«Δε ζωγραφίζω πράγματα… ζωγραφίζω μόνο τη διαφορά μεταξύ των πραγμάτων», Henri Matisse, Γάλλος ζωγράφος. Με αυτή τη φράση, επιλέγω να ξεκινήσω το άρθρο αυτής της εβδομάδας, έχοντας συναίσθηση, αφενός της βολικής «τσουβαλοποίησης» των πάντων και αφετέρου της επιλεκτικής «ευαισθησίας» κάποιων συνανθρώπων μας. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική η κατάσταση βέβαια, απ’ τη στιγμή που η όραση κάποιων είναι ανάλογα ασθενής με την αντίληψή τους, ώστε να ξεχωρίζουν μόνο αποχρώσεις και τίποτε άλλο. Οι άγνωστοι «μαύροι» που κλέβουν εξάλλου, δεν είναι ο Michael Jordan που όλοι θαυμάζουμε, όπως οι γνωστοί «λευκοί» που κλέβουν με ύπουλους τρόπους δεν είναι εξίσου εγκληματίες. Με την ίδια ασθενή αντίληψη και όραση, ταυτόσημη είναι η έννοια ενός πρόσφυγα – σαν τους προγόνους καθενός εξ’ ημών – με την έννοια του κάθε «παράνομου» μετανάστη.

Προς λύπη κάποιων, ευτυχώς ΔΕΝ εντάσσονται ΟΛΟΙ και ΟΛΑ στο ίδιο τσουβάλι και υπάρχουν κάποιες στοιχειώδεις διαφορές, που διακρίνουν το καλό από το κακό και το όμορφο από το άσχημο, γενικά στη ζωή. Ειδικά λοιπόν, δεν είναι πρόσφυγας ο «παράνομος» μετανάστης, ούτε και προκαλεί το κακό, που κάθε μορφής παράνομος στην ίδια του την τσίπα και τη συνείδηση, επιφέρει. Δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράστασή μου στους κατοίκους κάθε ελληνικού νησιού και κάθε ελληνικού μέρους, που αποτελούν θύματα μιας κυριολεκτικά φρικτής εμπόλεμης κατάστασης, επισημαίνω την ουσιώδη διαφορά μεταξύ «παράνομων» μεταναστών και προσφύγων, ώστε να αφυπνιστούν οι εν υπνώσει.

O πρόσφυγας είναι εκείνος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την εστία του, επειδή απειλείται η ζωή ή η ελευθερία του. Σε περίπτωση, που ο πρόσφυγας βρεθεί στα σύνορα, χωρίς τα απαραίτητα χαρτιά, που πιστοποιούν την ταυτότητά του, δεν επιδιώκει την παράνομη είσοδο στη χώρα από αφύλακτες διαβάσεις, αλλά τη νόμιμη είσοδο και την εξασφάλιση ασύλου. Ο άνθρωπος αυτός έχει το δικαίωμα να ζητήσει προστασία από άλλη χώρα, απ’ τη στιγμή που κινδυνεύει η ζωή του, κάνοντας αίτηση για άσυλο και αναγνώριση της προσφυγικής του ιδιότητας, που δεν είναι μόνιμη. Απ’ τη στιγμή, που εκλείψουν οι λόγοι φόβου δίωξης, ο πρόσφυγας μπορεί να επαναπατριστεί, σε περιπτώσεις όμως, που δεν καθίσταται αυτό δυνατό, ο εκάστοτε πρόσφυγας αναγκάζεται να κάνει ένα δύσκολο ξεκίνημα ζωής στη χώρα φιλοξενίας.

O «παράνομος» μετανάστης, του οποίου ο χαρακτηρισμός, από δικαστικής πλευράς, είναι λανθασμένος, καθώς η έλλειψη των πιστοποιητικών εγγράφων δεν αποτελεί από μόνη της αδίκημα, ουδεμία σχέση έχει με τον πρόσφυγα. Η έξοδος από την εστία του, είναι πιο συνειδητή από την έξοδο του πρόσφυγα και δε γίνεται απότομα και βίαια, λόγω εμπόλεμης ή επικίνδυνης – για τη σωματική του ακεραιότητα – κατάστασης. Κίνητρο των μεταναστών γενικά, είναι η βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, ωθούμενοι, ως επί το πλείστον, από τη φτώχεια και την ανέχεια, που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν στη χώρα τους.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επαναφέρω στη μνήμη όσων ξεχνούν επιλεκτικά, την προσφυγιά των δικών τους προγόνων, με μικρά παιδιά στα χέρια και το θάνατο αγκαλιά. Επίσης, να υπενθυμίσω, πως κάθε καλοντυμένος «λευκός» φίλος, συγγενής ή γνωστός μας, που βρίσκεται επί της παρούσης στο εξωτερικό, ως μετανάστης βρίσκεται, για μια καλύτερη ζωή. Απ’ την άλλη, οι εκάστοτε εκπρόσωποί μας, ας κοιτάξουν επιτέλους κατάματα την αλήθεια. Σε μια χώρα, σαν την Ελλάδα των ημερών μας, ουσιαστικά πτωχευμένη και πλήρως αποσυντονισμένη, αυτή η μαζική εισροή και εκδίωξη χιλιάδων ανθρώπων από τα σύνορα γειτονικών μας χωρών, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Πιο αποτελεσματική θεωρώ πως θα αποβεί λοιπόν, η διαχείριση του μεταναστευτικού, ως βαρύνουσας σημασίας ζήτημα εξωτερικής πολιτικής κι όχι απλά ως μία εσωτερική παρένθεση. Η αξία της ανθρώπινης ζωής και η διασφάλιση της ειρήνης, είναι και θα είναι πρωταρχικής σημασίας, αφενός για τους Έλληνες, που επωμίζονται τα δεινά της μαζικής εισροής μεταναστών ή προσφύγων, νόμιμων ή παράνομων και αφετέρου για κάθε ταλαιπωρημένο λαό, που αναγκάζεται να εισέλθει στη χώρα μας… κακήν κακώς!

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.