Το επεισόδιο αυτό μεσολαβεί ανάμεσα στην Παράβαση και τον Επιρρηματικό Αγώνα μεταξύ Δίκαιου και Άδικου Λόγου. Ο Στρεψιάδης αποτυγχάνει οριστικά ως μαθητής και — με συμβουλή των Νεφελών αυτή τη φορά — στρέφεται ξανά προς την αρχική (και λογική) του επιλογή, τον Φειδιππίδη. Ο Στρεψιάδης καταφέρνει αυτή τη φορά να πείσει τον γιο του να φοιτήσει στη θέση του κοντά στον Σωκράτη — παραδόξως, αφούουσιαστικά δεν χρησιμοποιεί κανένα καινούριο επιχείρημα, πέρα από την πρακτική επίδειξη των (αμφίβολων) αγαθών που επιφυλάσσουν οι σπουδές στο Φροντιστήριο.
Βάσει αυτού υποψιαζόμαστε και πάλι ότι ο ρόλος των Νεφελών στην αλλαγή στάσης του Φειδιππίδη είναι πιο ουσιαστικός από ό,τι φαίνεται και ότι οι Νεφέλες έχουν κάποιο κρυφό σχέδιο, που αναμένουμε να αποκαλυφθεί.
Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΕΨΙΑΔΗ
Η επίσημη μαθητεία του Στρεψιάδη ξεκινά με το ξέσπασμα του Σωκράτη, που αγανακτεί για την ανικανότητα του καινούριου του μαθητή να συγκρατήσει στη μνήμη του οποιαδήποτε ουσιαστική γνώση. Σύντομα αποδεικνύεται ότι αιτία γι᾽ αυτό δεν είναι μόνο η προχωρημένη ηλικία και το αδύναμο μυαλό του γέροντα, αλλά και το γεγονός ότι δεν αντιλαμβάνεται πώς τον εξυπηρετεί στην κατάστασή του μια διδασκαλία περί μέτρων και ρυθμών ή για τα γραμματικά γένη των ζώων και των κυρίων ονομάτων.
Επιτέλους ο Σωκράτης επιτρέπει στον Στρεψιάδη να ασχοληθεί με το πρόβλημα που τον καίει, αλλά τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Στην αρχή ο Στρεψιάδης υποφέρει τα πάνδεινα από τους κοριούς που κατακλύζουν το ντιβάνι στο οποίο ο Σωκράτης τον ξαπλώνει. Αργότερα, οι λύσεις που βρίσκει είναι τόσο βλακώδεις που προκαλούν την έκρηξη του Σωκράτη: «Πώς να αποφύγω τους δανειστές μου;», διερωτάται ο Στρεψιάδης· α, θα παγιδεύσω τη σελήνη σ᾽ ένα κουτί κάνοντας μάγια! («Ωραία!», αναφωνεί ο Σωκράτης, μάλλον με ειρωνική συγκατάβαση). «Πώς να αποφύγω την καταδίκη, όταν δεν έχω μάρτυρες υπεράσπισης;»· εύκολο, θα πάω να κρεμαστώ!
Ολόκληρο το άρθρο στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com
