Πριν προχωρήσετε στο πιο κάτω κείμενο, διαβάστε:
- Για τις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη: (1) Εισαγωγικά
- Για τις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη: (2) Η διαχείριση της πλοκής
- Για τις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη: (3) Μυθολογικές και αφηγηματικές καινοτομίες
- Για τις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη: (4) Τα θέματα
Σημαντική προπαιδεία παρέχουν ακόμη:
- Ο χορός στην τραγωδία και την κωμωδία: (α) Γενικές παρατηρήσεις
- Ο χορός στην τραγωδία και την κωμωδία (β) Ένα παράδειγμα (Αγ., Θεσμ.)
- Ο χορός στην αρχαία τραγωδία: παραδείγματα από τους Πέρσες και τιςΤραχίνιες
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ ΣΤΙΣ ΦΟΙΝΙΣΣΕΣ
Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο, στην τραγωδία όσο και στην κωμωδία, ο καθορισμός της ταυτότητας του χορού αποτελεί ελεύθερη δημιουργική παρέμβαση του ποιητή. Η στροφή προς τη μία ή την άλλη επιλογή καθορίζει όχι μόνο τον ρόλο του χορού στο έργο, αλλά εν πολλοίς και ολόκληρο τον χαρακτήρα του δράματος.
Ο Αισχύλος επέλεξε να συγκροτήσει χορό από Θηβαίες γυναίκες. Σκοπός του ήταν να δημιουργήσει ένα αντίβαρο για τον Ετεοκλή όχι μόνο με έμφυλους όρους αλλά και με αναφορές στις γυναίκες ως το «αγνό χώμα» από το οποίο θα ξεφυτρώσει η νέα γενιά των Θηβαίων, απαλλαγμένη από το μίασμα των Λαβδακιδών. Στα δικά του θηβαϊκά έργα (Αντιγόνη, Οιδίπους Τύραννος), ο Σοφοκλής χρησιμοποιεί χορό από Θηβαίους πολίτες (δηλαδή ενηλίκους άρρενες).
Περισσότερα στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com