Μακριά, πολύ μακριά από εμάς, βρίσκεται η χώρα των γυμνών.
Είναι μια χώρα με ιδιότυπους νόμους.
Απαγορεύεται αυστηρά στους πολίτες να φορούν ρούχα, εκτός ίσως κάποιο διακριτικό βρακάκι. Δεν υπάρχουν καιρικά φαινόμενα στη χώρα των γυμνών, αλλά επικρατεί μόνιμα θερμοκρασία 27 βαθμών. Η απαγόρευση των ρούχων έχει στόχο τη μη σύγκριση με αναφορά στα ρούχα !
Ένας άλλος νόμος της χώρας των γυμνών, απαγορεύει την ιδιοκτησία και την αναφορά σε οποιαδήποτε παρελθούσα ιδιοκτησία. Οι πολίτες της χώρας των γυμνών θα πρέπει να αναφέρονται σε ιδέες και γεγονότα πέρα από τα περιουσιακά στοιχεία που κάποτε είχαν.
Ένας ακόμη νόμος, απαγορεύει να μιλούν για τις εμπειρίες τους, τα ταξίδια, τα άτομα που έχουν γνωρίσει, τα επαγγέλματα που έχουν ασκήσει. Δεν θα πρέπει λοιπόν οι πολίτες της χώρας των γυμνών να προσδιοριστούν με βάση την τάξη που ανήκαν.
Έτσι, οι κάτοικοι της χώρας των γυμνών, συζητούν μόνο για ιδέες, για φιλοσοφία, για θρησκεία, για συναισθήματα και για κάθε τι που δεν έχει αναφορά στην τάξη που κάποτε ανήκαν. Αυτό το καθεστώς τους δυσκολεύει και πολύ συχνά φέρνει ανατροπές σε σχέση με το χαρακτήρα που είχαν μέχρι τώρα. Μερικοί σιωπούν τελείως, αδυνατώντας να αρθρώσουν οποιοδήποτε λόγο, καθότι είχαν μάθει να μιλούν και τα κεκτημένα αγαθά και για τις εξ αυτών εκπορευόμενες εμπειρίες μόνο. Κάποιοι άλλοι αντιθέτως, από αυτούς που μέχρι τώρα δεν είχαν λόγο στην κοινωνία, αναδείχνονται ηγετικοί με τις ιδέες που εκφράζουν.
Κάθε Κυριακή στο γλυκό δειλινό, ανεβαίνουν οι ρήτορες στο λόφο των γυμνών και μιλούν για τη χαρά που νοιώθουν γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από τη δύναμη των αγαθών και του χρήματος. Στην κοιλάδα του λόφου των γυμνών, έχουν αρχίσει να φυτρώνουν τα δέντρα του νέου παραδείσου. Κάθε γυμνός πολίτης γεύεται που και που μερικά φρούτα από τη νέα Εδέμ. Χαϊδεύει επίσης μερικά πρώην άγρια ζώα της Εδέμ που τώρα έχουν αρχίσει να ημερεύουν…
