Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Έγινε αυτές τις ημέρες Συνδιάσκεψη του Τομέα Παιδείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και θέλω να πιστεύω ότι μαζί με τις εισηγήσεις του Υπουργού Παιδείας και του Γραμματέα του Τομέα θα διανεμήθηκαν στους συμμετέχοντες και η «Έκθεση Παρακολούθησης της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης — 2016» της 15ης Σεπτεμβρίου 2016 και η «εργαλειοθήκη του Ο.Ο.Σ.Α.». Και αυτό, γιατί αποτελούν το βασικό πεδίο προσδιορισμού της εκπαιδευτικής πολιτικής τους. Εκτός και, αν στον κομματικό μικρόκοσμό τους ακόμα βαυκαλίζονται ότι έχουν καταργήσει τα μνημόνια ή ότι εφαρμόζουν στην εκπαίδευση την πολιτική που είχε διαμορφώσει το κόμμα τους στην προκυβερνητική του περίοδο.

Του Νίκου Τσούλια Αναφέρομαι στη δασκάλα, γιατί εκτιμώ ότι μάλλον αυτή (και όχι ο δάσκαλος) διδάσκει και διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του Δημοτικού των μικρών ηλικιών και πιο ειδικά τα «πρωτάκια». Τούτου δοθέντος, έστω εξ ορισμού για να παραμείνει ο τίτλος του άρθρου, εκτιμώ πως αυτή η «συνάντηση» του παιδιού με το σχολείο (και πιο συγκεκριμένα με τη δασκάλα) είναι ένα διαρκές γεγονός που επικαθορίζει σημαντικά την εκπαιδευτική αλλά και την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου.

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ) Η επισημοποίηση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αντισυνταγματικότητα της νομοθετικής ρύθμισης του Υπουργείου Παιδείας στη διαδικασία επιλογής των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων και Διευθυντών Εκπαίδευσης κατέδειξε για άλλη μια φορά την ανευθυνότητα και την υποκρισία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα, στους εκπαιδευτικούς και στη λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης.

Του Νίκου Τσούλια Όταν ένα «συμβάν» της ζωής βρίσκει μια από τις πιο βαθιές συναισθηματικές φλέβες της παιδικής ηλικίας σου, όταν αγγίζει ένα από τα πιο ισχυρά στερεότυπά σου και μάλιστα με περιεχόμενο παραπόνου, τότε σημαίνει ότι σου σημαδεύει τη ζωή με έναν απόλυτα μοναδικό τρόπο. Όταν χάνεις αναγκαστικά την πηγή της ομορφιάς της ζωής σου, τότε συνειδητοποιείς ότι θα ζήσεις σε τόπους διαρκούς αναπόλησης και νοσταλγίας και θα πρέπει να βρεις μια άλλη σχέση με το παρελθόν σου – πέραν εκείνης της παραδοσιακής πρόσληψής του!

Του Νίκου Τσούλια Η ανάγκη παντός είναι το φως. Το φως είναι μέσα στο βιβλίο. Αφήστε το να ακτινοβολήσει. Αν θέλετε θαλπωρή, βάλτε παντού βιβλία. Βίκτωρ Ουγκώ

Του Νίκου Τσούλια Αν θα θέλαμε να προσεγγίσουμε με μια αξιολογική κρίση το φάσμα των πιο αρνητικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας, είναι μάλλον βέβαιο ότι η φοροδιαφυγή είναι στην πρώτη θέση. Είναι στοιχείο που διατρέχει όλη την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και που συνεχίζει να έχει την άκρως τιμητική του θέση παρά το γεγονός του μείζονος εγχειρήματός μας, της ένταξής μας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και της εν μέρει «πολιτισμικής αποκόλλησής» μας από τη βαλκανοποιημένη γεωγραφική γειτονιά μας.