Βρισκόμαστε στα 1977.
Δίνω πανελλήνιες, και δεν έχω πάει όπως θα θελα. Έχω χάσει το Φυσικό Αθήνας και κατέρχομαι ! Τελευταίο μάθημα που δίνουμε είναι η Φυσική, αφού προηγήθηκαν Άλγεβρα, Γεωμετρία, Έκθεση, Χημεία από τα οποία δεν μάζεψα αρκετά. Υπολογίζω, ότι πρέπει φυσική να γράψω 19 για να πιάσω Φυσικό Θεσσαλονίκης !!
Τα όνειρά μου καταρρέουν, γιατί δεν θα γνωρίσω τις ιδέες του Planck, την τόλμη του Bohr, τη θέρμη του Carnot, τη διάνοια του Shrondinger. Θα ήμουν υποχρεωμένος πλέον να κάνω παρέα, όχι με συνοδοιπόρους αναζητητές της φύσης, αλλά με ταπεινούς αγνοητές του μεγαλείου της επιστήμης.
Όμως δεν το βάζω κάτω !. Θυμάμαι, πως η γιαγιά μου προσευχόταν όλη την ημέρα και ξημεροβραδιαζόταν σε εσπερινούς και αγρυπνίες.
Αποφασίζω να κάνω το τόλμημα! Παρακάμπτω το πρωτόκολλο της φύσης και εισέρχομαι στην τροχιά της υπερφύσης
Επισκέπτομαι τον ενοριακό ναό της περιοχής μου και ανάβω κερί. Όμως δεν ξέρω πώς να προσευχηθώ. Κι αν δεν το κάνω σωστά και οι άγγελοι δεν διεκπεραιώσουν το αίτημα; Κι αν ο άγιος Νεκτάριος της αγιογραφίας δεν το προωθήσει άνω; Κι αν το αίτημα άνω δεν γίνει δεκτό και τιμωρηθώ για την μέχρι τότε ασέβειά μου, κι αν τιμωρηθώ και κολλήσει το μυαλό μου; Κι αν ψάξουν στα αρχεία για τις αμαρτίες μου;
Ήλθε η ώρα της εξέτασης. Στο ένα θέμα έχω κολλήσει. Ξανακάνω προσευχή επι τόπου και ΤΑΖΩ !
Τάζω ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ Π. ΦΑΛΗΡΟ ΠΟΥ ΑΠΕΧΕΙ 7 Km!
Εν τω μεταξύ, βλέπω τη βοήθεια να κωλυσιεργεί και φαντάζομαι πως έχει γραφειοκρατικό κώλυμα. Βλέπω με τη φαντασία μου τους αγγέλους στον πρόναο, να ψάχνουν τα αρχεία των αμαρτιών μου. Φαντάζομαι να παραδίδουν τα αρχεία στους αγίους πιο μέσα στο ναό και αυτοί να είναι σκεπτικοί. Φαντάζομαι να έχουν ξεκολλήσει από την αγιογράφηση και να κατευθύνονται στον μεγαλύτερο όλων στον τρούλο! Όμως και πάλι γυρνούν πίσω μετανιωμένοι. Δεν αντέχω άλλο την αναμονή. Μπαίνω στο ναό και γκαρίζω:
-ΔΕΝ ΛΥΠΑΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΗΣΩ ΤΑ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΑΥΤΗ ΑΣΦΑΛΤΟ ;
Η χάρις ήλθε…. Έγραψα σχεδόν είκοσι.
Τα πόδια μου ανέπτυξαν τόσες φουσκάλες που ούτε αερόσολα adidas να ήταν !
