HomerΓράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για το Μύθο (μυθέομαι = λέγω, διηγούμαι). Από τις διηγήσεις λοιπόν άντλησε ο Όμηρος αρκετές γενιές μετά τα Τρωικά για το τί συνέβη κατά την ταφή του Αμαρυγκέα, ώστε να βάζει τον Νέστορα να μας διηγείται περιστατικά της.
Το γεγονός των νικών του Νέστορα υπήρξε σημαντικό ως αθλητικό, ως αγωνιστικό δρώμενο, και καταγράφηκε «ιεροις.. κατά Πλάτωνα· και ο ποιητής έβαλε την αναδιήγησή του στο στόμα του ήρωα Νέστορα, Ιλ. Ψ 629-644.
Και να σημειώσω επιπρόσθετα πως όταν λέμε «αρκετές γενιές μετά τα Τρωικά» προσμετρούν με τα υμνημένα από τον Όμηρο όχι με τον συμβατικό τρόπο των παρα-μυθολογούντων που τον τοποθετούν γύρω στον 8ο π.Χ. αιώνα αλλά με τον αντι-συμβατικό- επιστημονικό που προσμετρούμε τα υμνημένα του, πολύ πιο πριν από το 3000 π.Χ. με συγκρατημένη αισιοδοξία και επιστημονική αρτιότητα.

Όπου εδώ, κατά την ταπεινή μου, αλλά πάντα επίμονη άποψη, πρέπει να τοποθετούνται οι πρωταρχές τωνΟμηρικών συνθεμένων και κατατεθειμένων.
Επομένως Μύθος είναι μια προφορική αφήγηση ιερής ιστορίας ή γεγονότων που έγιναν σε παμπάλαιους χρόνους (πρωτόγονους) μιας δημιουργίας που αφηγείται πώς έγινε κάτι, πώς άρχισε να υπάρχει και τις πρώτες αρχές των όντων. Ο Μύθος θεωρείται μια ιερή ιστορία, και γι’ αυτό μια αληθινή ιστορία, γιατί ασχολείται πάντα με την πραγματικότητα.
Οι κοσμογονικοί μύθοι είναι αληθινοί, γιατί τους αναδεικνύει η ύπαρξη των κόσμων. Οσοι αντιμετωπίζουν τους Μύθους ως παρα-μύθια είναι ή αφελείς ή δολεροί κακοήθεις. Οι μύθοι ενέχουν ένα κρυφό αλληγορικό νόημα που μπορεί να διαβαστεί, αποκωδικοποιηθεί μόνο από νοήμονες και νουνεχείς ανθρώπους και όχι από ευφάνταστους καλοθελητές, που αναμασούν δίκην αναμηρυκαστικών τις δοξασίες του αντι-επιστημονική κατεστημένου.
Οι πρώτοι που ανέπτυξαν την αλληγορική ερμηνεία του μύθου και όλων των θρησκευτικών παραδόσεων ήταν οι Στωικοί Φιλόσοφοι. Ο Χρύσιππος μετέβαλε τους Έλληνες θεούς σε φυσικές ή ηθικές αρχές-οντότητες.
Όταν ο Μύθος αναφέρει ότι ο Ζευς (=ΑΙΘΗΡ) έδεσε την Ήρα (=ΑΗΡ), το νόημά του είναι αλληγορικό και σημαίνει στην κυριολεξία (πραγματικότητα) ότι ο ΑΙΘΗΡ είναι το έσχατο όριο του ΑΕΡΑ.
Ποια η πραγματική προέλευση-καταγωγή των θεών; Ήταν αρχαίοι βασιλείς, που είχαν θεοποιηθεί; Ήταν ένας λογικός τρόπος για να διατηρηθούν οι θεοί του Ομήρου; Είχαν μια πραγματικότητα, ήταν ιστορικοί ή ακριβέστερα προϊστορικοί; Οι μύθοι αντιπροσωπεύουν τη συγκεχυμένη μνήμη ή μια φανταστική μεταμόρφωση των ανδραγαθημάτων των πρωτόγονων βασιλέων.
Κατά τον Πρόδικον τον Κείον, μέγα σοφιστή και πατέρα της ετυμολογίας, οι Ολύμπιοι θεοί αντιπροσωπεύουν βασικά συστατικά της ζωής ή τομείς του ανθρώπινου πολιτισμού:
η Δήμητρα = άρτος ― ο Διόνυσος = οίνος
ο Ποσειδών = ύδωρ ― ο Ήφαιστος = πυρ
ο Άρης = πόλεμος ― η Εστία = οικογένεια
η Αθηνά = σοφία, τέχνες ― ο Απόλλων = μουσική, μαντική, ιατρική, εύρεση της αλήθειας ― η Αρτεμις = κυνήγι, ζωικό περιβάλλον, προστασία της παρθενίας
η Αφροδίτη = κάλλος, έρωτας ― ο Ερμής = εμπόριο, επικοινωνίες ― η Ήρα = γάμος, σταθερότητα, πίστη συζυγική.
Ο Δημόκριτος υποστήριξε πως «οἱ θεοί εἴδωλά τινα ἐμπελάζοντα τοῖς άνθρώποις» (= οι θεοί είναι ομοιώματα, απεικονίσεις, παραστάσεις που πλησιάζουν/ομοιάζουν με τους ανθρώπους.
Συνεχίζεται στο επόμενο
Πέτρος Ιωαννίδης, φιλόλογος καθηγητής 2ου ΓΕΛ Βούλας

Προηγούμενο άρθροΟ Ανδρέας Λοβέρδος για την Παιδεία
Επόμενο άρθροΔυο σκύλες: Κλυταιμήστρα και Εκάβη
Ο Μανόλης I. Μαυρακάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί μόνιμα στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Από το 2000 εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος σε σχολεία και φροντιστήρια της Μέσης Εκπαίδευσης. Από το 2018 συνεργάζεται με τις εκδόσεις Πατάκη εκδίδοντας σημαντικό αριθμό βιβλίων για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Είναι δημιουργός και διαχειριστής της εκπαιδευτικής σελίδας filologikos-istotopos.gr.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.