Η Τύχη ήταν μια ουδέτερη θεότητα, δηλαδή η συμπεριφορά της ήταν τυχαία. Περισσότερο θα της ταίριαζε ο χαρακτηρισμός της “άδικης”. Σύμφωνα με τη “Θεογονία” του Ησιόδου ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθίος, κάτι που βασίστηκε στο γεγονός πως η ναυτιλία και το ναυτικό εμπόριο ήταν η κύρια πηγή ευτυχίας των ανθρώπων εκείνη την εποχή.
Άλλοι υποστηρίζουν πως ήταν κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης και λατρευόταν από τους αρχαίους Έλληνες ως προστάτιδα των πόλεων, η οποία απεικονιζόταν σε νομίσματα, όπου υπήρχαν τα τείχη της πόλης.
Η αντίστοιχη θεά των Ρωμαίων ήταν η Fortuna, η λατρεία της οποίας ήταν αρκετά εξαπλωμένη στην Ιταλία. Ξεκίνησε από μια ιταλική θεότητα της γονιμότητας και της ευφορίας και πολύ συχνά λειτουργούσε και ως μάντης.
Η θεά Τύχη, λοιπόν, δε λειτουργούσε με δίκαιο τρόπο. Σε άλλους ήταν δίκαιη και σε άλλους άδικη. Αλλόκοτη η συμπεριφορά της!
filologikos-kosmos.blogspot.gr
