«Κανένας άνθρωπος, δεν έχει ουδέποτε τιμηθεί, για όσα έχει λάβει. Η τιμή είναι η ανταμοιβή, για όσα έχει δώσει», Calvin Coolidge, Πρόεδρος ΗΠΑ. «Αγαπώ εκείνους, που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ», Οδυσσέας Ελύτης, Έλληνας ποιητής. «Κερδίζεις τα προς το ζην, από αυτά που παίρνεις. Κερδίζεις τη ζωή, από αυτά που δίνεις», Winston Churchill, Βρετανός Πρωθυπουργός. Πόσο ωραία φαίνονται αποφθέγματα, σαν τα προαναφερθέντα, και πόσο ανεφάρμοστα παραμένουν, για κάποιους, στην πράξη; Πόσα χρήματα και πόσος κόπος χρειάζεται εξάλλου, για να πλουτίσει κάποιος πραγματικά, με τους τρόπους που πρωτίστως εφαρμόζω εμπράκτως και δευτερευόντως προτείνω σήμερα, μέσα από αυτές τις αράδες; Ποιος κληρονόμος πλούσιας οικογένειας, που τα «βρήκε έτοιμα», δε διαθέτει έστω κι έναν πρόγονο, που ξεκίνησε από το μηδέν και κατέθεσε γενναιόδωρα την ψυχή του, σε δυσχερέστερες εποχές από την παρούσα, για να απολαμβάνουν οι γενιές των απογόνων του, αυτή την ανταμοιβή;
Μιλώντας για πλούτο, με προσγειωμένη σκέψη και αντίληψη, εννοούμε όσα καλύπτουν τις ανάγκες μας, σε προσωπικό, πνευματικό και ψυχικό επίπεδο. Κανένας δε γεννήθηκε, για να εξαρτάται με όποιον τρόπο από οποιονδήποτε, οπότε πλούτος, στην παρούσα εποχή, είναι η αξιοποίηση όσων έχουμε και η αυτάρκεια – αυτονομία, με αξιοπρεπείς κι όχι ευτελείς υστερόβουλους τρόπους. Κατ’ αρχάς, θέτουμε ως βάση, ότι αν δεν τα βρίσκουμε πρωτίστως με τον ίδιο μας τον εαυτό, δεν υπάρχει περίπτωση, να τα βρούμε με οποιονδήποτε άλλο. Έτσι λοιπόν, οι δύσκολες στιγμές, πάντα θα υπάρχουν για να ξεπερνιούνται, πρωτίστως με τη δύναμη της ψυχής μας, αλλά και αρκετές φορές με τη στήριξη τρίτων, αρκεί αυτή η έξωθεν στήριξη, να μη γίνεται συνήθεια, καθώς τότε ο άνθρωπος καταντά σκλάβος της ίδιας του της ύπαρξης ή των εκάστοτε άλλων. Όσα λείπουν λοιπόν, από τον κάθε ένα, μόνο από τον εαυτό του, μπορούν ουσιαστικά να καλυφθούν, από ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο.
Όπου κι αν σταθούμε καθημερινά κι όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας, είτε θα μας ζητηθεί βοήθεια, είτε θα είναι αυτονόητο, ότι οφείλουμε να την προσφέρουμε. Σε κανένα δεν περισσεύουν χρήματα, σε όλους όμως περισσεύει από κάτι, για το οποίο δε χρειάζεται να ξοδευτούμε. Μία ζεστή γενναιόδωρη φιλοξενία με όσα έχουμε, μία αληθινή και ανιδιοτελής καλή κουβέντα, ένα ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη, ένα «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» κι ένα «ΣΥΓΓΝΩΜΗ», ούτε κοστίζουν, αλλά ούτε και φορολογούνται. Ένα ρούχο που δε θα ξανά φορεθεί, ένα παραπάνω γάλα και τρόφιμο, ένα ειλικρινές και ζεστό χαμόγελο, ένα χάδι και η ολόψυχη κατάθεση των γνώσεων του καθενός στον τομέα του, σίγουρα θα άλλαζαν το χρώμα αυτού του κόσμου.
Είτε λέγεται Θεός, είτε λέγεται θετική ενέργεια που αναβλύζει από την πραγματική και ανιδιοτελή καλοσύνη, οι γενναιόδωρες και καλές ψυχές ΠΑΝΤΑ ανταμείβονται στο πολλαπλάσιο. Πολλά τα παραδείγματα γνωστών ανθρώπων, που έχτισαν τη ζωή τους, έχοντας για θεμέλιο αυτή την αρχή και τελικά αυτοί οι άνθρωποι εξασφάλισαν τον πλούτο, με την αξιοπρεπή αυτάρκεια και αυτονομία τους. Γι’ αυτό το ιδανικό αξίζει να ζούμε και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε σε όλους τους τομείς, για να αποκτάμε όσο το δυνατόν περισσότερα ψυχικά και πνευματικά, με σκοπό φυσικά να τα μοιραζόμαστε. Τέλος, αν δεν επενδύσεις την ψυχή σου, δεν πρόκειται να καταλάβεις, αν η εκάστοτε επιλογή σου, αξίζει ή όχι, με πεντακάθαρη συνείδηση για μαξιλάρι. Όποια κι αν είναι η οπτική και αντίληψη του καθενός λοιπόν, ουδέποτε χαμένος και φτωχός καθίσταται αυτός που προσφέρει γενναιόδωρα την καλή ψυχή του, όχι γιατί απαραίτητα έχει πολλά, αλλά γιατί ακόμα και τα λίγα… γνωρίζει τον τρόπο να… τα κάνει πολλά!
