epistimonasΤου Νίκου Τσούλια

      Η σημερινή κρίση διαβρώνει την ελληνική κοινωνία από παντού. Η δημοκρατία μας είναι «αδειανό κέλυφος». Ο λαός δοκιμάζεται σκληρά. Οι θεσμοί αποδομούνται. Η εθνική οικονομία παραπαίει. Η δημόσια περιουσία εκποιείται. Οι κυβερνήσεις μας «κάνουν ότι κυβερνούν» – ενώ απλώς λειτουργούν ως εντολοδόχοι των δανειστών – ασκώντας πολιτική σε «ανύπαρκτα» προβλήματα, για παράδειγμα για την προσευχή στα σχολεία, τις σχολικές παρελάσεις κλπ. Υπάρχει στην …αριστερή μας κυβέρνηση και ένα καινούργιο εργαλείο, ο κόφτης – ένα αυτόματο περιοριστικό μέτρο για το εναπομείναν εν πολλοίς συμβολικό εισόδημα των εργαζόμενων.

      Παντού είναι διάχυτη η εικόνα της παρακμής, της όλο και σκληρότερης δοκιμασίας του λαού. Υπάρχει όμως ένα πεδίο πιο «μαύρο από το μαύρο», η ανεργία ανθρώπων που βρίσκονται από τη μια μέρα στην άλλη στο δρόμο – η προοδευτική μας κυβέρνηση είδε για τελευταία φορά απολυμένους τις σχολικές καθαρίστριες και έκτοτε τίποτα πέραν τούτων – και η ανεργία των νέων και πιο συγκεκριμένα των νέων επιστημόνων, που δεν μπορούν να κάνουν εκκίνηση στην επαγγελματική τους πορεία.

      Πρόκειται για μείζον κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα. Εδώ δεν γίνεται περιστολή μισθών και εισοδημάτων, αναγκών και επιθυμιών. Εδώ περικόπτεται το παρόν και το μέλλον. Υπονομεύεται ευθέως η δυνατότητα της ίδιας της ζωής, αμαυρώνεται η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η αδυναμία εύρεσης εργασίας από τους νέους επιστήμονες αποτελεί την επιτομή του εύρους της κρίσης – γιατί πρόκειται για ζήτημα που έχει να κάνει με την προοπτική συνολικά της χώρας μας. Το πιο «βαθύ ελληνικό χρώμα» στη σημερινή ιστορικότητα της Ελλάδας είναι η μόρφωση των νέων επιστημόνων. Και αυτή αφελληνίζεται. Οι νέοι παίρνουν των ομματιών τους για τα ξένα. Η δυναμική του πιο ελπιδοφόρου ελληνικού στοιχείου «ξενιτεύεται».

      Τα στοιχεία της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων είναι σημάδια «αποκάλυψης». “Πρώτο σε αξία εξαγόμενο «προϊόν» μας, οι έλληνες εργαζόμενοι. Έχουν παράγει 50 δις ΑΕΠ στο εξωτερικό! Το καλύτερο και ασυναγώνιστο από πλευράς αξίας, «προϊόν» από αυτά που εξάγουμε τα τελευταία χρόνια, είναι το ανθρώπινο δυναμικό!  Σύμφωνα με έρευνα της Endeavor Greece, που καταγράφει την προστιθέμενη αξία και τα φορολογικά έσοδα που δημιουργούν στις χώρες υποδοχής οι Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό στη διάρκεια της κρίσης (2008-2016), αθροιστικά, από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι Έλληνες του brain drain έχουν παραγάγει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ ΑΕΠ στις νέες «πατρίδες» τους. Ειδικότερα, οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως ανώτερης /ανώτατης εκπαίδευσης, συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής (κυρίως Γερμανία και Αγγλία) και 9,1 δισ. ευρώ σε φορολογικά έσοδα, εκ των οποίων 7,9 δισ. ευρώ σε φόρους εισοδήματος και εισφορές και 1,2 δισ. ευρώ σε ΦΠΑ. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας είναι ότι το ποσό που έχει δαπανήσει το ελληνικό κράτος για την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών υπολογίζεται στα 8 δισ. ευρώ. Συγκριτικά με όλα τα εξαγόμενα «προϊόντα» της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό κατέχει την πρώτη θέση σε αξία με 12,9 δισ. ευρώ, ενώ ακολουθούν τα προϊόντα πετρελαίου (7,2 δισ.), τα προϊόντα αλουμινίου (1,3 δισ.), τα φάρμακα (0,7 δισ.), το ελαιόλαδο (0,5 δισ.), τα ψάρια, οι ελιές, τα προϊόντα καπνού, τα πληροφοριακά συστήματα και τα τυροκομικά προϊόντα με 0,4 δισ., το βαμβάκι και τα ροδάκινα (0,3 δισ.)”. (Απρίλιος 2016, ΑΠΕ-ΜΠΕ).

      Έτσι, η χώρα μας επενδύει χρήματα για να εκπαιδεύσει ένα δυναμικό τμήμα της νεολαίας μας και η επένδυση αυτή χάνεται, και η μόνη ελπίδα μας είναι ο μελλοντικός επαναπατρισμός των επιστημόνων. Η μετανάστευση αυτών των προσοντούχων και φιλόδοξων νέων μας αποτελεί ιδιαίτερο πλήγμα για τη χώρα μας, αφού θα ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς συντελεστές υπέρβασης της κρίσης! Βέβαια κανένας δεν έχει δικαίωμα να τους στερήσει το σχέδιο της ζωής τους και το όνειρό τους: να ασκήσουν το επάγγελμα για το οποίο έχουν καταβάλλει πολύχρονες και κοπιαστικές προσπάθειες και μέσω του οποίου προσδοκούν στην κοινωνική τους εξέλιξη και στην προσωπική τους αυτοπραγμάτωση.

      Η μετανάστευση των νέων μας καταδεικνύει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το γεγονός ότι βρισκόμαστε ακόμα μέσα στα μεσοπέλαγα της κρίσης, ότι η κρίση βαθαίνει και δεν φαίνεται να διαμορφώνεται κάποια πολιτική υπέρβασής της. Προς επίρρωση αυτής της διαπίστωσης ίσως και να αρκούσε η σημειολογία των καιρών μας: το λεξιλόγιό μας και οι συζητήσεις μας παραμένουν πεισματικά παγωμένα εδώ και περίπου εφτά χρόνια. Το μέλλον δεν φαίνεται να έρχεται. Ζούμε ένα διαρκές παρόν, ένα ζοφερό παρόν.

anthologio.wordpress.com

Προηγούμενο άρθροΗ εντροπία και ο Θεός
Επόμενο άρθροΕγγραφές-Μετεγγραφές- Φοίτηση μαθητών/τριων στα ΕΠΑΛ
Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.