09f5cfb33495e03d050503f181e95f80Του Νίκου Τσούλια

      Η τέχνη και το γυμνό αποκαλύπτουν από κοινού και «πολλαπλασιαστικά» τη χώρα του έρωτα απελευθερώνοντας ολοκληρωτικά την «πρώτη επιθυμία» και την κορυφαία φαντασίωση, είναι τόποι γέννησης και δημιουργίας της ζωής και του νοήματός της. Ποτέ δεν πρόκειται να κορεστεί η τέχνη και το γυμνό από τη γονιμοποιητική συνάντησή τους στα κοινά δημιουργήματά τους, πάντα θα έχουν όλο και πιο ανοιχτούς ορίζοντες, πάντα το μέλλον τους θα είναι άπειρο και καρποφόρο.

      Ίσως σ’ αυτή τη μοναδικά ξεχωριστή απελευθέρωση του ανθρώπου να συνεργεί και η άρση της συμβατικότητας και της τυποποίησης της ζωής. Ίσως σ’ αυτή τη συνάντηση τέχνης και γυμνού να συμβολίζεται η αποκάλυψη της «γυμνής αλήθειας», του βασικού πυρήνα της ζωής και του έρωτα. Ίσως σ’ αυτή τη συνεύρεση να είναι η αιώνια και μοναδική παρουσία της νεότητας που δεν αφήνει καμιά μεταφυσική ανησυχία να σε πάει στα δικά της άγνωστα νερά…

      Παρά τις τόσες και τόσες προσχώσεις ηθικολογίας και υποκρισίας, εξουσίας και αλλοτρίωσης που έχουν πέσει επάνω στην αυθεντική έκφραση του ανθρώπου, η τέχνη του γυμνού πάντα θα τις σαρώνει σαν φύσημα του ανέμου τη σκόνη, και θα αποκαλύπτει το αυθεντικό και το αληθινό, τοωραίο και το όμορφο. Γιατί εδώ ομορφιά είναι η αλήθεια και αλήθεια είναι η ομορφιά, γιατί εδώ ανατρέπονται κοινωνικές νόρμες και μεταφυσικές χειραγωγήσεις και ο άνθρωπος γεύεται τη ζωή του και τον εαυτό του.

Μπορεί να λείπει η ποίηση από το πανηγύρι της Τέχνης και του Γυμνού; Ας γευθούμε ένα μικρό δείγμα…

Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)

image

Αγάπη

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)

n

Μόνο γιατί μ’αγάπησες

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.