sxoleio-louketo-kagkelaΤου Νίκου Τσούλια

      Ζούμε σκηνές του παρελθόντος και ταυτόχρονα σκηνές παρακμής και λαϊκισμού. Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει δύο βασικά κόμπλεξ. Πρώτον, θέλει να εμφανιστεί ως αριστερή και προοδευτική διακυβέρνηση αλλά στην πράξη να εφαρμόζει νεοφιλελεύθερη και σκληρά ταξική πολιτική. Δεύτερον, θέλει να δώσει ένα στίγμα νέων αντιλήψεων αλλά καταφεύγει σε παλιές και αποτυχημένες συνταγές και προσπαθεί τους δώσει ένα δήθεν δημοκρατικό μεταρρυθμιστικό περιεχόμενο. Χαρακτηρίζεται τελικά το σημερινό κυβερνητικό σχήμα από αυτό που πολύ παραστατικά είχε πει ένας παλιότερος αστέρας του, ο Γ. Βαρουφάκης, τη δημιουργική ασάφεια, που όμως πλέον τη βιώνουμε ως σαφή καταστροφή και στη γενικότερη πολιτική και στην εκπαίδευση.

      Ο Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης επανέφερε το θεσμό των Δεσμών που είχαν διαλύσει το λύκειο στη δεκαετία του 1990 και ταυτόχρονα ανέτρεψε το «εθνικό απολυτήριο του λυκείου» με την πολύ παλιά και άκρως αποτυχημένη συνταγή του ενδοσχολικού απολυτηρίου. Έτσι, ξαναζούμε τον εκφυλισμό του λυκειακού τίτλου, που δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα και που θα εκφράζει βαθμούς μη έχοντας καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

      Δεν πέρασαν μερικοί μήνες και οι πρώτες απτές ακόμα και για τους πιο επιφυλακτικούς αποδείξεις βγήκαν στο προσκήνιο. Μαζικές μεταγραφές μαθητών παρατηρήθηκαν από τα Δημόσια λύκεια στα αντίστοιχα ιδιωτικά – στα Γιάννενα και αλλού – προκειμένου οι μαθητές να εξασφαλίσουν καλύτερους βαθμούς πληρώνοντας φυσικά αδρά για την εξυπηρέτηση. Οι καταγγελίες έρχονται από την Ο.Ι.Ε.Λ.Ε., την Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών και θυμίζουν ακριβώς το σκηνικό που είχαμε αντιμετωπίσει παλαιότερα στην ΟΛΜΕ, με την πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη ενός μεγάλου Τεχνικού Λυκείου της Θεσσαλονίκης που είχε δώσει όλα τα απολυτήριά του με άριστα! Να λοιπόν που ο κ. Φίλης μπορεί να εμφανίζεται κατά της αριστείας αλλά επί των ημερών του θα δούμε το ποσοστό των αριστούχων να ανεβαίνει θεαματικά, μόνο που θα είναι πλασματικοί αριστούχοι, δείγματα της άκρατης δημαγωγίας του – εκτός και αν ισχυριστεί ότι έτσι ανεβάζει το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών!

      Αλλά στα πλαίσια της δημιουργικής ασάφειας ο Υπουργός Παιδείας δεν είναι μόνος. Εμφανίζεται και ο κ. Λιάκος, πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία, να θέτει και ένα φοβερό δίλημμα: Κατάρρευση ή μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης; Και προφανώς αυτοπροσδιορίζει τη δική του αντίληψη ως «μεταρρύθμιση» και οτιδήποτε άλλο πέραν αυτής ως κατάρρευση! Τόσο απλά και ταπεινά, τόσο μανιχαϊκά και μαγικά. Αναφέρεται στην αυτονομία του λυκείου που ερχόταν εδώ και δεκαετίες και ως αντίληψη του Ο.Ο.Σ.Α., αυτή την αυτονομία που πολεμούσαν λυσσαλέα οι κομματικές και κοινωνικές δυνάμεις του «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ» παλιότερα και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη συνέχεια αλλά τη χρυσώνει με την καταπληκτική επινόηση λέγοντας ότι «την αυτονομία, ναι την υποστηρίζει ο Ο.Ο.Σ.Α. και όλοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, αλλά και ολόκληρη η σύγχρονη παιδαγωγική» δημαγωγώντας συνειδητά – γιατί προφανώς δεν μπορεί να μην ξέρει ότι στην έννοια «αυτονομία του σχολείου» δίνουν άλλο περιεχόμενο οι εκπαιδευτικοί σ’ όλο τον κόσμο και η εκπαιδευτική κοινότητα στην Ελλάδα και άλλη ο Ο.Ο.Σ.Α.

      Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο η δημαγωγία αλλά στο ότι δεν μπορούν να προσδιορίσουν τίποτα συγκεκριμένο παρά γενικολογίες και ευχολόγια, έναν φτηνό δεκάρικο πολιτικό λόγο και μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα για την ασαφή και παλιάς κοπής πρότασής τους! Ο κ. Λιάκος έχει και καινούργιες ιδέες, μόνο που είναι και αυτές πολύ παλιές. Εμφανίζεται να καινοτομεί με μια δήθεν ρηξικέλευθη αλλά και λυτρωτική πρόταση για τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση: Γυμνάσιο 4 ετών και Λύκειο 2 ετών! Πρόκειται για την περίφημη πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. περί αυτονομίας του λυκείου μέσω της επιμέρους θεσμικής απομείωσής του!

      Άραγε δεν μπορούν να κατανοήσουν οι αριστεροί φωστήρες μας ότι, αν το λύκειο απομείνει μόνο με τις σημερινές τάξεις Β΄και Γ΄ θα έχει μετατραπεί εν τοις πράγμασι σε έναν τύποις εκπαιδευτικό θεσμό αλλά κατ’ ουσία σε εκπαιδευτική καρικατούρα στην οποία το μόνο ενδιαφέρον που θα είναι υπαρκτό εκ μέρους των μαθητών θα είναι η προετοιμασία τους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση; Κάπως έτσι αντί να κινηθούμε προς μια πραγματική αυτονομία του λυκείου με τη μορφωτική, πολιτιστική, παιδαγωγική ενίσχυσή του, το μετατρέπουμε σε έναν αμιγή φροντιστηριακό θεσμό!

      Μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε και το τέλος της όποιας εκπαιδευτικής φυσιογνωμίας έχει απομείνει στον πιο κρίσιμο πράγματι θεσμό του εκπαιδευτικού συστήματος, στο πολύπαθο και σήμερα πολλαπλά υποβαθμιζόμενο και μάλιστα με θεσμικό τρόπο λύκειο, αρκεί να αναλογιστούμε την ισχύ και την αξία των απολυτηρίων όλων αυτών των μαθητών που δυστυχώς βρέθηκαν στην πιο δημαγωγική στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της εκπαίδευσης.

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.