Του Νίκου Τσούλια
Είναι το αυθεντικό βασίλειο της ελευθερίας το βασίλειο του Έρωτα, ένα παράλληλο σύμπαν που απλώς μια απλή σκουληκότρυπα δίνει τη δυνατότητα να το βιώνουν και οι περιστασιακά ερωτευμένοι πέραν του συμβατικού κόσμου της καθημερινότητας. Εδώ γεύονται αυτοί που έχουν κατακτήσει το «λογοτεχνικό έρωτα», τον έρωτα που συνεπαίρνει στο στροβιλισμό του ολόκληρη τη ζωή, που οδηγεί στην απόλυτη ελευθερία, γιατί μόνο εδώ αυτοπραγματώνονται οι άνθρωποι και νιώθουν με τον πιο άρτιο τρόπο όλους τους χυμούς και το μεγαλείο της ζωής.
Το βασίλειο του Έρωτα δεν είναι άλλο ένα βασίλειο… Είναι το μοναδικό βασίλειο που ο άνθρωπος ζει στον παράδεισό του. Η σχέση του με τον Κόσμο και με την πραγματικότητα δεν οριοθετείται απλά και μόνο στο πεδίο των αισθήσεων. Εδώ η φαντασίωση έχει τη δική της απέραντη και κυρίαρχη επικράτεια, εδώ τα όνειρα βιώνονται και παραμένουν διαρκώς όνειρα χωρίς να χάνουν την αίγλη και τη γοητεία τους, γιατί ο Έρωτας πάντα αφήνει κάτι ανεκπλήρωτο, κάτι σε εκκρεμότητα για να τροφοδοτεί το πάθος και τον πόθο, γιατί το νερό του Έρωτα ποτέ δεν χορταίνεται .
Εδώ δεν τοποθετούν οι άνθρωποι τον εαυτό τους σε σχέση με το περιβάλλον με κάποιο στερέωμα γνώσης και μόνο. Εδώ η αγάπη μεταμορφώνει την πραγματικότητα των αισθήσεων και δημιουργεί έναν μετασχηματισμένο κόσμο, όπου δεν αντιπαρατίθεται η φαντασία με την πραγματικότητα αλλά συνυπάρχουν, όπου η θέληση δεν συγκρούεται με την άκαμπτη ύπαρξη αλλά συνδιαλέγονται.
Εδώ βρέθηκε ο e.e. cummings και παραμιλούσε με τη μέθη του έρωτα:
Κυρία, θα σε αγγίξω με το νου μου.
Θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω
ώσπου να μου δώσεις
ξαφνικά ένα χαμόγελο, συνεσταλμένο άσεμνο(κυρία θα σε
αγγίξω με το νου μου.) Θα σε αγγίξω,
αυτό είναι όλο,απαλά κι εσύ ολότελα θα γίνεις
με απέραντη ευκολίατο ποίημα που δεν θα γράψω[i].
Το βασίλειο του Έρωτα είναι το βασίλειο των ονειρεμένων παραμυθιών και της αθωότητας, γι’ αυτό καλείται «να υπερασπιστεί την αιώνια πραγματικότητα όλων των μύθων»[ii]. Ποιος να νοιαστεί εδώ για τα σχέδια επί σχεδίων, για τους επαγγελματικούς προγραμματισμούς, για τις «αξίες» του χρήματος και της εξουσίας; Για ποιο λόγο να αγωνιά και να βασανίζεται για συσσώρευση αγαθών, για δημόσια προβολή; Όλη η αγωνία του συμβατικού κόσμου εδώ προσλαμβάνεται ως στοιχείο της απλής ύπαρξης, που με τον έναν ή άλλον τρόπο επιλύεται χωρίς το καταναλωτικό άγχος και τις απέραντες κενοδοξίες και ματαιότητες. Για ποιο λόγο να κακιώσει σε βάρος κάποιου άλλου ο ερωτευμένος, όταν πλημμυρίζει η ζωή του από ευτυχία, όταν ο συνεκτικός ιστός που συνδέει τους κατοίκους του ερωτικού βασιλείου είναι η αγάπη και μόνο;
Το βασίλειο του Έρωτα είναι το βασίλειο της διαρκούς νεότητας και της ομορφιάς. Αυτό το ξέρουν και οι κάτοικοι του συμβατικού κόσμου. Ξέρουν κατά περιπτώσεις και διαισθάνονται κατά σύντομες περιόδους ότι η μαγεία του έρωτα κρύβεται πρωτίστως στο ότι δίνει με τον πιο γενναιόδωρο τρόπο το είδωλο της αιώνιας νεότητας, ότι αδιαφορεί προκλητικά για τον χρόνο, ότι ο χρόνος στον έρωτα είναι ακυρωμένος…
Εδώ βρέθηκε ο ο e.e. cummings γλιστρώντας μέσα από τη σκουληκότρυπα των δύο συμπάντων / κόσμων, του συμβατικού κόσμου και του κόσμου της ελευθερίας, και απελευθερώθηκε από τα δεσμά του χρόνου.
υπάρχουν τόσα πολλά τικ – τακ
ρολόγια παντού που λένε στους ανθρώπους
τι τακ – τικ ώρα είναι για
τικ – τικ παράδειγμα πέντε τακ λεπτά τακ
μετά τις έξι τικΗ άνοιξη δεν ρυθμίζεται και δεν
απορρυθμίζεται ούτε κάνουν
οι δείκτες της μία σύσπαση μικρή
πάνω σε νούμερα αργάδεν την
κουρδίζουμε δεν έχει βαρίδια
ελατήρια τροχούς μέσα στη
λεπτή της ύπαρξη όχι αγαπημένη μου
τίποτα τέτοιο[iii].
Η ομορφιά στο βασίλειο του Έρωτα δεν είναι σε κάποια πράγματα ή σε κάποια γεγονότα – στον καμβά του ηλιοβασιλέματος, στην καλλιγραφία των βουνοκορφών, στη γλυκιά γοητεία του βλέμματος των ματιών, στο άγγιγμα των ακροδάκτυλων, στο αφοπλιστικά αθώο χαμόγελο του παιδιού… -, αυτά είναι «στιγμιότυπα» που έχουν σταλεί από το φτερωτό θεό στον κόσμο των ανθρώπων για να ονειρευτούν, για να αναζητήσουν, για να τολμήσουν: την κατάκτηση του πραγματικού βασιλείου της ελευθερίας.
Η ομορφιά στο βασίλειο του Έρωτα είναι στάση ζωής, είναι η συστατική πράξη της κουλτούρας των ανθρώπων, είναι το θείο δώρο της αγάπης, είναι η ματιά που έχουν οι ερωτευμένοι για τον κόσμο όλο, για τον δικό τους κόσμο της ψυχής. Γι’ αυτό ο Μπρετόν θα αναφωνήσει στον Έρωτα, ότι «θαρθεί μια μέρα που ο άνθρωπος θα μπορεί να σ’ αναγνωρίσει για μοναδικό του κύριο και να σε τιμήσει ως τις μυστηριώδεις προβλέψεις που μ’ αυτές τον περιτριγυρίζεις»[iv].
[i] e.e. cummings, Ερωτικά ποιήματα, λοιπόν ας φιληθούμε
[ii] Μπρετόν Α., Ο τρελός έρως
[iii] e.e. cummings, Ερωτικά ποιήματα, λοιπόν ας φιληθούμε
[iv] Μπρετόν Α., Ο τρελός έρως
