1713293-thumb-largeΤου Νίκου Τσούλια

      Θυμώσαμε και οργιστήκαμε. Εξαγριωθήκαμε και «επαναστατήσαμε». Βρίσαμε και προπηλακίσαμε. Μουντζώσαμε και χυδαιολογήσαμε. Μαζευτήκαμε στις πλατείες και πολιορκήσαμε τη Βουλή. Σπάσαμε πλακάκια και συγκρουστήκαμε με τις δυνάμεις καταστολής. Βάλαμε φωτιές σε κάδους απορριμμάτων και σε τράπεζες. Τσακωθήκαμε με όποιον δεν συμφωνούσε μαζί μας – αν τολμούσε και κανένας… – και ηθικολογήσαμε επί παντός θέματος με περισσή ευκολία. Φτιάξαμε στρατόπεδα και δώσαμε αγώνες απελευθερωτικούς. Και τώρα τι;

      Όλα ένας θυμός ήταν… Τώρα είμαστε σε αυτόβουλη «καταστολή». Ας περάσουν ό,τι μέτρο θέλουν. Τώρα έχουμε μια κυβέρνηση του λαού, της πρώτης φοράς αριστεράς, της ελπίδας που ερχόταν, των απελευθερωτών και των πατριωτών. Έφυγαν οι προδότες και οι πουλημένοι. Πάει η μισητή Τρόικα, τώρα ευτυχώς έχουμε τους Θεσμούς. Έφυγε και το Μνημόνιο – το είπε ο πρωθυπουργός το βράδυ των εκλογών – και ευτυχώς έχουμε Συμφωνία.

      Όλα ένας θυμός ήταν… Αφού βρήκαμε τους ενόχους και τους τιμωρήσαμε, τώρα είμαστε σε πορεία ανάπτυξης και προόδου˙είναι θέμα χρόνου να γευθούμε τα πλούσια αγαθά. Το παιχνίδι είχε καλούς και κακούς, σαν τα παραμύθια και τα αστυνομικά έργα. Αφού τώρα είμαστε στα χέρια των καλών, το τέλος θα τελειώσει με το «ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Το είπαν και οι (μισητοί;) δανειστές: με αυτή την κυβέρνηση συνεργαζόμαστε καλύτερα. Βέβαια αν το έλεγαν για τους άλλους, τότε θα ήταν «φράση – casus belli». Δεν είναι το ίδιο να λένε καλή κουβέντα οι εχθροί μας στους πουλημένους ή στους απελευθερωτές…

      Όλα ένας θυμός ήταν… Τώρα ευτυχώς που προέκυψε και το πράγματι ιστορικών διαστάσεων θέμα των προσφύγων και μπορεί ο πρωθυπουργός μας να κάνει περισπούδαστες δηλώσεις – από εκείνες που ετοιμάζονται στα …σοβαρά «επιτελεία» για να είναι πιασάρικες στο κάτοπτρο της δημοσιότητας – και να ανανεώνει την αριστερή φρασεολογία του περί αλληλεγγύης. Μπροστά στο δράμα των προσφύγων που δεν έχουν τίποτα, μπορούμε εμείς να μιλάμε για μισθούς και συντάξεις;

      Όλα ένας θυμός ήταν… Το παραμύθι μας ούτως ή άλλως ζούμε. Μπορεί να ζει στο σκοτάδι της κοιλιάς η Κοκκινοσκουφίτσα, αλλά οσονούπω θα δει το φως. Ο κυνηγός / απελευθερωτής έχει έλθει, προηγήθηκε η ελπίδα και το όραμα. Τώρα έρχεται η γραφή της ιστορίας να αφηγηθεί το καλό τέλος της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητάς μας. Τώρα ζούμε στον αστερισμό της αριστεράς. Παντού έχουμε ριζοσπαστικές ανατροπές και επαναστατικές τομές. Η αρχή έγινε με το μεγάλο ιδεολογικό ζήτημα της αριστείας, των πρότυπων και των πειραματικών σχολείων, στη συνέχεια άνοιξε το άλλο μείζον θεωρητικό (και όχι μόνο) θέμα των Θρησκευτικών και τώρα γευόμαστε την επίλυση των εννοιολογικών ορίων μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης, αφού ο της Παιδείας Υπουργός μας έχει και επιστημονική άποψη – πέραν εκείνη που επιτάσσει ο θεσμικός / πολιτικός ρόλος του – και η οποία προβάλλεται ως πιο ορθολογική. Τι σημασία έχει αν η Βουλή των Ελλήνων και οι Πόντιοι, η ιστορία και η κοινωνική πραγματικότητα έχουν άλλη σημασιολόγηση και ερμηνεία;

      Όλα ένας θυμός ήταν… Τώρα καταλαγιάσαμε. Όχι, δεν κουραστήκαμε. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση – και ας λένε ότι στη Δημοκρατία, του πολιτεύματος της πολυφωνίας, πάντα υπάρχουν πολλοί δρόμοι… -, γιατί η λύση που έχουμε είναι η τέλεια. Τώρα μπορούμε να καθόμαστε στον καναπέ και να απολαμβάνουμε την ειδησεογραφία των καλών ειδήσεων. Δεν χρειάζεται Κίνημα. Τι είναι αυτό και τι να το κάνουμε; Δεν μας έλεγαν προεκλογικά οι κομισάριοι και οι ινστρούχτορες της επαναστατικής ιδεολογίας ότι «πολιτικό είναι το πρόβλημα και η κυβέρνηση της αριστεράς θα το λύσει μονομιάς»; Σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς τι να διεκδικούν οι εργαζόμενοι, αφού η κυβέρνηση είναι δική τους και προάγει τα συμφέροντά τους;

      Όλα ένας θυμός ήταν… Μόνο που θυμός ανήκει στην πρωτόγονο μέρος της σκέψης. Συσκοτίζει την πραγματικότητα και θολώνει το πεδίο του ορθολογισμού. Εξορίζει τη λογική και τη σύνεση και επιβάλλει τη δημαγωγία και το λαϊκισμό. Ανοίγει τα μαύρα σκοτάδια του ανορθολογισμού και απονεκρώνει κάθε προσπάθεια ευοίωνης προοπτικής.

      Όλα ένας θυμός ήταν; Και αν μετά το θυμό, δεν ακολουθήσει η σωφροσύνη και η μετριοπάθεια, η ορθοκρισία και ο ουσιαστικός αγώνας, τότε τα πράγματα δεν θα πάνε καθόλου καλά. Γιατί την πραγματικότητα και το μέλλον μας θα τα διαμορφώνουν κάποιοι άλλοι και εμείς θα αρεσκόμαστε στην ακατάσχετη βερμπολογία και στην άφθονη ανοησία…

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.