Βρισκόμαστε στην εποχή της φοιτητικής ερωτικής αναζήτησης.
Ταξιδεύω τέλος Ιουνίου με τρένο από Θεσσαλονίκη για Αθήνα. Το ταξίδι διαρκεί περίπου 12 ώρες κάτι λιγότερο από τον υπερσιβηρικό του Ντοστογιέφσκη.
Στο «κουπέ» του τρένου είμαστε 8 μπαϊλντισμένοι συνεπιβάτες ποικίλων καταβολών, ηλικιών και ενδιαφερόντων. Μία νεαρά φοιτητριίς μου απευθύνει το λόγο ανάμεσα σε λόγους άλλων ήσσονος σημασίας. Μου ομιλεί για φοιτητικό κίνημα, για καταλήψεις, για εξεγέρσεις και για όλες αυτές τις κακές πράξεις που η μαμά και ο μπαμπάς μου είχαν πει ποτέ να μην ανακατευτώ !
Όμως η φοιτητριίς έχει και εν πλεονέκτημα εν μέσω των πολιτικών μειονεκτημάτων ! Διαθέτει αλαβάστρινον δέρμα, ελκυστικότατας καμπύλας, σφριγιλότατα μεμεδάκια και θεσπέσιαν κώμην φυσαγερίσιαν εις το μπασαγέρι του Μπράλου τον οποίον εκατηφορίζαμεν.
Τσιμπημένος ισχυρώς από το sex appeal της νεαράς παραβαίνω τας πεποιθήσεις μου και με γλαρωμένους οφθαλμούς εκστομίζω ψευδείς ιστορίας περί τάχαμου συμμετοχής μου σε καταλήψεις, περί τάχαμου συμμετοχής σε αριστερές συσπειρώσεις, που αν τάκουγε ο πατήρ θα πάθαινε επί τόπου καρδιακή μαρμαρυγή !
Φτάνει το τρένο Αθήνα και τρέχω να δώσω στίγμα στη νεαρά, καθότι τότε ούτε smartphones ούτε facebook ούτε καλά καλά ΟΤΕ δεν υπήρχε !
Μου κλείνει τότε αυτή η οπτασία ραντεβού για το «Σάββατο λέει στις 12 στην ανισόπεδη της Νέας Σμύρνης»
Ξεμουρλαίνομαι και ετοιμάζομαι παντοιοτρόπως, με πιστολάκι στα μαλλιά, με Givency, με λίμα στους κάλλους, με 50 pushups για σύσφιξη, με στοματικό διάλυμα για καυτό φιλί, με σιδερωμένο μπλουζάκι και ασκήσεις ύφους μπλαζέ στον καθρέπτη.
Όμως για κάτσε, η Νέα Σμύρνη έχει τρεις ανισόπεδες !
Από τη μεριά της Νέας Σμύρνης ή από τη μεριά της Καλλιθέας ;
Και το Σάββατο ήταν η επόμενη μέρα ή εννοούσε το άλλο Σάββατο ; Και αν ήταν η επόμενη μέρα γιατί δεν έλεγε αύριο ;
Και στην ανισόπεδη πάνω στη Συγγρού ή στον κάτω δρόμο ;
Και 12 να ήταν τόσο αργά το βράδυ ή εννοούσε μεσημέρι ;
Και δεν ήξερα επίθετο παρά μόνο το όνομα: ΕΛΠΙΔΑ
Το αποτέλεσμα ήταν, ότι για όλο το καλοκαίρι την έβγαζα τα Σάββατα στο πάνω ή άλλοτε στο κάτω μέρος, από δω ή απέναντι, μεσημέρι ή βράδυ στις ανισόπεδες διαβάσεις της Νέας Σμύρνης !
Ακόμη και σήμερα, δεκαετίες μετά, όποτε περνώ από εκεί, πιστεύω, ότι έχασα τη μοναδική απόλυτη χίμαιρα γυναίκα της ζωής μου, από μια λάθος συνεννόηση.
Σκέπτομαι τι θα συνέβαινε, αν μια μέρα τη δω στη διάβαση γερασμένη πια και την αναγνωρίσω ! Θα της πω τότε:
-ΕΛΠΙΔΑ σε έψαχνα δεκαετίες τώρα, περίμενα να σε συναντήσω όταν περνούσα δύσκολα. Πίστευα, πως θα έλθεις να με γλυτώσεις από τα δεσμά των συμβάσεων, κάθε φορά που περνούσα από αυτές τις διαβάσεις ! Και τώρα που σε βρήκα, ανήκεις σε άλλον, άσε δε που οι ιδέες σου είναι τόσο γερασμένες πια !
