Ο Σωκράτης στην Εποχή μας: Διαχείριση της πραγματικότητας σύμφωνα με αποδεδειγμένα διαχρονικές αρχές της κλασικής φιλοσοφίας.
Όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο σύγχρονος Καναδός φιλόσοφος Ted Honderich, κάθε ορθά διατυπωμένη ηθική πρόταση, πρέπει κατ’ αρχήν να απαντά στο ερώτημα «ποια είναι ακριβώς η κατάσταση ευημερίας στην οποία επιθυμούμε να φτάσουμε και ποια δόση δυστυχίας μπορεί να θεωρηθεί ανεκτή αν γίνει αποδεκτή ως μέσο για αυτό το σκοπό».
Ωστόσο, ανατρέχοντας στο παράδειγμα του Σωκράτη, διαπιστώνουμε ότι η ευτυχία και η δυστυχία αποτελούν όρους συμβατικούς, εξαρτημένους από δύο βασικούς άξονες: τη βούληση και την ιστορικότητα. Ό, τι δεν μεταβάλλεται, σύμφωνα με τον Σωκράτη είναι η βούληση, ως δύναμη του πνεύματος· αντίθετα, η ιστορικότητα είναι συμβατή με τις εκδοχές του εκάστοτε κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Η ευημερία επομένως είναι συνάρτηση της ηθικής και της ιστορικότητας, η οποία εκδηλώνεται ως κίνηση, ως ποικιλία: μπορεί, πράγματι, να υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι συμπεριφορών, αλλά υπάρχει μία ενιαία και αδιάσπαστη ηθική, ένας και μοναδικός τρόπος διαχωρισμού του αγαθού από το κακό, ο οποίος είναι συνυφασμένος με την ανθρώπινη φύση.
Ο Σωκράτης, παρόλο που γνώριζε ότι αδικήθηκε στο επίπεδο της ατομικότητάς του, εντούτοις, σεβόμενος την ηθική ως καθολική αξία εκπορευόμενη από τους θεσμούς της Πόλης, υπέμεινε την καταδίκη του. Πέρα από το σταθερό του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του, ο Σωκράτης, με την τελευταία πράξη της ζωής του, ανέτρεψε την πάγια αρχή υλιστικής θεώρησης της ηθικής, στα πλαίσια της φαινομενικότητας και θεμελίωσε την αξία ως ιδέα σύμφωνα με το κριτήριο του οικουμενικού αγαθού.
Περισσότερες πληροφορίες για το σεμινάριο στη σελίδα www.aie.gr
