Σήμερα, ανήμερα της επετείου εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας (1960), ο νους όλων μας μοιραία πάει στο Κυπριακό. Αντί με κάποιον άλλο τρόπο, αποφάσισα φέτος να τιμήσω τη μητέρα γη, η οποία ἅπαντα πανδοκοῦσα παιδείας ὄτλον, ἐθρέψατ’ (Αισχύλος, Επτά επί Θήβας, 18-19), παραθέτοντας τις απαντήσεις μου σε εφτά ερωτήματα για το Κυπριακό, τα οποία δέχομαι συχνά από φίλους.
Δεν ισχυρίζομαι ότι έχει ιδιαίτερη αξία η άποψή μου, ότι γράφω πρωτάκουστες σοφίες ή ότι κομίζω κατανάγκην κάτι πρωτότυπο στη συζήτηση. Ο κάτωθι διάλογος είναι απλώς συζήτηση μεταξύ καθημερινών ανθρώπων με κοινό νου. Επειδή αργά ή γρήγορα ίσως να κριθούμε ξανά, όπως πριν έντεκα χρόνια, να πάρουμε υπεύθυνη θέση για το μέλλον αυτού του τόπου, ενδεχομένως ο ταπεινός μου προβληματισμός να φανεί χρήσιμος σε ορισμένους συμπολίτες μας.
Ολόκληρο το άρθρο στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com