sxoliki aithousaΤου Νίκου Τσούλια

      Είναι δυνατόν όλη η εκπαιδευτική κοινότητα να εξεγείρεται κατά των μέτρων του Υπουργείου Παιδείας που κατατείνουν ευθέως στην αποδόμηση της Δημόσιας εκπαίδευσης και ο κ. Φίλης και το επιτελείο του να θριαμβολογούν ότι την αναβαθμίζουν και ότι καινοτομούν; Είναι δυνατόν να περιορίζονται δραστικά οι πόροι για την εκπαίδευση, να μειώνεται σημαντικά ο μέχρι τώρα αναγκαίος αριθμός των εκπαιδευτικών στα σχολεία και το «αριστερό» Υπουργείο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να υπερηφανεύεται ότι διαμορφώνει συνθήκες δημιουργικότητας και ανάπτυξης της εκπαίδευσης; Ήδη έχουμε αναφερθεί με γενικές πολιτικές και εκπαιδευτικές παρατηρήσεις στο χαρακτήρα των αλλαγών. Ας δούμε χωριστά κάθε αλλαγή με ένα σχετικό σχόλιο για να κινηθούμε επί του συγκεκριμένου πεδίου αναφοράς.

      1. «Χρήση του σχολικού χρόνου για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης εσωτερικής εκπαιδευτικής πολιτικής (τακτικές παιδαγωγικές συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων), μείωση γραφειοκρατικών διαδικασιών για τις εξωσχολικές δράσεις του σχολείου, αποσαφήνιση του ρόλου των συμβούλων, ενίσχυση του εκπαιδευτικού ως προς τις αρχές συμπερίληψης και διαφοροποίησης στην τάξη».

      Τι δεν ισχύει απ’ όλα αυτά; Πρόκειται για πρακτικές που ήδη τις εφαρμόζει κάθε σχολείο ανάλογα με τη δυναμική των Συλλόγων Διδασκόντων και επομένως το Υπουργείο αποσκοπεί σε μια στείρα εκμετάλλευση και για θεωρητικές διακηρύξεις που δεν έχουν κανένα συγκεκριμένο περιεχόμενο.

      2. «Μείωση μέσω αναμόρφωσης της διδασκόμενης ύλης και αντικατάσταση της βαθμολογίας με την περιγραφική αξιολόγηση των μαθητών σε όλη την υποχρεωτική εκπαίδευση σε σύνδεση με τους μαθησιακούς στόχους των προγραμμάτων σπουδών καθώς και των διαδικασιών αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του συστήματος».

      Εδώ πράγματι υπάρχει μια «καινοτομία», η κατάργηση της βαθμολογίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Αλλά πρόκειται για μια επιλογή εκπαιδευτικού τύπου του διάχυτου λαϊκισμού που χαρακτηρίζει το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και η οποία προσφέρει χαλάρωση και «απομάκρυνση» του λυκείου από το γυμνάσιο. Ουσιαστικά τεμαχίζεται η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την οριοθέτηση της «υποχρεωτικής εκπαίδευσης», στην οποία μπορεί να προστεθεί και το ένα έτος από το λύκειο. Τελικά, ο μαθητής θα μαθαίνει ουσιαστικά τη βαθμολογική του εικόνα – προκειμένου να κάνει τις αναγκαίες επιλογές του – στο λύκειο! Θα έλθει δηλαδή πρώτη φορά σε επαφή με τη βαθμολογία που θα του καθορίσει τις επιλογές για το πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. δύο χρόνια πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις, εκτός αν αφήνουν τη λειτουργία της βαθμολογίας να την επιτελούν τα φροντιστήρια. Η ουσιαστική στόχευση είναι η εφαρμογή επιλεκτικότητας στο λύκειο και η εξ αυτού του στοιχείου απομείωση των υποψηφίων για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση.

      3. «Καθιέρωση ενιαίου τύπου Ολοήμερου Δημοτικού, προσαρμογή στις τοπικές συνθήκες (ευελιξία), διατοπική (κοινά προγράμματα) και ευρωπαϊκή (αδελφοποιήσεις, ανταλλαγές) δικτύωση των σχολείων».

      Εδώ γίνεται η μεγάλη λεηλασία πραγματικότητας και γλωσσικού κώδικα. Ποια είναι μερικά από τα μέτρα του Υπουργείου; Το πρόγραμμα κάθε τάξης μειώνεται κατά 5 διδακτικές ώρες την εβδομάδα, αφού θα ολοκληρώνεται στη 1.15 μ.μ. και όχι στις 2 μ.μ. Συγκεκριμένα, από όλες τις τάξεις «κόβεται» μία ώρα από Γυμναστική, Ευέλικτη Ζώνη και Αγγλικά. Επίσης, κατά μία ώρα μειώνονται σε Α΄- Β΄ η διδασκαλία Ελληνικών και Μουσικής, σε Γ΄- Δ΄ η Μελέτη Περιβάλλοντος, σε Ε΄- ΣΤ΄ τα Θρησκευτικά και η Θεατρική Αγωγή, σε Γ΄- Δ΄- Ε΄- ΣΤ΄ η Πληροφορική. Ενιαίος τύπος ολοήμερου Δημοτικού σημαίνει κατάργηση και συρρίκνωση των ήδη υπαρχόντων με βάση τις επιταγές του “αριστερού” Μνημονίου, ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι μια δημαγωγική σύλληψη, γιατί ήδη αυτά γίνονται, εκτός αν οι φωστήρες του Υπουργείου κάνουν ότι δεν το ξέρουν. Όλα τα άλλα είναι θεωρητική άσκηση για αφελείς… Η σταλινικού τύπου προπαγάνδα σ’ όλο το μεγαλείο της.

      4. «Ενίσχυση της μαθητικής εκπροσώπησης, σχολική εφημερίδα, ετήσια θεατρική παράσταση (άνοιγμα του σχολείου στην τοπική κοινωνία), καθιέρωση ομίλων και συλλογικών μαθητικών δραστηριοτήτων με άξονες τα νέα Μέσα, τον κινηματογράφο, τις εικαστικές και παραστατικές τέχνες».

      Δηλαδή αυτές τις πρωτοβουλίες και πολλές άλλες που ήδη κάνουν αρκετά σχολεία προσπαθεί να τις καρπωθεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως δικές του εκπαιδευτικές πολιτικές;

      5. «Διερεύνηση των δυνατοτήτων χρήσης της δομής και των χώρων του σχολείου σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία κατά τις απογευματινές ώρες».

      Έπρεπε να περιμένουμε τον κ. Φίλη για να μας πει αυτά πού ήδη γίνονται. Εκτός και αν το Υπουργείο βάλει αξιολογική κλίμακα για το αν ένα σχολείο δεν τα πραγματοποιεί στον επιθυμητό κατ’ αυτό βαθμό!

      6. «Βάπτιση» του σχολείου για λόγους συμβολικούς και για την εξασφάλιση ταυτότητας. Κάθε σχολείο πρέπει να αποκτήσει τη δική του φυσιογνωμία, τις δικές του παραδόσεις, ετήσιους στόχους και να εμφυσήσει στους μαθητές έναν «πατριωτισμό του σχολείου». Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να περιοριστεί η συχνή εναλλαγή του προσωπικού. Το σχολείο να γίνει δρων υποκείμενο (να αποκτήσει agency).

      Φοβερή σύλληψη για κάτι που εφαρμόζεται κατά περιπτώσεις, εκτός αν όλη η διαδικασία γίνεται υποχρεωτικά από το Νόμο. Θα είχε ενδιαφέρον η θεσμική προαγωγή του «πατριωτισμού» στο σχολείο με την ονοματοθεσία!

      7. Μελέτη για την αναμόρφωση της οργανωτικής δομής της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από το διετές νηπιαγωγείο στο εξάχρονο Δημοτικό και εξέταση των δυνατοτήτων δημιουργίας τετραετούς Γυμνασίου και διετούς Λυκείου (Γενικού και Επαγγελματικού), προσανατολισμένου προς την έρευνα και με δυνατότητες επιλογών.

      Η όλη πρόταση αποβλέπει στο μετασχηματισμό του λυκείου σε καθαρά προπαρασκευαστικό θεσμό με φροντιστηριακή λειτουργία για την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όσον αφορά το γυμνάσιο θα πάρει τα χαρακτηριστικά του δημοτικού σχολείου! Όλα τα άλλα είναι το σχετικό και πάντα πλεονάζον φτιασίδωμα.

      8. Ενίσχυση της αυτονομίας και των πρωτοβουλιών του εκπαιδευτικού.

      Αν ρωτηθεί κάποιος τι σημαίνει αυτή η φράση, είμαι βέβαιος ότι δύσκολα θα μπορεί να αναφέρει κάτι συγκεκριμένο. Οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας έχουν ήδη περισσότερα περιθώρια αυτονομίας από ό,τι σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημά τους σήμερα; Όμως το «αριστερό» Υπουργείο μας θα ισχυρίζεται ότι «μπορεί να γίνονται περικοπές σε μισθούς και σε συντάξεις, στο δικαίωμα για σταθερή εργασία των νέων εκπαιδευτικών, αλλά σας δίνω αυτονομία»!

      9. Άμεση συνεργασία φορέων (σχολείο – σύμβουλοι – κοινότητα – δήμοι).

      Δηλαδή τι δεν προβλέπεται σήμερα και παρουσιάζεται ως νέα πολιτική; Θα υποχρεώσει όλους αυτούς τους θεσμούς να συνεργάζονται πιο αποτελεσματικά και με ποιο τρόπο; Μήπως δεν γνωρίζουν ότι στη λειτουργία της εκπαίδευσης εκείνο που τελικά μετράει δεν είναι η απλή θεσμοθέτηση αλλά τα μέτρα εφαρμογής, οι υλικές δυνατότητες υλοποίησής τους και η δυναμική των κοινωνικών χώρων, την οποία την έχουν θέσει με τα μέτρα τους «απέναντί τους»;

      10. Ενίσχυση των ολιγοθέσιων σχολείων.

      Όταν η φτηνή προπαγάνδα καλείται να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, όταν το Υπουργείο προχωρεί σε ακριβώς αντίθετα μέτρα. Η καλύτερη πολιτική στην υποκουλτούρα της δημαγωγίας είναι να λες όσο πιο προκλητικά γίνεται μεγαλύτερα ψέματα!

      11. Εκ περιτροπής ανάληψη πειραματικού χαρακτήρα από τα σχολεία.

      Ήδη προβλέπεται από την υπάρχουσα νομοθεσία. Γνωρίζουν πρακτικά τι σημαίνει αυτό και τις αλλαγές προϋποθέτει; Υπάρχει περίπτωση τώρα που η λιτότητα στραγγίζει και την πιο στοιχειώδη λειτουργία του σχολείου να προχωρήσει κάτι τέτοιο; Αλλά σε μια έκθεση ιδεών όλα χωράνε…

      12. Ανανέωση προγράμματος και, κυρίως, βιβλίων με προτεραιότητα σε όσα έχουν ήδη κριθεί απαράδεκτα.

      Θα είχε ενδιαφέρον κάτι τέτοιο, αλλά πρόκειται για μια θεωρητική διακήρυξη. Με ποια χρηματοδότηση μπορούν να αλλάξουν; Ακόμα και αν άρχιζαν σήμερα, η όλη διαδικασία θα τελείωνε μετά από 3 – 4 χρόνια. Αλλά εδώ φυσικά μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν πρόλαβαν…

      13. Κατάργηση των αλλεπάλληλων εξετάσεων (και του μήνα εξετάσεων) στο Γυμνάσιο – αντικατάστασή τους με εργασίες…

      Αυτό θα συνεργήσει στην προαγωγή της ποιότητας της εκπαίδευσης και της ενίσχυσης των μορφωτικών προσόντων των μαθητών; Ο κυρίαρχος λαϊκισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσπαθεί να μας πει ότι η βαθμολογία στο Γυμνάσιο είναι περιττή και δεν το είχε καταλάβει κανένας μέχρι τώρα στην εκπαιδευτική κοινότητα… Άμα δεν έχεις να πεις τίποτα επί της ουσίας της εκπαίδευσης, προσχωρείς σε λαϊκισμούς, που στο κομματικό ακροατήριο μπορεί και να λογίζονται ως λαϊκά μέτρα…

      14. Ενοποίηση των κατευθύνσεων των μαθημάτων (ενδεικτικά: σε 3 ή 4 όπως α) Γλώσσες και Πολιτισμός, β) Μαθηματικά, γ) Τέχνες, δ) Εισαγωγή στην Κουλτούρα των Φυσικών και ε) Κοινωνικές Επιστήμες). Αντίστοιχη ενοποίηση των ειδικοτήτων που διδάσκουν τα μαθήματα.

      Ανακατεύουμε το υπάρχον περιεχόμενο, για να πούμε ότι κάνουμε κάτι καινούργιο… Βέβαια ενυπάρχει σ’ αυτό το σημείο το καυτό ζήτημα του ωραρίου των εκπαιδευτικών και της κατανομής του στις διάφορες ειδικότητες.

      15. Δημιουργία ωρολογίων ενοτήτων σε βάρος της πολυδιάσπασης των ωρών. Καθιέρωση ολοκληρωμένου προγράμματος Ευέλικτης Εβδομάδας.

      «Οι ενότητες απέναντι στην πολυδιάσπαση». Είναι προφανές ότι καλείται το σημασιολογικό φορτίο των λέξεων να δώσει πλεονεκτήματα σε μια ασαφή πρόταση. Αναμιγνύουμε το «υπάρχον» και αναμένουμε να αναδυθεί κάτι το καινοτομικό και ίσως πρωτοποριακό…

      16. Διεύρυνση του ποσοστού της ύλης που διαμορφώνεται από τους εκπαιδευτικούς τόσο στο Δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο.

      Τι μπορεί να σημαίνει εν τοις πράγμασι αυτό; Αναφέρεται η ιδέα σε επίπεδο Αναλυτικών Προγραμμάτων, σε πανελλαδική κλίμακα, σε αντίστοιχη σχολική ή σε κάθε εκπαιδευτικό;

      17. Ομαδοσυνεργατική προσέγγιση: Θεσμοθέτηση και αξιοποίηση εναλλακτικών τρόπων συνεργασίας των μαθητών (αμοιβαία διόρθωση, συνεργασία διαφορετικών τάξεων από διαφορετικά σχολεία, ανάληψη ευθυνών και πρωτοβουλιών από τους μαθητές). Καθιέρωση των ομαδικών εργασιών ως τρόπου εξέτασης.

      Πρόκειται για πρακτικές που ως ένα βαθμό εφαρμόζονται. Όταν αναφερόμαστε σε θεσμοθέτηση πρωτοβουλιών και εναλλακτικών τρόπων σε επιμέρους λειτουργίες του σχολείου, τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

      18. Άρση της λογικής της επανάληψης σε κύκλους των σχολικών αντικειμένων (π.χ. στο μάθημα της Ιστορίας) με έμφαση στο χρονικό και τοπικό παρόν και εξασφάλιση της εσωτερικής συνοχής της ύλης που διδάσκεται σε διαφορετικά αντικείμενα (π.χ. Λογοτεχνία – Ιστορία – Γεωγραφία).

      Πρόκειται για θετική ενέργεια, αλλά έχει ξαναειπωθεί χωρίς να βρει προοπτική έκφρασης. Το δύσκολο σ’ αυτό το στοιχείο δεν είναι η επινόηση αλλά η υλοποίησή του. Έχει διαμορφώσει δημιουργικές δυνάμεις στο χώρο της εκπαίδευσης ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τέτοιου είδους αντιλήψεις, όταν μέχρι τώρα έχουν ασκηθεί κυρίως στον ακτιβισμό και στο «όχι σ’ όλα»;

      19. Σύνδεση σχολείου – οικογένειας: Μελέτη θεσμοθετημένης συμβουλευτικής σχέσης σε θέματα εκμάθησης και στάσης απέναντι στο σχολείο, σε ζητήματα εκφοβισμού και βίας, καθώς και πρόληψης εξαρτήσεων. Ενδυνάμωση της γονικής εμπλοκής ως δυναμικής διεργασίας αλληλεπίδρασης γονέων και εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Θεσμοθετημένος χρόνος συνεργασίας με τους γονείς.

      Τι απ’ όλα αυτά δεν προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία; Γνωρίζουν οι εμπνευστές της πρότασης τι ισχύει σήμερα; Μήπως υπάρχει τρόπος να υποχρεώσουν τους γονείς, για παράδειγμα, να είναι πιο «κοντά» στο σχολείο; Τι σημαίνει αυτό το περισπούδαστο«θεσμοθετημένος χρόνος συνεργασίας με τους γονείς»;

      Συμπερασματικά, είναι προφανές ότι έχουμε μια παράλληλη θεωρητικολογία δίπλα από τη σκληρή εικόνα της ερήμωσης της δημόσιας εκπαίδευσης. Δυστυχώς αυτή η ωραιοπλασία δεν μπορεί υποκαταστήσει την πραγματικότητα – ίσως και να είναι μια μορφή περαιτέρω απαξίωσης όταν είναι τόσο «φευγάτη»… Στους δύσκολους καιρούς μας οφείλει πριν απ’ όλους η ηγεσία του Υπουργείου να είναι πιο ταπεινή και να μην επιχειρεί να επιχρυσώσει συντρίμμια – δεν είναι μόνο μάταιο, είναι και πολλαπλά προκλητικό. Για το χώρο της Παιδείας μιλάμε. Εδώ υπάρχουν γνώστες και κυρίως εκπαιδευτικοί…

anthologio.wordpress.com

Προηγούμενο άρθροΗ ανάποδη πλευρά του υφαντού και η κρίση
Επόμενο άρθροΑξιολόγηση μαθητών Γενικού Λυκείου
Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.