Aπό τη μεταπολίτευση και δώθε έγιναν πολλές μαζικές “γενοκτονίες” Ελλήνων μαθητών
«Ἐκ δέ τούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι πάντας χρή καί τούς εὐφυεστέρους καί τούς ἀμβλυτέρους τήν φύσιν, ἐν οἷς ἄν ἀξιόλογοι βούλωνται γενέσθαι, ταῦτα καί σπουδάζειν καί μελετᾶν»
(Ξενοφών, 430-355, “Απομνημονεύματα” Γ’, 9,3)
(= Και απ’ αυτά καθίσταται φανερό πως πρέπει όλοι όσοι έχουν ανώτερη και όσοι έχουν κατώτερη ευφυΐα, σ’ όσα τυχόν θέλουν να αναδειχθούν και να διακριθούν, αυτά να τα σπουδάζουν και να τα μελετούν).
σχόλιο: Η σπουδή και η μελέτη είναι οι βασικότερες προϋποθέσεις για την πρόοδο και ανέλιξη του ανθρώπου. Μόνη της η ευφυΐα δεν είναι ικανή να φέρει θετικά αποτελέσματα, αν δεν γίνει η καλλιέργεια /ανάπτυξη της νόησης με τη μελέτη. Ο ιστορικός Ξενοφών είναι κατηγορηματικός στο θέμα αυτό. Η μελέτηπροϋποθέτει τη βούληση και την προσοχή. Με τη μελέτη ενεργοποιούνται όλες οι ψυχικές και πνευματικές δυνάμεις του ατόμου.
«Μελέτη τό πᾶν»
«Ἀλη-θείας ἔχου»
(Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος, 668-584, Σοφός)
(= να μελετάς τα πάντα)
(= να προσηλώνεσαι στην Αλή-θεια)
«Μάθη γάρ τοι φρένας αὔξει»
(Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, 495-435, Fragment 17)
(= γιατί ασφαλώς η μάθηση αυξάνει / ακονίζει το νου, διευρύνει τη λογική, τη σκέψη, το πνεύμα, την κρίση του ανθρώπου.
«Ἐρωτηθείς Ἀντισθένης τί τῶν μαθημάτων ἀναγκαιότατον, “τό περιαιρεῖν”, ἔφη, “τό ἀπομανθάνειν”»
«Παρεκελεύετό τε κακῶς ἀκούοντας καρτερεῖν μᾶλλον ἤ εἰ λίθοις τις βάλλοιτο»
(Αντισθένης Αντισθένους Αθηναίος, Κυνικός, 445-365 –
Διογένης Λαέρτιος, 3ος αιών μ.Χ., “Βίοι Φιλοσόφων” 6,7)
(= όταν ο Αντισθένης ο κυνικός ρωτήθηκε ποιο μάθημα είναι το πιο σπουδαίο, απαραίτητο, απάντησε: εκείνο που θα μας εξασφαλίζει από το να ξε-μαθαίνουμε ό,τι μάθαμε (ενν. στραβά, λανθασμένα).
(= και συμβούλευε να είμαστε περισσότερο καρτερικοί όταν μας συκοφαντούν / κακολογούν παρά όταν μας λιθοβολούν).
«ἀγνοίᾳ γάρ τῆς διαφορᾶς, ἅτε τό ψεῦδος ὡς ἀληθές προμαθόντες ἐκ παίδων καί σύντροφον ἔχοντες, ἐξαμαρτήσονται»
(Φίλων ο Ιουδαίος, 20 π.Χ. – 50 μ.Χ., “Περί ειδικών νόμων” 1, 53,6)
(= γιατί από άγνοια διάκρισης, επειδή πράγματι διδάχτηκαν το Ψ-εύδος ως αληθινό από παιδιά και επειδή το ‘χουν ως ακόλουθο / συμπαραστάτη, πάντοτε θα πέφτουν έξω, θα κάνουν λάθη στις επιλογές τους)
Όπως ο οργανισμός του ανθρώπου για να λειτουργήσει σωστά χρειάζεται καλή, υγιεινή διατροφή, έτσι και ο εγκέφαλός μας για να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση, επιφυλακή, διαρκή ετοιμότητα, έχει ανάγκη έξ-υπνων “τροφών” [ιδεών].
Όπως διέσπασαν την τροφική μας αλυσίδα έτσι διέρρηξαν και την πνευματική μας και μάς πέρασαν τις αλυσίδες της δουλείας / υποτέλειας βυθίζοντάς μας σε μια μόνιμη χειμερία πνευματική νάρκη, σε μια διανοητική ατροφία, σε μια αποχαύνωση της σκέψης.
Μας βομβαρδίζουν καθημερινά με μιντιακά “τηλεσκύβαλα” που μας αποξενώνουν από τη γλώσσα μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Μιλάμε ότι από τη μεταπολίτευση και δώθε έγιναν πολλές μαζικές “γενοκτονίες” Ελλήνων μαθητών.
Τί μέλλει γενέσθαι; Θα μείνουμε απαθείς θεατές του κλυδωνισμού μας;
Το μέλλον όμως εξαρτάται μόνο από εμάς τους ίδιους και ας μην ξεχνάμε πως όποτε σπάει η – χρυσή – αλυσίδα της παράδοσης, οι κρίκοι δεν ξαναενώνονται ποτέ πια.
Πρέπει να εφαρμόσουμε το αυτονόητο κικερώνειο δίδαγμα “πως μόνο η συνειδητοποίηση του λάθους οδηγεί στη διόρθωσή του».
«cuiusvis hominis est errare, nullius nisi insipientis in errore proservare»
(Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, 107-43, “Φιλιππικοί Λόγοι”, 12, 5, 3)
(= όλοι οι άνθρωποι διαπράττουν λάθη / σφάλματα.
είναι ίδιον το σφάλλειν, κανείς όμως δεν επιμένει στα σφάλματά του, πλην του ασύνετου, του ανόητου).
Ο σκοπός της ζωής μας, το χρέος μας το ηθικό είναι να κυνηγάμε με οποιοδήποτε κόστος να ανακαλύψουμε την Αλή-θεια. Αλλά δυστυχώς, όπως μας κατάντησαν, κυνηγάμε να εξασφαλίσουμε με μόχθο “τον άρτον τον επιούσιον” την επιβίωσή μας. Πού τέτοια “πολυτέλεια” για περίσσεια χρόνου προς εξιχνίαση, εξερεύνηση της Αλη-θειας.
Ας μην ξεχνάμε πως το Ελληνικό Έθνος:
Υποτάχθηκε αλλά δεν ηττήθηκε!
Σκλαβώθηκε αλλά δεν εξοντώθηκε!
Ξεγελάστηκε αλλά δεν ξεπουλήθηκε!
Λοιδορήθηκε αλλά δεν ταπεινώθηκε!
Εξουθενώθηκε αλλά δεν λύγισε!
«Μελέτη δέ τοι ἔργον ὀφέλλει· αἰεί δ᾽ἀμβολιεργός ἀνήρ ἄτῃσι παλαίει»
(Ησίοδος, 8ος αιών, «Ἔργα καί ἡμέραι» στ. 412-413)
(= η μελέτη, άσκηση βέβαια ωφελεί, προάγει την εργασία· ο άνθρωπος όμως που αναβάλλει / αμελεί την εργασία του διαρκώς, με τις ζημιές παλεύει.
Και να θυμόμαστε τα σοφά λόγια του Χαλίλ Γκιμπράν (1883-1931) μεγάλου ποιητή και φιλοσόφου από το Λίβανο! «Να λυπάστε το ΕΘΝΟΣ που επαναστεί μονάχα όταν βρίσκεται ο λαιμός του μεταξύ λίθου και ξίφους».
«Η στάση σου απέναντι στη ζωή θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί σου».
Κι ο τραγικότερος των τραγικών, ο Παν-Έλλην Ευριπίδης (485-406) εύστοχα και διεισδυτικά παρατηρεί πως:
«Όποιος στη νεότητά του παραμελεί τη ΜΑΘΗΣΗ έχει χάσει και τον χρόνο που πέρασε αλλά και το ΜΕΛΛΟΝ έχει πεθάνει γι’ αυτόν»
Ας τον δικαιώσουμε!
1. Από έρευνά μου διαπίστωσα ότι υπάρχουν δύο παραλλαγές του ρητού αυτού, οι εξής: η πρώτη είναι «διπλῶς ὁρῶσιν οἱ μαθόντες γράμματα» και η δεύτερη «διπλοῖν ὁρῶσιν οἱ μαθόντες γράμματα», που συναντώνται στον Μένανδρο (342-292) και όχι στον Πυθαγόρα όπως διαβάζουμε στις ιστοσελίδες.
Ας μας πουν λοιπόν αυτοί που έχουν τις ιστοσελίδες, σε ποιο συγκεκριμένο κείμενο συγγραφέα υπάρχει το ρητό αυτό, διότι ερίζουν δύο συγγραφείς περί της πατρότητός του· ο Πυθαγόρας και ο Μένανδρος. Φαίνεται ότι οι ιστοσελίδες δεν εφαρμόζουν το ρητό και κλείνουν τα μάτια αντιγράφοντας ο ένας τον άλλον!!!
* Σπουδή < σπεύδω < πέδον < πεύδον + πλεονασμό του -σ όπερ σημαίνει «ὁ γάρ ἀγωνιζόμενος τήν γῆν διεγείρει».
* Μελέτη < μελετάω. Σχετίζεται ετυμολογικώς και με το μέλω = φροντίζω, νοιάζομαι, εξ᾽ου μέλησις = επιμέλεια, πρόνοια, φροντίδα και μέλημα = το καθήκον, το χρέος. Και με το μέλλω = σκοπεύω, μελετώ, σχεδιάζω, βραδύνω [ὁ γάρ βραδύνων ἀεί ἐν ἀναζητήσει ἐστιν], εξ ου μέλλησις = χρονοτριβή, αργοπορία, αναβολή και μέλλημα = καθυστέρηση.
Κι όλα αυτά ανάγονται σε πρωτογενές, μονοσύλλαβο ρήμα μῶ με αναδιπλασιασμό με –μῶ = προθυμοῦμαι, έχω ζήλο, φιλοτιμούμαι, επιδιώκω έντονα.
Πέτρος Ιωαννίδης
καθηγητής φιλόλογος 2ου ΓΕΛ Βούλας
Πηγή:www.ebdomi.com
