sxoliki aithousa…Οι 19 αλλαγές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Εκπαίδευση!

Του Νίκου Τσούλια

      Ένα μίγμα ακατάσχετου βερμπαλισμού και διάχυτου συμβολισμού, ήδη εφαρμοζόμενων πρακτικών και πρωτοβουλιών στα σχολεία αλλά και αντιλήψεων του παρελθόντος είναι οι περίφημες 19 αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας στην εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα σκόρπιων προτάσεων που παρουσιάζονται ως νεωτερισμοί προκειμένου να καλυφθεί η ερήμωση της μνημονιακής εκπαιδευτικής πολιτικής, για μια «έκθεση ιδεών» που καλείται να δώσει επίχρισμα ωραιοπλασίας και δήθεν προοδευτικής καινοτομίας (!) στην επιχειρούμενη θεσμική αποσάθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης.

      Προφανώς δεν μπορεί να γίνει και καμιά σχετική κοστολόγηση των υποτιθέμενων νέων μέτρων, αφού πρόκειται για θεωρητική άσκηση στο «φαίνεσθαι» των πραγμάτων, ενώ κατ’ ουσία πρόκειται για αποδόμηση της εκπαίδευσης. Πώς άλλωστε να γίνει αυτό, όταν ένας βασικός στόχος είναι ο δραστικός περιορισμός των δαπανών για την παιδεία; Πώς να χρηματοδοτηθούν οι αλλαγές σε βιβλία και προγράμματα, όταν η εκπαίδευση έχει στραγγίξει από το βρόχο των μνημονιακών μέτρων; Αλλά και πέραν τούτων, πώς να κοστολογηθούν ενέργειες και λειτουργίες που ήδη υπάρχουν ή που είναι απλώς ευχολόγια; Θα ήταν πράγματι καινοτομική ιδέα να δούμε – αν μπορεί να υπάρξει τέτοια δυνατότητα – την οικονομική αποτίμηση των εν λόγω μέτρων. Βέβαια οι εμπνευστές της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής γνωρίζουν πολύ καλά ότι απλώς κάνουν μια εικονική άσκηση για να περάσουν μέσα από τη γενικότερη δημαγωγική τους υποκουλτούρα την αντίληψη ότι κάτι δημιουργικό κάνουν, όταν όλη η κοινωνία αντιλαμβάνεται την αποδόμηση της εκπαιδευτικής λειτουργίας…

      Καταργείται από την επόμενη σχολική χρονιά το ολοήμερο σχολείο Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος (ΕΑΕΠ) που λειτουργούσε από τις 2 μ.μ. έως τις 4 μ.μ., προκειμένου να εξοικονομηθούν θέσεις εργασίας εκπαιδευτικών. Εκεί δηλαδή που δημαγωγούσε κατ’ επανάληψη ο Υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης περί διορισμού 20.000 εκπαιδευτικών και θριαμβολογούσε, έρχεται τώρα η νομοθετική πράξη του ίδιου να «ομολογήσει» την έλλειψη εκπαιδευτικών για την επόμενη χρονιά και να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα μέσα από φραστικές επινοήσεις κενότητας και μυθοπλασίας. Γίνεται εκτεταμένη περικοπή των μαθημάτων. Καταργείται η πρωινή ώρα (7.30 με 8.15 ), που είχε θεσμοθετηθεί για τους γονείς που εργάζονται. Και έτι περαιτέρω, όσοι μαθητές δεν επιλέξουν το «Ολοήμερο σχολείο» δεν θα διδάσκονται Πληροφορική, Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή, ενώ ενδέχεται να μην έχουν τη δυνατότητα ούτε για την εκμάθηση δεύτερης ξένης γλώσσας.

      Εμφανίζεται παράλληλα ο λαϊκισμός της «ελεύθερης πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση», όταν αυτή αφορά τις μη ανταγωνιστικές σχολές – κάτι που ήδη ισχύει στην πραγματικότητα – αλλά με βασική στόχευση τη μείωση των μαθητών που τελειώνουν το Λύκειο και τη μετατόπισή τους προς την κατάρτιση και τη μαθητεία μετά το Γυμνάσιο. Παρέχεται ένα πολύ εύκολο Γυμνάσιο – μεταβιβάζοντας την αντίληψη του Δημοτικού… -, ενώ το προτεινόμενο διετές Λύκειο θα μετασχηματιστεί σε βαθμίδα ρύθμισης της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο υιοθετώντας ένα κακότεχνο σκηνικό του Μπακαλορεά που ισχύει σ’ άλλες χώρες, όπου πράγματι η ροή μαθητών από το Γυμνάσιο μειώνεται κατά πολύ, με τη συνθήκη βέβαια ότι εκεί υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι.

      Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν ομολογεί τη σκληρή πραγματικότητα, γιατί δεν επικαλείται τους οικονομικούς περιορισμούς για να αιτιολογήσει τα μέτρα που παίρνει; Γιατί ο κ. Φίλης δηλώνει προκλητικά ότι αναβαθμίζει το Ολοήμερο σχολείο, όταν όλη η εκπαιδευτική κοινότητα αντιλαμβάνεται τη στοχευμένη υποβάθμιση; Είναι δυνατόν να ζούμε, κυβέρνηση και κοινωνία, σε «παράλληλα σύμπαντα» όντας και οι δύο πλευρές στην ίδια πραγματικότητα σκληρής οικονομικής ασφυξίας; Πώς γίνεται να αναβαθμίζεται το δημοτικό σχολείο με υποθετικές επεκτάσεις και καινοτόμες δραστηριότητες, όταν μειώνονται οι απαραίτητες θέσεις των εκπαιδευτικών και το ωράριό τους παραμένει σταθερό; Μήπως δεν τα γνωρίζουν οι ιθύνοντες όλα αυτά; Κάθε άλλο, η όλη στάση της σημερινής κυβέρνησης κινείται σε μια εικονική ή και συμβολική απεικόνιση της πραγματικότητας. Ασκείται φτιασιδωμένη πολιτική μιας φτηνής κομματικής προπαγάνδας για να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν από την ήδη λεηλατημένη αριστερή φυσιογνωμία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

      Πρόκειται για στοχευμένη και φτηνή ωραιοπλασία ωμής τεχνικής τύπου «χωριών Ποτέμκιν», μήπως και απομείνει κάποιος μικρός πυρήνας δήθεν προοδευτικής πολιτικής. Γιατί να αναρωτηθεί κάποιος γι’ όλο αυτό το κακότεχνο πολιτικό σκηνικό όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός την ημέρα των εκλογών αναφώνησε ως θριαμβευτής «τέλος τα Μνημόνια» και λεηλάτησε γλωσσικό κώδικα και λαϊκή βούληση με το περίφημο «Δημοψήφισμα» και με το πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής του και ο ακροδεξιός εθνικιστής εταίρος του διαλαλούσε κατ’ επανάληψη ότι «μέχρι το Πάσχα του 2016 τέλος τα Μνημόνια», ενώ σήμερα βιώνουμε ένα ακόμα πιο σκληρό Μνημόνιο των δύο δημαγωγών εταίρων …αριστερής αυτή τη φορά σύλληψης; Δεν ζούμε μόνο τις εν πολλοίς «εξωτερικές» πολιτικές των Μνημονίων αλλά υφιστάμεθα και την «εσωτερική» δημαγωγία και το λαϊκισμό, που αμαυρώνουν ακόμα περισσότερο το παρόν και το μέλλον της χώρας μας.

Θα ακολουθήσει και δεύτερο εξειδικευμένο σχετικό άρθρο.

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.