Η πολιτική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. να νομοθετήσει μια προκλητική και αντιπαιδαγωγική ρύθμιση σε βάρος των εκπαιδευτικών υποχρεωτικής παραμονής τους στο σχολείο 30 ώρες την εβδομάδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα στον κλάδο των εκπαιδευτικών, μετά από εκείνα που έχουν γίνει αθροιστικά και από τα 4 μνημόνια στο εργασιακό, οικονομικό και ασφαλιστικό καθεστώς μας.

   Η προσπάθεια φτηνού αντιπερισπασμού με τη διαμόρφωση εξειδικευμένων εξωδιδακτικών εργασιών ακόμα και εκείνων που δεν μπορούν να γίνουν στο σχολείο είναι απαράδεκτη, γιατί επιχειρείται να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο που καθιστά εξ ορισμού κάθε εκπαιδευτικό όμηρο αυτών των εργασιών και των επικείμενων μνημονιακών δεσμεύσεων.

Το ερώτημα είναι απλό. Γιατί αλλάζει ο Ν.1566, αφού «απαντάει» σε όλα τα ζητήματα λειτουργίας των σχολείων;

   Όλη η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι η εργασία του εκπαιδευτικού δεν ορίζεται στη διδασκαλία του και στην απασχόλησή του στο σχολείο. Είναι εργασία που επεκτείνεται στο σπίτι του: για την προετοιμασία, για τη συνεχώς ανανεούμενη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού, για την γραπτή αξιολόγηση των μαθητών, για την προώθηση των πρωτοβουλιών που παίρνει στο σχολείο.

   Ποιος μπορεί να παραβλέψει τις τόσες και τόσες ώρες που αρκετοί εκπαιδευτικοί είναι στο σχολείο πέραν των ωρών λειτουργίας του για την προετοιμασία ενός πολιτιστικού προγράμματος, ενός θεατρικού έργου, μιας βιβλιοφιλικής πρωτοβουλίας, ενός πρότζεκτ περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μίας επίσκεψης σε κινηματογράφο, σε θεατρική εκδήλωση κλπ; Μπορούν όλα αυτά να υλοποιηθούν στο τυπικό 30ωρο του σχολείου, όταν οι μαθητές παρακολουθούν τα μαθήματά τους;

Τι επιζητούν λοιπόν; Έναν εκπαιδευτικό που θα είναι φασκιωμένος ο ρόλος του, που δεν θα παίρνει πρωτοβουλίες γιατί δεν θα μπορούν να είναι μέσα στο 30ωρο;

   Και ενώ το μέτρο αυτό, δεν έχει ούτε καν προσχηματικό δημοσιονομικό κίνητρο για τις επικείμενες αξιολογήσεις του 3ου και 4ου πλέον μνημονίου, έχει έναν φοβερά επικίνδυνο για την παιδαγωγική ελευθερία και αυτονομία του εκπαιδευτικού μήνυμα.

«Εκπαιδευτικέ, θα παραμένεις στο σχολείο και θα διεκπεραιώνεις ό,τι εμείς επιτάσσουμε και ας μείνουν απέξω οι δημιουργικές πρωτοβουλίες σου»!

   Και ενώ ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διατυμπάνιζε δημαγωγικά την επαναφορά του προηγούμενου ωραρίου στους εκπαιδευτικούς, έρχεται τώρα και νομοθετεί ένα καθεστώς των πολύ παλιών δεκαετιών.

   Ο κ. Γαβρόγλου όλο το προηγούμενο διάστημα συνειδητά εξαπατούσε δημαγωγώντας τους εκπαιδευτικούς ότι δεν θα δεχτεί αυτή την παρέμβαση από την Τρόικα, γιατί οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι και ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί και επιτελούν πρόσθετες υπηρεσίες. Και τώρα κάνει τις υπηρεσίες – αυτές που υπάρχουν σήμερα αλλά και αυτές που θα νομοθετηθούν αύριο – υποχρέωση για την 6ωρη παραμονή τους στο σχολείο.

   Επιπλέον διαμόρφωσε με αποκλειστική δική του ευθύνη ένα σκηνικό διάλυσης των σχολείων (απομείωση της Γενικής εκπαίδευσης στα λύκεια, μεγάλη μείωση των γνωστικών αντικειμένων, φροντιστηριοποίηση των λυκείων, μείωση των ωρών εργαστηρίων κλπ), με αποτέλεσμα να έχουμε εκπαιδευτικούς να περιφέρονται ακόμα και σε 4 σχολεία. Ποια είναι η έννοια του 30ωρου, όταν έχουμε επισκέπτες καθηγητές, που δεν μπορούν να λειτουργούν στοιχειωδώς ούτε σε ένα σχολείο;

Κανένας υπουργός Παιδείας δεν μπορεί να αλλοιώσει το μορφωτικό και παιδαγωγικό ρόλο των Ελλήνων εκπαιδευτικών.

Προτείνουμε στους Συλλόγους Διδασκόντων και στους εκπαιδευτικούς.

· Να συζητήσουν σε ειδικές συνεδριάσεις των Συλλόγων αυτή την αντιεκπαιδευτική ρύθμιση και να δώσουν το δικό τους αποφασιστικό μήνυμα.

· Να ενημερώσουν με συγκροτημένο τρόπο μαθητές και γονείς για το περιεχόμενο και για τους στόχους αυτού του μέτρου.

· Να αντισταθούν μόνιμα και σταθερά με θεσμικό και κινηματικό τρόπο σε αυτή την απαράδεκτη ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας.

· Να στηρίξουν και να εμπλουτίσουν τις πρωτοβουλίες του εκπαιδευτικού μας κινήματος.

· Να συνεχίσουν με μεγαλύτερη αφοσίωση και επιμέλεια τις πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει στα σχολεία τους έξω από κάθε λογική ωραρίου – γιατί είναι πάντα μια παιδαγωγική ευθύνη απέναντι στους μαθητές μας και στη μόρφωσή τους.

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ)

Προηγούμενο άρθροΗ ιστορικότητα των μορφών της ύλης
Επόμενο άρθροΤο περιβάλλον του σχολείου
Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.