ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
- Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (1) Εισαγωγικά
- Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (2) δρᾶμα Ἄρεως μεστόν
- Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (3) Θεοί και άνθρωποι
- Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (4) Οίκος και Πόλις
- Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (5) Οι “Επτά” ως θέατρο
- Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (6) Άνδρες και Γυναίκες (Μέρος α᾽)
Ο ΕΤΕΟΚΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ
Η κομβική σκηνή της οπλενδυσίας του Ετεοκλή, που εκτυλίσσεται στους στίχους 677-719, συνιστά τη δεύτερη ανταλλαγή μεταξύ του βασιλιά και του χορού στην τραγωδία. Η σκηνή αποτελείται από έξι διακριτά μέρη. Ο βασιλιάς ενδύεται, τεμάχιο το τεμάχιο, την πολεμική του σκευή (τεύχεα ήχαλκός), ενώ ο χορός προσπαθεί με δραματικές παραστάσεις να τον αποτρέψει.
Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει αναλυτικά τη δομή αυτής της τόσο εντυπωτικής σκηνής, η οποία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: στο εξωτερικό πλαίσιο της σκηνής, στ. 677-85 και 712-9, τοποθετούνται, δύο ιαμβικοί διάλογοι, ο δεύτερος από τους οποίους, προς αύξηση της έντασης, έχει τη μορφή τηςστιχομυθίας (διάλογος, κατά τον οποίο κάθε ομιλητής ολοκληρώνει την τοποθέτησή του σε έναν ιαμβικό στίχο). Στον πυρήνα της σκηνής τοποθετείται ένα ἐπίρρημα (ἐπίρρημα λέγεται η διαλογική σκηνή στην οποία ο ένας συνομιλητής, εν προκειμένω ο χορός, εκφράζεται σε αδόμενους στίχους και ο άλλος, εν προκειμένω ο Ετεοκλής, σε απαγγελλόμενους, συνήθως ιαμβικούς τριμέτρους). Η θεατρικώς κρίσιμη λεπτομέρεια είναι η ακόλουθη. Είναι πολύ πιθανό ότι η σειρά με την οποία ο Ετεοκλής ενδύεται τα τεύχεααπηχεί την τυπική σκηνή οπλενδυσίας που συναντάμε στο ομηρικό έπος(Ιλιάς Γ 330-8, Λ 15-144, Π 130-9, Τ 369-91 κ.ά). Με άλλα λόγια, όσο διεξάγεται ο διάλογος, οι θεατές παρακολουθούν τον Ετεοκλή να προβαίνει σε σειρά κινήσεων με τεράστιο συμβολικό βάρος. Με την προσθήκη κάθε τεμαχίου η ματαιότητα των εκκλήσεων του χορού και η αναπόδραστη πορεία του Ετεοκλή προς τον θάνατο καθίσταται όλο και πιο εμφανής.[1]
Περισσότερα στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com