να βελτιώνεται, χειροτερεύει! Υπάρχει μάλιστα και ένα είδος μαγκιάς, που υπερβαίνει κάθε ίχνος στοιχειώδους λογικής. Οι πελάτες όχι μόνο δεν ζητούν αποδείξεις στις όποιες πωλήσεις προϊόντων ή υπηρεσιών, αλλά και υπερασπίζονται το καθεστώς της φοροδιαφυγής με τα φοβερά επιχειρήματα: «καλά κάνουν, αφού οι μεγάλοι τρώνε στην Αθήνα» ή «δεν μπορούν οι μικροεπιχειρήσεις να τα βγάλουν πέρα αν πληρώνουν και τον Φ.Π.Α.»! Τελικά για να πάρεις απόδειξη στις περισσότερες περιπτώσεις πρέπει να δώσεις και μια σχετική μάχη…

      Πέραν της κρίσης καθ’ εαυτής και της οικονομικής κυρίως όψης της – της μόνης ορατής δυστυχώς… -, έχει μεγάλη σημασία η στάση και η συμπεριφορά των πολιτών. Αν αντί να δίνουμε τη μάχη υπέρ της νομιμότητας και της καταπολέμησης της ροής του μαύρου χρήματος σε κάθε συναλλαγή μας, επιδιδόμαστε στη γενίκευση της φοροδιαφυγής και της ανομίας, τότε θεωρώ ότι έχει χαθεί οριστικά ο αγώνας για υπέρβαση της κρίσης. Όταν οι πολίτες δεν θέλουν να τηρούν τους νόμους και να συμβάλλουν στη φορολόγηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας, καμιά πολιτεία με μέλλον δεν μπορεί να δημιουργηθεί. Όσο για τις κορώνες του τύπου «οι άλλοι τρώνε περισσότερα» – λες και υπάρχουν πολίτες που δέχονται αυτό το πλιάτσικο – απλώς καταδεικνύουν με τον πιο έντονο τρόπο την παρακμή μας και την κρίση που θα αναπαράγεται και θα μας κατατρώει το παρόν και το μέλλον με την επίκληση μιας δήθεν μαγκιάς…

Υ.Γ.

Είναι μια περίπτωση αλλά και δείγμα της πλήρους απελευθέρωσης της γενικής ανομίας. Σε μια από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες της Ηλείας φύτρωσε ανάμεσα στις ομπρέλες και στον κόσμο, μέσα στην παραλία (!) μια κατασκευή σπιτιού ξύλινου μεν αλλά με πόρτες με διπλό τζάμι σαν να είναι εξοχικό στο χωράφι μας και οι κάτοικοί του κινούνται με τη μεγαλύτερη δυνατή άνεση. Το σπίτι αυτό έχει μείνει όλο το καλοκαίρι στη θέση του. Ίσως να είναι εκεί και του χρόνου…

Καλό φθινόπωρο!

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.