Ο Ελευθέριος Βενιζέλος
στη Βουλή των Ελλήνων την άνοιξη του 1932
Οι υπαίτιοι των σημερινών οικονομικών μας δυσχερειών, οι υπαίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής, ο εθνικός διχασμός
Ή
Επειδή η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκει…
ΔΥΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Ενημερώνουμε τους φίλους του θεάτρου ότι την Παρασκευή 8 και το Σάββατο 9 Μαΐου, στις 9.00 μμ, η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» θα παρουσιάσουν την παράσταση «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη Βουλή των Ελλήνων την άνοιξη του 1932» στο αμφιθέατρο «Γιάννης Περτσελάκης» του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης επί των οδών Σοφοκλή Βενιζέλου και Λυσίμαχου Καλοκαιρινού, Ηράκλειο.
Αφίσα
Η θεατρική παράσταση-ντοκουμέντο με τίτλο: «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη Βουλή των Ελλήνων την άνοιξη του
1932» και υπότιτλο «Οι υπαίτιοι των σημερινών οικονομικών μας δυσχερειών, οι υπαίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής, ο εθνικός διχασμός ή επειδή η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκει…» ανέβηκε για πρώτη φορά στις 27 Μαρτίου στο θέατρο Κυδωνία στα Χανιά με αφορμή τη συμπλήρωση των 150 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου πολιτικού. Τη σκηνοθεσία της παράστασης, την προσαρμογή των κειμένων και την ερμηνεία του ρόλου του Ελευθέριου Βενιζέλου έχει αναλάβει ο Μιχάλης Βιρβιδάκης. Βοηθός σκηνοθέτη Ρίτα Μαρτσάκη και Αιμίλιος Καλογερής, βίντεο παράστασης Σταύρος Ψυλλάκης, σκηνικά και κοστούμια Ξανθής Κόντου, συνθέσεις ήχων
Δημήτρης Ιατρόπουλος, φωτισμοί Μαρία Μπαλαντίνου και Γιώργος Πέντες.
Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του έργου «Ελευθέριος Βενιζέλος: Βιωματικές δράσεις στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό» με φορέα υλοποίησης το Εθνικό Ίδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και εντάσσεται στο πρόγραμμα εκδηλώσεων και δράσεων του Ιδρύματος για τη συμπλήρωση των 150 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου πολιτικού, οι οποίες ξεκίνησαν το 2014.
Γενική Είσοδος : 12 Ευρώ
Είπαν για την παράσταση:
Μια χώρα υπό απειλή άμεσης πτωχεύσεως, μια μεγάλη και παγκόσμια οικονομική κρίση, μια αξιωματική αντιπολίτευση που αρνείται κάθε συνεργασία στην κυβέρνηση ποντάροντας στην αποτυχία της και προσδοκώντας ερχόμενη πλέον εκείνη στην Αρχή “να συλλέξει τα ερείπια”, “να συλλέξει τα ναυάγια”… Κι ακόμα οι ανεδαφικές προσδοκίες του εκλογικού σώματος, το μόνιμο κτήνος του λαϊκισμού (…) Οι ομοιότητες της Ελλάδας του Ελευθερίου Βενιζέλου (της Ελλάδας του οικονομικού ναυαγίου και της χρεοκοπίας του 1932, αλλά κι εκείνης του Διχασμού και της Μικρασιατικής Καταστροφής) με τη σημερινή Ελλάδα είναι στ’ αλήθεια εκπληκτικές. Και γίνονται ακόμα εναργέστερες μέσα από τη ματιά αυτού του σπουδαίου θεατράνθρωπου – του σκηνοθέτη Μιχάλη Βιρβιδάκη που ξέρει να υπογραμμίζει το ουσιώδες μέσα από την ελάχιστη κίνηση και μέσα από το πιο απέριττο σκηνικό, και του ηθοποιού Μιχάλη Βιρβιδάκη που δίνει ζωή και πειστικότητα και δύναμη εκφραστική στο παραμικρό τελικό -ν της λαγαρής καθαρεύουσας που εκφέρει.
Κώστας Κουτσουρέλης, συγγραφέας
(από την σελίδα του στο ίντερνετ, 28. 3. 2015)
(…) Όση ώρα διαρκεί η παράσταση, που βασίζεται σε τρεις αγορεύσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Βουλή το 1932 με θέμα την τότε οικονομική κατάσταση, τη μικρασιατική καταστροφή και τον εθνικό διχασμό, οι ομοιότητες με το σήμερα είναι ανατριχιαστικές. (…) Ξεπερνώντας αριστοτεχνικά τον σκόπελο του μονολόγου ο Μιχάλης Βιρβιδάκης καταφέρνει ολομόναχος να απογειώσει μια παράσταση που μιλά για την αρκετά πρόσφατη ιστορία μας, μέσα από πτυχές εν μέρει άγνωστες στο ευρύ κοινό.
Μαρία Μυστακίδου
6. 4. 2015, Χανιώτικα Νέα
(…) η ώρα να τεθεί το θέατρο για να υπηρετήσει τον πάντα επίκαιρο, ιδιαίτερα σήμερα, “βενιζελικό” λόγο, ήταν ανοιχτή! Δύσκολο, για να μην πω, παρακινδυνευμένο, το εγχείρημα. Όχι πάντως για τον Μιχάλη Bιρβιδάκη και τους συνεργάτες του, που (…) ας μου επιτραπεί η έκφραση, «και ο εωρακώς μαρτυρεί περί τούτου», δίνουν ρέστα! «Είναι απίστευτο αυτό που επί σκηνής είδαμε», μου είπε, μετά την πρεμιέρα, που είχα την τύχη κι εγώ να παρακολουθήσω, μια καλή φίλη, κατεβαίνοντας τη σκάλα, στην Υψηλαντών 12. Συμφώνησα μαζί της. Πράγματι ήταν απίστευτο, πλην όμως αληθινό! (…) Πράγματι καταπληκτικός (ο Μιχάλης Βιρβιδάκης) στον ρόλο του Εθνάρχη να παραδίδει μαθήματα ιστορίας…
Βαγγέλης Κακατσάκης
6. 4. 2015, Χανιώτικα Νέα
(…) Η παράσταση αποτελεί ένα τόλμημα για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί δραματοποιείται και ανεβαίνει στη σκηνή μια ομιλία στην Βουλή των Ελλήνων στην αυθεντική γλώσσα της εποχής. Μας χωρίζουν μόλις 86 χρόνια από αυτό το γεγονός και η διαπίστωση ότι η ελληνική γλώσσα έχει υποστεί τέτοια αλλοίωση και υπεραπλούστευση είναι λυπηρή. Δεύτερον, γιατί η σκηνοθεσία και η ερμηνεία του Μιχάλη Βιρβιδάκη είναι ευρηματική στον τρόπο που μεταφέρει σκηνικά με εξαιρετικά λιτό τρόπο την ομιλία του Ε. Βενιζέλου. Τρίτον, γιατί είναι ένα μάθημα Ιστορίας ενάντια στην άγνοια…
Γιώργος Καρτάκης, συγγραφέας
(από την σελίδα του στο ίντερνετ, 5. 4. 2015)
Το ιστορικό πλαίσιο της παράστασης.
Το κείμενο που ακολουθεί βασίζεται στον πρόλογο του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου από το βιβλίο του Ελευθέριος Βενιζέλος, τρεις αγορεύσεις, εκδ. Ευρασία, Αθήνα 2000.
Η σκηνή είναι στη Βουλή των Ελλήνων. Άνοιξη του 1932. Ο τόπος βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Από το 1929 η μεγάλη κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αρχίσει να κλονίζει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Η κρίση εξαπλώνεται. Περνάει στην Ευρώπη. Το φθινόπωρο του 1931 η αγγλική λίρα εγκαταλείπει τη χρυσή βάση. Για μια χώρα σαν την Ελλάδα που, ύστερα από μια δεκαετία πολέμων, έχει ακόμη καυτά τα προβλήματα της προσφυγιάς, η κατάσταση γίνεται ασφυκτική. Και η οικονομική κρίση έρχεται προς συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών. Εκεί ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος παίρνει το λόγο. Σε τρεις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις, 30, 31 Μαρτίου και 1 Απριλίου 1932.
Οι τρεις αυτές αγορεύσεις παρουσιάζουν, εκεί που δεν το περιμένει κανείς, μια ανασκόπηση, ένα πανόραμα της ελληνικής πολιτικής στα κρίσιμα και επώδυνα χρόνια του Διχασμού και της Μικρασιατικής καταστροφής. Είναι σαν να βλέπεις μια φωτογραφία της στιγμής, ένα ενσταντανέ της εποχής εκείνης με το Βενιζέλο στο βήμα, τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Παναγή Τσαλδάρη στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η συζήτηση φαίνεται να εστιάζεται αρχικά στην ανάγκη να ληφθούν έκτακτα οικονομικά μέτρα για να αποφευχθεί η χρεοκοπία και στην πρόταση του Βενιζέλου για σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης. Πρόταση που έχει απορρίψει η αντιπολίτευση. Να όμως που όσο προχωρεί η αγόρευση του Βενιζέλου, αυτή η φωτογραφία της στιγμής ζωντανεύει και ξετυλίγεται σαν μια κινηματογραφική ταινία, παίρνει ένα βάθος χρόνου για να πάει πίσω στη Δίκη των Εξ, πιο πίσω στη Μικρασιατική εκστρατεία και πιο πίσω στη μεταπολίτευση του ’20, τις διαπραγματεύσεις της ειρήνης στο Παρίσι το 1919, για να καταλήξει είκοσι σχεδόν χρόνια νωρίτερα, τότε που άρχισε η σύγκρουση του Βενιζέλου με το Βασιλιά…
Ο Νίτσε στο κείμενό του Η χρησιμότητα της Ιστορίας για τη Ζωή παρατηρεί πως ο στόχος της ιστοριογραφίας πρέπει να είναι να διδάσκει για τη ζωή, για τη σύγχρονη και τη μελλοντική πραγματικότητα. Όπως έλεγε και ο Σενέκας vitae discimus, μαθαίνουμε για τη ζωή. Το θέμα είναι βέβαια, πως παρατηρώντας κανείς τις απίστευτες ομοιότητες και αναλογίες της σημερινής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα με την εποχή του Βενιζέλου, διερωτάται μέσα του, αν πράγματι οι ρήσεις του Νίτσε και του Σενέκα έχουν καθολική ισχύ ή μήπως είναι θλιβερό προνόμιο του Έλληνα να μην διδάσκεται ποτέ από τα λάθη του…
Με εκφραστικό εργαλείο τον ίδιο το λόγο του Ελευθέριου Βενιζέλου αλλά και το φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που μας παραχώρησε το Ίδρυμα Βενιζέλου στα Χανιά, η παράσταση-ντοκουμέντο της Εταιρείας Θεάτρου ΜΝΗΜΗ επιχειρεί την αναψηλάφηση των γεγονότων εκείνης της εποχής, αφήνοντας τον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Πηγή:www.heraklion.gr
