«Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»
Σάλος, που εν πολλοίς εξυπηρετούσε και τον επιδιωκόμενο αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, από τη μνημονιακή φοροεπιδρομή, κοινωνική απ-ασφάλιση, αποκρατικοποίηση – απο-ελληνοποίηση της δημόσιας περιουσίας και της σκοπούμενης αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, μέσω της υπερβολικής παράνομης και άδικης φορολόγησης, πλειστηριασμών, κατασχέσεων κ.λπ.
Τί είπε, λοιπόν, ο Φίλης, για ν’ αποτολμήσουμε και την “επίσκεψιν” (προσεκτική εξέταση) των ονομάτων (των λέξεων) που ξεστόμισε. Που άφησε να διαφύγουν από το “έρκος (φράγμα) των οδόντων του”.
Είπε λοιπόν πως “κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο τηςγενοκτονίας»! Συμπλήρωσε, βέβαια, ότι τη δήλωση αυτή την έκανε «συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και διεθνολόγων!»
Kαι αυτό είναι το ανησυχητικό! Η εθελοτυφλία και ιστορική α-μνησία του μεταμοντερνισμού, χάριν της παγκοσμιοποίησης (όχι του διεθνισμού) και της διαφορικής διακριτότητας (Ρεπούση, Νικολακόπουλο κ.ά.).
Ποια είναι όμως η διαφορά γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης;
Γενοκτονία, σύμφωνα με τη διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ (1948), που υιοθετήθηκε ομόφωνα, είναι «ο φόνος, η σωματική ή διανοητική βλάβη μελών εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδος (α & β περιπτ.), η υποβολή ομάδος σε συνθήκες ζωής που αποσκοπούν την πλήρη ή μερικήν εξόντωση αυτής (γ), η επιβολήμέτρων που εξουδετερώνουν τις γεννήσεις» (δ) κ.λπ.
Η γενοκτονία, ήδη από την πρώτη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, την 11/12/1946, χαρακτηρίσθηκε ως “έγκλημα διεθνούς δικαίου”, «το οποίο καταδικάζει όλος ο πολιτισμένος κόσμος, και για την τέλεση του οποίου, τόσον οι αυτουργοί όσον και οι συνεργοί, είτε ιδιώτες, είτε δημόσιοι λειτουργοί ή δημόσια πρόσωπα πρέπει να τιμωρούνται, είτε το διαπραχθέν έγκλημα στηρίζεται σε θρησκευτικούς, φυλετικούς, πολιτικούς, είτε σε άλλους λόγους»1 (π.χ. οικονομικούς, γεωστρατηγικούς… εθνοκάθαρσης κ.λπ.).
Για την ιστορία, επειδή μερικοί ανιστόρητοι ή προσποιούμενοι άγνοια ισχυρίζονται ότι η απόφαση ελήφθη εξ’ αιτίας του “ολοκαυτώματος” των εβραϊκών πληθυσμών από τους ναζί, σας πληροφορούμε ότι αυτό είχε ήδη διευθετηθεί με τη δίκη της Νυρεμβέργης. Όπως όμως γίνεται καταφανές από την υποβληθείσα πρόταση στον ΟΗΕ της 9/11/1946, των τριών χωρών (Ινδίας, Κούβας, Παναμά) που έλαβαν την πρωτοβουλία, για να πάρει η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τις παραπάνω αποφάσεις για τη γενοκτονία, αφορούσε και τις προγενέστερες περιπτώσεις, αφού «…μέχρι τούδε οι σχετικές παραβάσεις έμεναν ατιμώρητες, βάσει της γενικής νομικής αρχής, “nihil crimen sine lege” (ουδέν έγκλημα άνευ νόμου)»2.
Και να για ‘ρθουμε στα καθ’ ημάς, υπήρχε νόμος που αναγνώριζε τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, από τους Τούρκους, ήδη από το 1994, ο νόμος 2193, όπως και ο μεταγενέστερος 2645 του 1998 για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μ. Ασίας και το γνωρίζει ο επί της Παιδείας Υπουργός, και μ’ όλα ταύτα επιμένει να αποχαρακτηρίζει το έγκλημα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, και να το “στρογγυλεύει” ως“αιματηρή εθνοκάθαρση”.
Τί είναι όμως εθνοκάθαρση. Ενώ ο ΟΗΕ έδωσε ξεκάθαρο νομικό ορισμό για την γενοκτονία, καθορίζοντάς την ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ως ποινικό αδίκημα του Διεθνούς Δικαίου, για την εθνοκάθαρση“στρογγυλεύει” τα πράγματα, δίνοντας έναν ασαφή πολιτικό ορισμό: «το να καταστήσει κάποιος(;) μια περιοχή εθνικά ομογενοποιημένη, χρησιμοποιώντας μέσα όπως τη βία και το φόβο(!), προκειμένου να διώξει από την περιοχή εκείνους τους πληθυσμούς που ανήκουν σε μια άλλη εθνική η φυλετική ομάδα».
Το ερώτημα που τίθεται, είναι το πως ασκείται “η βία και ο φόβος”, για τη συγκεκριμένη επιδίωξη “ομογενοποίησης”. Θεωρητικά η εθνοκάθαρση μπορεί να είναι και αναίμακτη ε.π. με συμφωνημένη ανταλλαγή πληθυσμών, χωρίς ωστόσο να είναι λιγότερο δυσάρεστη, αλλά και να ταυτίζεται και με την καθολική γενοκτονία.
Δεν έχει οριστεί όμως ως έγκλημα του Διεθνούς Δικαίου. Αρα δεν επιφέρει συνέπειες, για τον δράστη, γι’ αυτό και οι “πανηγυρικές” πρωτοσέλιδες παρουσιάσεις του Φίλη και των δηλώσεών του, στις τουρκικές εφημερίδες.
Αλλά αντί ο Υπουργός Παιδείας ν’ αναδιπλωθεί και ν’ ανασκευάσει, ξεσπάθωσε και αντεπετέθη και στη Βουλή και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου κατήγγειλε “παλαιά και νέα στερεότυπα και αναζωπύρωση του εθνικιστικού λόγου”, συνεπικουρούμενος από την αναπληρώτρια Υπουργό Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία υποστήριξε ότι υπάρχουν “φαινόμενα”… χουλιγκανισμού, όταν ένας άνθρωπος θέλει να πει οτιδήποτε…».
“Χουλιγκανισμός” λοιπόν οι αντιδράσεις των Ποντιακών Οργανώσεων και των Ποντίων για κάτι που είπε “ένας άνθρωπος”! Μόνο που αυτός ο “άνθρωπος” είναι Υπουργός Παιδείας! Είναι επικεφαλής του Υπουργείου που καθορίζει την διδακτέα ύλη για τη μόρφωση των παιδιών μας και τη διάπλαση κοινωνικών χαρακτήρων και υπεύθυνων συνειδητών Ελλήνων πολιτών.
Είναι επικεφαλής του Υπουργείου που μετέτρεψε, παλιότερα, την καταστροφή της Σμύρνης και τη σφαγή των Ελλήνων από τους Τσέτες του Κεμάλ, σε …συνωστισμό, το μεγαλειώδες έπος του λαού μας στην Αλβανία, σε …απώθηση των Ιταλών κ.λπ. Είναι το Υπουργείο που αφαίρεσε από την εξεταστέα ύλη της Γ’ Λυκείου τη γενοκτονία των Ποντίων, είναι το Υπουργείο που κατήργησε τη διδασκαλία του “Επιταφίου”, που αποτελεί ύμνο στη Δημοκρατία! Την πραγματική Δημοκρατία κι όχι την παρούσα προσχηματική. Τη δημοκρατία που διαμορφώνει υπεύθυνους και συμμέτοχους πολίτες! «Ανεπαχθώς τα ίδια προσoμιλούντες τα κοινά δια δέος, μάλιστα ού παρανομούμεν!» Ενω, «τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα, ουχ απράγμονα (φιλήσυχο), αλλ’ αχρείον(άχρηστον) νομίζομεν».
Γιατί κατήργησαν τον “Επιτάφιο;” Αντέδρασε και πώς η εκπαιδευτική κοινότητα, οι γονείς, οι ενώσεις τους, οι Δήμαρχοι! Αυτός ο “άνθρωπος” κι αυτή η εκπαιδευτική πολιτική “σκοτώνει” το Λαό μας, διαστρέφει το χαρακτήρα μας, βάζει ταφόπλακα στην ιστορική μας μνήμη, συνέχεια και συνοχή.
Αυτοί οι ψευτο-αριστεροί που είναι μπολιασμένοι μέχρι το μεδούλι με την αστική συνείδηση, προσβάλλουν την ιστορία της πατριωτικής αριστεράς και εκθέτουν το ιδεολογικό της περιεχόμενο.
Η εθνική μειοδοσία, ο εθνομηδενισμός, το αντεθνικό και αντι-”εθνικιστικό” οπλοστάσιο που επιστρατεύει κάθε φορά που θέλει ν’ αμυνθεί ή να επιτεθεί, βλάπτει σοβαρά την πνευματική υγεία και την ιδεολογία της πραγματικής αριστεράς.
Παραπέμπω στα άρθρα μου “Εθνικισμός – Διεθνισμός”3 και “ο Διεθνισμός προϋποθέτει ΕΘΝΙΣΜΟ”4.
Η 30χρονη (1944-1974) καπηλεία του εθνικισμού και του Έθνους, από την δεξιά και την “ακροδεξιά” – μέχρι και των συνεργατών των Γερμανών, “αντικομμουνιστών”, δεν απαλλάσσει πλέον την αριστερά από την απεμπόληση του ιστορικού της πατριωτισμού. Εκείνοι που καπηλεύτηκαν κατά κόρον κάθε τι εθνικό, μην ξεχνάμε ότι είναι οι πρώτοι ευρωλάγνοι, ευρωλάτρες, ευρωλιγούρηδες, ευρωγλύφτες που παρέδωσαν “γην και ύδωρ” στην κυριολεξία, χάριν της παγκοσμιοποίησης.
Οι τέως ευρωκομμουνιστές, οι ριζοσπάστες “αριστεροί” τί δουλεία έχουν να ταυτίζονται με τους παραπάνω και ορισμένες φορές να τους ξεπερνούν!
Η “πατριδοκαπηλία” που αναφέρθηκε ο Σκουρλέτης και η αναζωπύρωση του “εθνικιστικού λόγου” του Ν. Φίλη είναι πάρθια βέλη· ενίοτε μετατρέπονται σε αυτεπίστροφα μπούμερανγκ!
Αντί λοιπόν ν’ ασχολούμαστε με ιδεολογήματα που προκαλούν και συχνά προσβάλλουν την εθνική μνήμη, καλόν είναι και επιβάλλεται να επανεξετάσουμε τους όρους (τα ονόματα), να επανακαθορίσουμε τους ορισμούς, απαλλαγμένους από τις ιστορικές συγκυρίες και τις διαστροφικές παρεκκλίσεις τους,
Να επανα-προσδιορίσουμε το περιεχόμενο των ιδεολογιών μέσα στις παρούσες ιστορικές συγκυρίες και αντί ν’ ασχολούμαστε με την “εθνοκάθαρση”, που ρίχνει “νερό στο μύλο” των αντιπάλων μας, ν’ αποφασίσουμε να ξεκαθαρίσουμε τί θέλουμε, με θαρραλέα αυτοκριτική, ν’ αυτοκαθάρουμε εαυτούς και αλλήλους, κυρίως, από την ιδεολογική σύγχυση.
Οσο για τον Νίκο Φίλη επιβάλλεται να παραιτηθεί! Θα είναι ένα θαρραλέο βήμα αναίμακτης αυτο-κάθαρσης.
1. Αποφάσεις Α’ Συνέλευσης του ΟΗΕ (Η/12/1946) και Γ’ Συνελ. ΟΗΕ (9/12/1948)
2. Μεγάλη Ελλ. Εγκυκλοπαίδεια Συμπλήρωμα, τομ. Β’, σελ. 384.
3. ΕΒΔΟΞΗ φ. 810/30.11.2013
4. ΕΒΔΟΜΗ φ. 812/14.12.2013
Πηγή:www.ebdomi.com
