9. πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί: Αυτή είναι η αίσθηση που προκαλεί στον ποιητή η αφή του υγρού, διεγερμένου κόλπου.
10. οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι: Όπως αποκαλύπτει ο αμέσως επόμενος στίχος («όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί», 11), οι οσφρητικές αυτές παραπομπές συνδέουν την οσμή του γυναικείου κόλπου με τα σκαριά — και κατ᾽ επέκταση με τις ναυτικές δραστηριότητες — των αρχετυπικών ναυτικών λαών της Φοινίκης και της Μεσοποταμίας («στον Ευφράτη, στη Φοινίκη»,12). Το ξύλο του κέδρου ήταν το πιο συνηθισμένο υλικό για τη ναυπήγηση των αρχαίων καραβιών, ενώ το λιβάνι αποτελούσε παραδοσιακά βασικό εξαγωγικό προϊόν της Ανατολής.
13. χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό: Πιθανότατα εδώ περιγράφεται η εξωτερική ανατομία του αιδοίου. Το ξανθό του τρίχωμα και η τριμερής του ανατομική δομή (τα δύο χείλη και η κλειτορίδα) απροσδόκητα φέρνουν στον νου του ποιητή τον αρχαίο τρίποδα και μάλιστα τον μαντικό, οι αναθυμιάσεις από τον οποίο προκαλούσαν στην Πυθία προφητική φρενίτιδα. Η εκ του σύνεγγυς επαφή με το αιδοίο αποκτά εδώ ενορατικές διαστάσεις. Το τρίχωμα του αιδοίου αντιστοιχεί στα φύλλα της δάφνης που καίγονταν στον μαντικό τρίποδα.
Πηγή: Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com
