Βρισκόμαστε στο 1976
Μόλις απέκτησα τη φοβερή, για τα δεδομένα της εποχής, φωτογραφική μηχανή ASAHI PENTAX ESII
Οι γονείς περιμένουν τις καλύτερες φωτογραφίες από συνεστιάσεις, από τον κήπο, από το σκύλο, από τις διακοπές στην Κρήτη, από το βάζο με τα τριαντάφυλλα, από το ηλιοβασίλεμα στο Φλοίσβο, από το τραπέζωμα με τους θείους και τα κοψίδια του Πάσχα, από τη σούβλα και τους μπαρμπάδες παραταγμένους !
Όμως εγώ τους απογοητεύω ! φωτογραφίζω ένα κουρέλι στα συρματοπλέγματα, τσιγγάνους σε καταυλισμούς, σκουριασμένα σίδερα σε πλοία, κουφάρια πλοίων στον Ασπρόπυργο, τις ρυτίδες της μαμάς και του μπαμπά !
Το συμπέρασμα ήταν ολοφάνερο: Η επένδυση για τη μηχανή πήγε στράφι ! Το πρόβλημα απόγινε όταν το μπάνιο του σπιτιού μετατράπηκε σε σκοτεινό θάλαμο και περίμεναν αγωνιωδώς να τελειώσω με τις εμφανίσεις, για να κάνουν τις σωματικές τους ανάγκες δίπλα στα μόλις εκτυπωμένα αριστουργήματά μου !
Όταν αποφάσισα να αποκτήσω φωτογραφική ταυτότητα, τράβηξα την πρώτη μου selfie. Τα φωτόνια του εαυτού μου τότε εξήλθαν από το πρόσωπο, ανακλάστηκαν στον καθρέπτη, και εισχώρησαν στον φακό. Πέρασαν το διάφραγμα, πέρασαν το κλείστρο και προσεδαφίστηκαν στο φιλμ ILFORD HP5 καταγράφοντας ένα είδωλο που τώρα με το post αυτό, διασκορπίστηκε στο διαδίκτυο, αφήνοντας ένα στίγμα, μέσα σε μία φιάλη στον ωκεανό μιας παγκόσμιας συνείδησης.
Έκτοτε, συνειδητοποίησα, ότι η ζωή αξίζει καλύτερα όχι με την εγωιστική και ματαιόδοξη selfie, αλλά με wefie (αυτοφωτογραφιση με ζεύγος) ή μάλλον ακόμη καλύτερα με groufie (αυτοφωτογράφιση με ομάδα).
