Η Παράβαση της κωμωδίας του Αριστοφάνη Θεσμοφοριάζουσαι εκτείνεται από τον στίχο 784 μέχρι τον στίχο 844. Η έναρξή της ανακοινώνεται ρητά: ἡμεῖς τοίνυν ἡμᾶς αὐτὰς εὖ λέξωμεν παραβᾶσαι (784).
Στις Θεσμοφοριάζουσες, η Παράβαση είναι ιδιόμορφη: διατηρείται μεν, αλλά δεν έχει ούτε την τυπική δομή ούτε το συνηθισμένο περιεχόμενο, όπως το συναντάμε, π.χ., στις κωμωδίες που έγραψε ο Αριστοφάνης στην πρώτη περίοδο της καριέρας του (πριν το 421 π.Χ.). Ως προς αυτές της τις αποκλίσεις, η παράβαση των Θεσμοφοριαζουσών θυμίζει αρκετά την αναλόγως ιδιότυπη παράβαση της Λυσιστράτης, η οποία επίσης διδάχθηκε το 411 π.Χ.
Μια τυπική παράβαση Παλαιάς Κωμωδίας κατά κανόνα χωρίζει την πλοκή του έργου στα δύο και εκφωνείται όταν πια ο Κωμικός Ήρωας έχει υπερνικήσει τους αντιπάλους του, έχει στρέψει τον χορό με το μέρος του (συνήθως στην κωμωδία ο χορός, ή έστω ένα από τα δύο του ημιχόρια, ξεκινά με εχθρικές διαθέσεις έναντι του πρωταγωνιστή) και τώρα πια δεν απομένει παρά να δρέψει (στο δεύτερο μέρος της κωμωδίας) τους καρπούς των κόπων του. Σε μια τυπική παράβαση οι υποκριτές αποχωρούν και ο χορός απομένει μόνος στη σκηνή να προσφωνεί απευθείας τους θεατές. Από την άποψη της δομής, η τυπική παράβαση αποτελείται από ένα αστροφικό τριμερές (κομμάτιον, ἀνάπαιστοι, πνῖγος) και μια ἐπιρρηματικὴν συζυγίαν (ᾠδή, ἐπίρρημα, ἀντῳδή, ἀντεπίρρημα). (Γενικά για την παράβαση στην κωμωδία, δείτε εδώ).
Πηγή: Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com
