LG42LD450Ο Τζωτζ Όργουελ είχε γράψει στο 1984 είχε γράψει για το Μεγάλο Αδελφό. Σε κάθε σπίτι υπήρχε μια οθόνη που σε παρακολουθούσε, έλεγχε αν κάθε κίνησή σου ήταν σύμφωνη με το καθεστώς. Αυτός ήταν ο Μεγάλος Αδελφός. Εφιαλτικό, πράγματι, αλλά, αν και τέλεια σχεδιασμένο στη συγγραφική φαντασία, δεν ήταν και τόσο καταπιεστικό. Δεν μπορούσε να ελέγχει τη σκέψη. Ούτε τα όνειρα. Ενώ η δική μας τηλεόραση ασκεί πιο ολοκληρωτική καταδυνάστευση. Σε παροπλίζει από το ρόλο του ενεργού υποκειμένου, του οποίου οι πράξεις γίνονται αντικείμενο παρατήρησης και ελέγχου, και σε βάζει στη θέση σου, καθιστό, ακίνητο, με τη λυχνία του εγκεφάλου σβηστή, να δέχεσαι πληροφορίες. Γίνεσαι υποτακτικός και ακίνδυνος. Ασχολείσαι με ό,τι επιλέγουν άλλοι για σένα. Με τις πολλές επαναλήψεις ξεχνάς τι σκεφτόσουν στην αρχή και δέχεσαι τις προβαλλόμενες πληροφορίες ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες. Ξεχνάς, επίσης, τα απλά που σου μάθαν στο σχολείο, ότι η σειρά των ειδήσεων έχει σημασία, θυμάσαι, κάποτε στο μάθημα της Γλώσσας είχε αναφερθεί. Κι έτσι, όταν μετά το ρεπορτάζ (;) που εκθέτει τους φόβους για τη διακυβέρνηση της χώρας μετά από την πιθανή επικράτηση του ΝΑΙ μεταδίδεται το διάγγελμα του πληρωμένου Πρωταγωνιστή, δε θυμώνεις που σε θεωρούν ηλίθιο, ούτε όταν στην έκκληση προς το λαό του Κωστάκη τυφλώνει η ασημένια κορνίζα-εικόνισμα του Κωνσταντίνου στο φόντο, μην τυχόν και ξεχαστεί κανείς και αναρωτιέται ποιος σώσει σ’αυτή τη χώρα. Για τον πανικό που σπέρνει δε θα μιλήσω, γιατί πανικό μου προκαλεί το μέλλον που τεχνηέντως μας προαλείφουν. Και το κάνουν γιατί το επιτρέπουμε. Μέχρι να την κλείσουμε. Η απόσταση ανάμεσα στην ελεύθερη βούληση και τη φοβισμένη υποταγή είναι μια οθόνη δρόμος.

Πηγή:tho1doris.blogspot.gr

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.