Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, οι Έλληνες προετοιμάζονται τυπικά κυρίως, για τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Άλλοι συνδέουν τον 15Αύγουστο με τις διακοπές, άλλοι με τα οικογενειακά τραπέζια και ελάχιστοι συνδέουν αυτή τη γιορτή με την πίστη στα θαύματα. Η Θεοτόκος ήταν εκείνη άλλωστε, που γέννησε το θαύμα, κι αυτό το θαύμα αναμένουν πολλοί, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Είτε πιστεύουμε άπαντες σε αυτό που αποκαλούμε χριστιανισμό, είτε όχι, με στοιχειώδη νοημοσύνη, είμαστε όλοι σε θέση να αντιληφθούμε, ότι μόνο καλύτερους μας κάνει η πίστη σε μια θρησκεία, όπου μόνο το ατόφιο καλό πρεσβεύει σαν πράξη. Ας σταθούμε όμως, στη λέξη «πράξη». Χριστιανική πράξη δε λέγεται το «σταυροκόπι», ούτε κάθε σύμβολο ή κάθε θεωρία, που δείχνει επιφανειακή πίστη, χωρίς να αποδεικνύεται αυτή καθημερινά, μέσα από τα έργα μας.
Πιστεύω, άρα είμαι χριστιανός, όταν δίνω μέχρι και το αίμα μου κυριολεκτικά, για το συνάνθρωπο. Πιστεύω, άρα είμαι χριστιανός, όταν επιθυμώ αληθινά την ευτυχία των άλλων κι όσο περνά από το χέρι μου επιδιώκω, να την προσφέρω απλόχερα. Πιστεύω, άρα είμαι χριστιανός, όταν δε βλάπτω κανέναν, ούτε καν εκείνον που με έχει βλάψει, παρά μόνο τον αγνοώ, ώστε σε απόσταση ασφαλείας, να συγχωρέσω κάθε του αδυναμία εις βάρος μου. Πιστεύω, άρα είμαι χριστιανός, όταν δε στέκομαι αμέτοχος και αδιάφορος, δεν εκμεταλλεύομαι τους γύρω μου, δεν τους περιγελώ, ούτε τους αδικώ, για προσωπικά μου οφέλη. Πιστεύω, άρα είμαι χριστιανός τελικά, όταν αγαπώ και σέβομαι ανιδιοτελώς, όχι από φόβο, ούτε από συνήθεια, αλλά γιατί έτσι νιώθω.
Αυτό που κάνει το χριστιανισμό, ανώτερη θρησκεία όλων και την Παναγία ανώτερη αγία όλων, έγκειται στο γεγονός, ότι και η συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά και η συγκεκριμένη αγία είναι προσιτές σε κάθε άνθρωπο. Ο ανώτερος όλων λοιπόν, δεν έχει ανάγκη την υπέρμετρη αυτοπεποίθηση… άρα την ανόητη έπαρση, ούτε τις επιφανειακές δημόσιες σχέσεις, για να αποδείξει την αξία του. Αρκούν οι πράξεις σε κάθε έναν και σε καθετί βρεθεί στο δρόμο του, για να αποδείξει το αληθινό του «είναι». Ενάντια σε κάθε κάλπικη στρατηγική των δυσχερών ανθρωποφαγικών ημερών μας λοιπόν, ας γίνει ο φετινός 15Αύγουστος, αφετηρία για αλλαγή εκ των έσω.
Ως σύμβολο του ανθρώπινου πόνου, αλλά και της παρηγοριάς, η Παναγία είναι εκείνη, που επικαλούμαστε στα δύσκολα και βλασφημούμε στα εύκολα. Αποκαλούμενος διαχρονικά ο 15Αύγουστος, ως «Πάσχα του καλοκαιριού», ας γίνει έστω κι αργά, πέρασμα από το κακό στο καλό, από το φθόνο στην αγάπη, από το θάνατο στην ανάσταση. Αμέτοχος, αδιάφορος και ιδιοτελής δεν υπήρξε κανένας, που είχε πίστη στο ανώτερο. Αν αποτελεί, έστω κι ένας από εσάς μέλος αυτών που πιστεύουν και επιδιώκουν το ανώτερο, ας υποδείξει με τη μεγαλοπρέπειά του το δρόμο και στους υπόλοιπους. Με θλίψη παρατηρώ την ολοένα και αυξανόμενη κατάντια των ανθρωποειδών κι όχι ανθρώπινων πλασμάτων. Περιμένουν το «χαστούκι» της ζωής προφανώς, που αργά ή γρήγορα, θα τους ξυπνήσει, για αναγκαστική αλλαγή εκ των έσω κι αυτό είναι ακόμα πιο θλιβερό.
Όσοι έχετε την πρόθεση να επισκεφθείτε κάποια εκκλησία, όχι για τυπικούς λόγους, αλλά για την ψυχική σας κάθαρση, μην ξεχάσετε να προσευχηθείτε για όλους και να είστε καθημερινά αντάξιοι της προσευχής σας, ώστε να απαλλαχθείτε μεγαλοπρεπώς, από το μικροπρεπές «εγώ» σας. Απ’ την πλευρά μου, ως εορτάζουσα Μαρία, θα ευχηθώ ολόψυχα χρόνια πολλά και κυρίως χρόνια καλά, με ψυχική και σωματική υγεία για όλους, εορτάζοντες και μη. Οι σημερινές γραμμές δεν αποτελούν επιμόρφωση ή ενημέρωση, όπως σας έχω συνηθίσει, αλλά κατάθεση ψυχής από την πρώτη λέξη έως την τελευταία, με μόνο στόχο την αλλαγή εκ των έσω, έστω κι ενός απ’ αυτούς, που θα τις διαβάσουν. Από καρδιάς, εύχομαι και πιστεύω λοιπόν, ότι τα καλύτερα θα έρθουν, για κάθε άνθρωπο που υποφέρει πρωτίστως και κατά συνέπεια για όλους. «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ», άλλωστε, ονομάζεται η στήλη μου, κι αυτό το ρητό του Ηράκλειτου, αποτελεί ακέραιη πεποίθησή μου, καθώς «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ» όντως, αρκεί να το θέλουμε και κυρίως να το αξίζουμε. Χρονιά πολλά και ευτυχισμένα για όλους!
