Βρισκόμαστε στη μεταπολεμική εποχή.
Μία εκδιωγμένη γυναίκα αριστερών πεποιθήσεων επιθυμεί την καταξίωσή της στα αστικά κέντρα της Ελλάδας. Διακαής πόθος της η προσφορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών δια γάμου στο άντρο της επίσημης κρατικής εκπαίδευσης.
Έχει όλα τα φόντα της διδακτικής, έχει κουλτούρα, μιλάει ωραία, όμως έχει ένα στίγμα: Έχει αριστερές καταβολές και της στερείται το πιστοποιητικό φρονημάτων που θα της επέτρεπε τον ποθητό γάμο !
Ως γνήσια εκδικητική γυναίκα, δεν το βάζει κάτω, οργανώνεται στο νέο άντρο της εκπαίδευσης που λέγεται φροντιστήρια εισαγωγικών εξετάσεων.
Ανεβάζει έτσι τον πήχη της εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα κάθε νέο εκπαιδευτικό σύστημα να την έχει ανάγκη ως ερωμένη παράλληλα με την επίσημη κρατική σύζυγο !
Η επίσημη κρατική σύζυγος τότε μανιάζει, λυσσομανάει και διεκδικεί κάθε τόσο την διαπόμπευση της ερωμένης, τον εξοστρακισμό της , το θάνατό της, προκειμένου να σώσει το σπιτικό της, που μόνιμα αδυνατεί να προσφέρει την πνευματική εκείνη ερωτική πράξη, η οποία θα προκαλέσει το ενδιαφέρον του θνήσκοντος σώματος και πνεύματος των Ελλήνων.
Η φροντιστηριακή ερωμένη του συστήματος, διεκδικεί πλέον την πνευματική περιουσία που της ανήκει μετά από θυσίες και κοπιώδες νταλαβέρι. Άλλαξε έκτοτε πολιτικές πεποιθήσεις και βρέθηκε αντιμέτωπη με την κρατική σύζυγο να είναι έτοιμη να ντυθεί το κόκκινο φόρεμα που η ερωμένη εγκατέλειψε στο χρονοντούλαπο.
Είναι λοιπόν έτοιμη η σύζυγος στην κρεβατοκάμαρα, να ντυθεί στα κόκκινα και να προκαλέσει για άλλη μία φορά τον εκπαιδευτικό κρατικό σύζυγο.
Του ψιθυρίζει τότε:
-Ξέρω πως με θες ντυμένη στα κόκκινα! Πες μου τι σου κάνει η άλλη που δεν στο κάνω εγώ;
Ο κρατικός σύζυγος δεν τολμά να απαντήσει. Άλλωστε η επίσημη σύζυγος είναι στείρα !
Όλα αυτά τα χρόνια, οι πνευματικοί καρποί ήταν εξώγαμοι !