Άρθρο του Γιάννη Πλακιωτάκη, ΓΓ της ΚΟ Της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή Λασιθίου
“Εκείνο που μας απασχολεί ως έθνος το τελευταίο διάστημα είναι η πορεία της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας προκειμένου η χώρα να διατηρήσει τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και να διασφαλίσει την απαραίτητη και ζωογόνο για την οικονομία ρευστότητα . Η ενασχόλησή μας αυτή , περιορίζει όμως τη δυνατότητα να αντιληφθούμε την σημαντικότητα καίριων νομοθετικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης στο ελληνικό κοινοβούλιο που μπορεί να μην σχετίζονται με δημοσιονομικό όφελος ή κόστος αλλά η σημασία τους είναι βαρύνουσα για το μέλλον των επόμενων γενεών.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Ενώ ο Πρωθυπουργός πιέζεται προς την κατεύθυνση της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των εταίρων αναγκαζόμενος να κάνει σημαντικές υποχωρήσεις στις προεκλογικές του εξαγγελίες, την ίδια ώρα, ο ίδιος Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του, με διάφορα νομοθετήματα που δεν περιορίζονται από τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τα συντεχνιακά αιτήματα της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο «Επείγοντα μέτρα για την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση» που ψηφίζεται σήμερα στην Βουλή με τη μορφή του κατεπείγοντος. Με αυτό το νομοσχέδιο η κυβέρνηση επιχειρεί σημαντικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης τροποποιώντας διατάξεις που είχαν ψηφιστεί με ευρείες πλειοψηφίες στο παρελθόν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Σημειώνεται ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αγνόησε επιδεικτικά την καθιερωμένη πλέον δημόσια διαβούλευση προ της κατάθεσης του νομοσχεδίου στην βουλή καθώς και την ακρόαση φορέων στην αρμόδια διαρκή επιτροπή. Αξίζει επίσης να αναφερθεί – βάση όσων ο αρμόδιος Υπουργός Παιδείας δήλωσε- ότι οι διατάξεις που περιλαμβάνονται στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελούν ένα μεταβατικό στάδιο για ένα δεύτερο άλλο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια για να ψηφιστεί και αυτό, για να ακολουθήσει διάλογος για τις οριστικές αλλαγές στο χώρο της παιδείας!
Είναι λοιπόν άξιο απορίας γιατί η κυβέρνηση σπεύδει να επιστρέψει σε ένα παρελθόν που αποδείχτηκε αποτυχημένο. Δεν εισάγει τίποτα καινούριο, τίποτα νέο και ελπιδοφόρο αλλά αντιθέτως καταργεί μεταρρυθμίσεις τελευταίων ετών που πολέμησαν την αναξιοκρατία, την κομματοκρατία και την έλλειψη αξιολόγησης στους χώρους των Πανεπιστημίων. Η προσκόλληση σε αποτυχημένα μοντέλα διοίκησης εκπαίδευσης με τη συμμετοχή φοιτητών στα όργανα διοίκησης, η επαναφορά των αιωνίων φοιτητών, η υποβάθμιση του Πρότυπου, η αλλαγή στον τρόπο επιλογής των σχολικών Διευθυντών οδηγούν με μαθητική ακρίβεια στην ενίσχυση του κομματισμού, μίας από τις μεγαλύτερες παθογένειες της Παιδείας!
Φοβάμαι ότι η επιβολή τέτοιων αναχρονιστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση, μας οδηγεί κατευθείαν στην εκπαιδευτική απομόνωση με συνέπειες που θα επιφέρουν μεγαλύτερη ζημιά στην Ελλάδα από αυτήν που βιώνουμε στην οικονομία..”
