Επειδή απαρχής διδάχτηκαν από παιδιά το ψέμα ως αληθινό, αποτυγχάνουν
«Από τα πρώτα βήματα της ζωής το Ψ-εύδος μάς πολιορκεί και προσπαθεί να μας (καθ)υποτάξει»…
———
«Τῷ μέν γάρ Ἀλη-θεῖ* πάντα συνᾴδει τά ὑπάρχοντα, τῷ δέ Ψ-ευδεῖ ταχύ διαφωνεῖ τἀληθές»
* (ἄλη+θεία, θεϊκή περιπλάνηση, η αναζήτηση της Αλήθειας)
* Ψ-ευδεῖ = ψυχή + εὕδει, καθεύδει, κοιμάται, ύπνος της ψυχής το ψέμα.
(Αριστοτέλης, “Ηθικά Νικομάχεια”, 1098b)
(= Γιατί η Πραγματικότητα ολόκληρη, στο σύνολό της συμφωνεί με την Αλή-θεια, ενώ “αυτή” συγκρούεται με το Ψ-εύδος/ψέμα).
«Αἴτιον τῆς ἐναντιολογίας ὅτι Δέον ὅλον τι θεωρῆσαι μέρος τι τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι»
(Αριστοτέλης, Περί γενέσεως και φθοράς, 323b)
(= αιτία της αντιλογίας / αντίρρησης είναι ότι, ενώ πρέπει να εξετάζουμε / ερευνούμε το σύνολο, συμβαίνει ο καθένας να εκφράζει ένα μέρος του συνόλου, ήτοι της αληθείας).
«Ἡ δ᾽ἐπιστήμη τό καθόλου γνωρίζειν ἐστίν»
(Αριστοτέλης, “Αναλυτικά πρότερα και ύστερα” Bekker, σελ. 87β)
[= επιστήμη σημαίνει το να γνωρίζει κάποιος τα γενικά (= το όλον και όχι τα μέρη του όλου)]
«δῆλον ὅτι ἡ σοφία ἐστί και ἐπιστήμη καί νοῦς τῶν τιμιωτάτων τῇ φύσει»
(Αριστοτέλης, “Ηθικά Νικομάχεια”, 1141b, 3)
(= Καθίσταται φανερό πως η σοφία είναι γνώση και κατανόηση των πραγμάτων εκείνων, τα οποία κατά τη φύση τους είναι υπέρτατα / ανεκτίμητα).
«Ἄτοπον γάρ τόν θεμέλιον τῆς Ἑλληνικῆς Διαλέκτου, βαρβάρων εὑρήματα λέγειν»
(Γεώργιος Χοιροβοσκός, γραμματικός βυζαντινός φιλόλογος (815-843) “Προλεγόμενα”, σελ. 340)
[= είναι παράλογο και παράδοξο να υποστηρίζουν “μερικοί ανεγκέφαλοι” πως ο θεμέλιος λίθος/βάση της Ελληνικής Γλώσσας είναι εφευρέσεις / επινοήσεις των βαρβάρων (Φοινίκων)]
«Ἀγνοίᾳ γάρ τῆς διαφορᾶς, ἅτε τό Ψ-εῦδος ὡς ἀληθές προμαθόντες ἐκ παίδων καί σύντροφον ἔχοντες ἐξαμαρτήσονται»
(Φίλων ο Αλεξανδρεύς, 1ος π.Χ. – 1ος μ.Χ., “Περί ειδικών νόμων”, 1, 53)
(= γιατί από άγνοια της διαφοράς (της διάκρισης), επειδή απαρχής διδάχτηκαν / εξοικειώθηκαν από παιδιά το ψέμα ως αληθινό και επειδή το θεωρούν σύντροφο / ομοτράπεζο της ζωής τους, αποτυγχάνουν, απατώνται, πέφτουν σε σφάλματα και δεν ευδοκιμούν)
σχόλιο: Διαπιστώνουμε γιατί το Υπουργείο Παιδείας (ΥΠΕΘ) υποβάλλει τους μαθητές σε πλύση εγκεφάλου από μικρή ηλικία. Για να τους εξοικειώσει με το ψέμα, αποκρύπτοντάς τους την αλήθεια· να τους κάνει ανίκανους να τη διακρίνουν. Να τους στερήσει / εξουδετερώσει την κριτική τους ικανότητα, να τους καταστήσει άβουλα όντα και υποχείριά του.
Είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων, εκ βαθειάς πεποιθήσεως αλλά και εκ πλήρους συνειδήσεως να ακολουθήσουμε τις παραπάνω αρχές, αξιωματικές θέσεις του πάνσοφου – πανεπιστήμονα – ορθολογιστήΑριστοτέλη αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους συνανθρώπους μας και επιπλέον να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας και καθαρή την ψυχή μας, ότι υπηρετούμε τα συμφέροντα της πατρίδας μας και όχι τα οθνεία* όπως κάνουν σήμερα οι περισσότεροι επίβουλοι δολιοφθορείς, δουλόφρονες βλαψίφρονες του ελληνικού πολιτισμού και νεροκουβαλητές της πολιτικής των ξένων.
“Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι”
Ας μην ξεχάσουμε πως το νέο έτος 2016 πέρα από έτος ατέρμονων – αξιομνημόνευτων μνημονίων, περικοπών, μεταρρυθμίσεων, δημοσιονομικών προσαρμογών, προαπαιτούμενων και ισοδύναμων ανισοδύναμων είναι και έτος αφιερωμένο στον θεμελιωτή του Ορθολογισμού Αριστοτέλη με αφορμή την συμπλήρωση 2.400 ετών από τη γέννησή του (Στάγειρα Χαλκιδικής 384 – Χαλκίδα 323).
Αυτόν τον Γίγαντα της Σκέψης, κατά τον Νίτσε, τον τίμησαν οι πρόγονοί μας με ξεχωριστό βωμό ως θεό, τον ανακήρυξαν οικιστή της πόλεως (= σημερινό επίτιμο δημότη) μετέτρεψαν την πλατεία που ενταφιάστηκε σε τόπο συνεδρίασης της βουλής και καθιέρωσαν προς τιμήν του να εορτάζουν “τα Αριστοτέλεια” κάθε χρόνο.
Εμείς οι απόγονοί του τι σκεπτόμαστε να κάνουμε για να τον τιμήσουμε;
Τίποτα καλύτερο από το να διαβάσουμε και να μελετήσουμε τα έργα του!
«Νομίζετε τοίνυν ταῦτ᾽ἀναθεῖναι τούς προγόνους ὑμῶν οὐχ, ἵνα θαυμάζητ᾽αὐτά θεωροῦντες, ἀλλ᾽ ἵνα καί μιμῆσθε τάς τῶν ἀναθέντων ἀρετάς»
(Δημοσθένης, 384-322, «Ὑπέρ τῆς Ροδίων ἐλευθερίας», §35)
(= Να θεωρείτε λοιπόν τις γενναίες πράξεις / τα έργα τα ηρωικά / τα ανδραγαθήματα, τα τρόπαια πως οι πρόγονοί σας τα αφιέρωσαν όχι μόνο για να τα θαυμάζετε παρατηρώντας τα, αλλά και να μιμήστε τις αρετές αυτών που σας τα αφιέρωσαν).
Στον επίλογό του ο Μέγας Ρήτωρ Δημοσθένης από την Παιανία, ο άτυχος τελευταίος πρόμαχος της Ελληνικής Ελευθερίας, ο ρήτωρ που εξύμνησε την παρρησία ως τη σπουδαιότερη αρετή του ανθρώπου (W. Jaeger) στον παραπάνω λόγο του τελειώνει με μια έκκληση – προτροπή προς τους Αθηναίους: το σημαντικότερο στη ζωή μας είναι η ορθή πράξη και το ιερό καθήκον του πολίτη του ενεργού, «τοῦ πράττεινἄξια» της πόλεώς του και των προγόνων του και η αξιοποίηση των παρουσιαζομένων “καιρών”, ήτοι περιστάσεων- ευκαιριών.
Τέλος ο Ρήτωρ Δημοσθένης μάς συμβουλεύει πως τρεις βασικές αρχές ταιριάζουν στον ευαισθητοποιημένο και συνειδητοποιημένο ενεργό πολίτη:
1η. «άντιλαμβάνεσθαι τῶν πραγμάτων τούτων ἐρρωμένως»
Δηλαδή ο πολίτης να καταπιάνεται, να ασχολείται με σθένος, με τις υποθέσεις της πόλης του, τα κοινά. Να μην είναι απαθής, αμέτοχος, απολιτικός.
Η νωθρότητα, η αδιαφορία, η νωχελικότητα δεν ταιριάζει στη λαμπρή και ένδοξη ιστορία μιας πόλης που δίδαξε τον πολιτισμό και τις αξίες του ανθρωπισμού σ’ όλη την οικουμένη.
2η. «ἄξια τῆς πόλεως πράττειν»
Δηλαδή να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες/δράσεις αντάξιες της φήμης της πόλης του και τις αντίστοιχες ευθύνες που του αναλογούν.
3η. οἱ δέ φασι μέν αὑτοῖς οὐ στήλας, ἀλλά τό Συμφέρον εἶναι τό ποιοῦν τήν φιλίαν, τούς δέ βοηθοῦντας ἑαυτοῖς, τούτους νομίζειν εἶναι συμμάχους».
(Δημοσθένης, 385-322, και Υπέρ Μεγαλοπολιτών, § 27)
(= όσοι όμως υποστηρίζουν ότι γι’ αυτούς, όχι, οι στήλες**, αλλά το συμφέρον είναι αυτό που δημιουργεί τη φιλία και ότι, εκείνους που τους βοηθούν, αυτούς θεωρούν συμμάχους).
Το συμφέρον δημιουργεί, οικοδομεί και εξασφαλίζει την φιλία και όχι οι συμμαχίες (= εταίροι, θεσμοί, τρόικα) όπως το διατύπωσε και ο λόρδος Χένρι Πάλμερστον, 1784-1865, Βρετανός Πρωθυπουργός «τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα».
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε – ηγεσία και πολίτες – ότι δεν υπάρχουν φιλίες στο διεθνές στερέωμα παρά μόνον συμφέροντα. Όσο καλές προθέσεις κι αν έχει ένας ξένος ηγέτης για την Ελλάδα, στο τέλος θα ασκήσει πολιτική – συμβατή με τα συμφέροντα και τους στόχους της χώρας του.
Από το Δημοσθένη εμπνεύστηκε ο Νικολό Μακιαβέλλι (1469-1537) το δόγμα του πολιτικού κυνισμού, ήτοι την άσκηση πολιτικής εξουσίας χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, ο επονομαζόμενος “Μακιαβελισμός”: και τόοοσοι άλλοι που άντλησαν σοφία από την ανεξάντλητη δεξαμενή γνώσεων των αρχαίων προγόνων μας, που οι Έλληνες δυστυχώς την αγνοούμε και γι’ αυτό καταβάλλουμε εμείς τεράστιες προσπάθειες να σας τη γνωρίσουμε.
Θα τελειώσω με το Μεγάλο Παιδαγωγό και Φιλόσοφο Ευάγγελο Παπανούτσο (1900 – 1982), ο οποίος στο σπουδαίο βιβλίο του: “Πρακτική φιλοσοφία” σελ. 213/4 αναφέρει! «Από τα πρώτα βήματα της ζωής το Ψ-εύδος μάς πολιορκεί και προσπαθεί να μας (καθ)υποτάξει. Αδύνατοι καθώς είμαστε στην αρχή, πριν γνωρίσουμε το αληθινό μας πρόσωπο, κατασκευάζουμε σιγά σιγά το προσωπείο μας…».
σχόλιο: σας συνιστώ να πετάξετε τα διάφορα προσωπεία που καθημερινά φοράτε, σαν να παίζετε σε δραματική παράσταση αρχαίου θεάτρου, να κυτταχτείτε στον καθρέφτη και να αντικρύσετε το αληθινό σας πρόσωπο που είναι το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Πέτρος Ιωαννίδης
καθηγητής, φιλόλογος 2ου ΓΕΛ Βούλας
――――――
* οθνεία = τα αλλότρια, ξένα.
** στήλες = λίθινες πλάκες επί των οποίων ήταν χαραγμένες οι συνθήκες.
