filologoiΘα ήθελα να αποσαφηνίσω την αληθινή σημασία του μύθου απομυθοποιώντας τον

Γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για το Μύθο (μυθέομαι = λέγω, διηγούμαι) προσπαθώντας να αναδείξουμε ότι οι Μύθοι είναι διηγήσεις και όχι φαντασία.

Από τις διηγήσεις λοιπόν άντλησε ο Όμηρος αρκετές γενιές μετά τα Τρωικά για το τί συνέβη κατά την ταφή του Αμαρυγκέα, ώστε να βάζει τον Νέστορα να μας διηγείται περιστατικά της.

Κατά τον Πρόδικον τον Κείον, μέγα σοφιστή και πατέρα της ετυμολογίας, οι Ολύμπιοι θεοί αντιπροσωπεύουν βασικά συστατικά της ζωής ή τομείς του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ο Δημόκριτος υποστήριξε πως «ο θεοί εδωλά τινα μπελάζοντα τος άνθρώποις» (=οι θεοί είναι ομοιώματα, απεικονίσεις, παραστάσεις που πλησιάζουν/ομοιάζουν με τους ανθρώπους.

Οι Έλληνες δεν ήταν Ειδωλο-χαρείς αλλά Ιδεο-χαρείς, δεν αγαπούσαν τα είδωλα, αλλά τις Ιδέες. Δεν ήταν ειδωλολάτρες, όπως κακώς και σκοπίμως υποστηρίζεται, αλλά Ιδεολάτρες.

Η άποψη ότι οι μύθοι είναι παραμύθια για μικρά παιδιά προέρχεται από ανεγκέφαλους, που είτε μέχρι εκεί φτάνει η βλακεία τους είτε σκόπιμα τους διαστρέφουν για να μειώσουν την αξία τους, είτε και τα δυο.

Η κρεμασμένη στον Ουρανό από το Δία, με χρυσή αλυσίδα Ήρα* γιατί του αντιμίλησε, αποτυπωνόταν πάνω στα ρωμαϊκά αρχαία νομίσματα ως JUNO (HERA)MONIAή MONETA1 (= μόνη, μοναχή της). Αυτό παρατήρησαν οι Ξένοι (εννοώ το “ΜΟΝΙΑ”) και ονόμασαν το χρήμα, money ή μονέδα. Βλέπετε τώρα τον ανεγκέφαλο πώς ξεχνώντας την ουσία/σημασία του αρχικού μύθου και αποκόβοντάς την μόνο στη λέξη “ΜΟΝΙΑ” (=μόνη) δημιούργησε το χρήμα!

Ένας από “τους απαγορευμένους και εξωβελισμένους μύθους (= αλήθειες) του αληθογράφου Αισώπουμε τίτλο: “Ζεύς και Αισχύνη” και αριθμό 111 αναφέρει ότι:

Η αρχική σημασία του μύθου είναι ότι κάθε εμβαίνον όπισθεν είναι αναίσχυντο, διότι η αισχύνη σηκώθηκε κι έφυγε, αφού δεν τηρήθηκε η συμφωνία με το Δία να ‘ναι αυτή που θα έμπαινε τελευταία, ενώ οτιδήποτε άλλο εισχωρήσει μετά από μένα, εγώ σηκώνομαι και φεύγω.

Και μην ξεχνάτε πώς λέγεται αυτός για τον οποίο αναφέρεται η ιστορία**. Γνωστή λέξη σε όλους τους Ελληνες, απαγορεύτηκε δια νόμου να κατονομάζεται από το Κοινοβούλιο. Η εναλλακτική λύση προσφέρεται από τον αισώπειο μύθο, μπορείτε να τον λέτε Μάχλο*** (= κύναιδο, καταπύγονα, πασχητιώντα) χωρίς να υφίστασθε τις προβλεπόμενες, από το νόμο, ποινικές κυρώσεις.

Εξάλλου στην εικονομαχία επικράτησαν οι Εικονολάτρες που ήταν “παγανιστές” χωρίς να το ‘χουν αντιληφθεί και συνειδητοποιήσει (Βλέπε σελ. 47, Σούλα Ροδοπούλου, εκδόσεις Αγγελάκη) κατά διαταγή της Ειρήνης της Αθηναίας.

Θα ήθελα τέλος να αποσαφηνίσω την αληθινή σημασία του μύθου απομυθοποιώντας τον.

Μύθος είναι ο λόγος είτε μυστικός, σκοτεινός, ασαφής, παραγόμενος από το ρήμα μύω – κλείνω τα μάτια, τα αυτιά και τα χείλη μου, εκστασιάζομαι είτε από το ρήμα μυ = μαθαίνω, διδάσκω, μυώ κάποιον σε κάτι, και από αυτά παράγονται οι λέξεις μύηση, μυητικός, αμύητος κλπ.).

* Η γυναίκα από τη δημιουργία της φορούσε χρυσαφικά κοσμήματα.

** Δεν αναφέρω τη λέξη για να μη θίξω…

*** Μάχλος (= ασελγής, άσωτος, ακόλαστος, ακρατής, πόρνος, κύναιδος)

μαχλοσύνη (= λαγνεία, ασέλγεια, φιληδονία, πορνεία).

1. Moneta (=Μονήτα), επωνυμία της Ήρας, που λατρευόταν στη Ρώμη. Ο ναός της ιδρύθηκε το 344 π.Χ. στη ρωμαϊκή ακρόπολη. Το ναό χρησιμοποιούσαν ως θησαυροφυλάκειο, όπου φύλασσαν τα πολύτιμα μέταλλα που χρησίμευαν για την κοπή νομισμάτων.

Πέτρος Ιωαννίδης,

φιλόλογος καθηγητής 2ου ΓΕΛ Βούλας

Πηγή:www.ebdomi.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.