Η «Μήδεια του Ευριπίδη» επιφυλάσσει ιδιαίτερο ρόλο για τους χαρακτήρες που προέρχονται από τα ταπεινότερα κοινωνικά στρώματα (την Τροφό, τον Παιδαγωγό, τον χορό). Οι απλοί άνθρωποι του έργου είναι γενικά εκείνοι που δημιουργούν κλίμα συμπάθειας και κατανόησης για την ξένη γυναίκα από την Κολχίδα, την οποία έχει προδώσει ο άνδρας της και η οποία έχει κάθε δικαίωμα να οργίζεται και να επικαλείται τους θεούς της εκδίκησης, ακόμη και τον ίδιο τον Δία, τον προστάτη των όρκων.
Αυτή η συμπάθεια — αν και δεν λείπουν τα στοιχεία, στα λόγια της Τροφού ειδικά, που να προετοιμάζουν τον θεατή για ό,τι θα ακολουθήσει — διατηρείται μέχρι και τη στιγμή της παιδοκτονίας και δεν εκλείπει εντελώς ακόμη και μετά την τρομερή αυτή πράξη της απόλυτης, σαρωτικής εκδίκησης. Οι απλοί άνθρωποι, με άλλα λόγια, οι πιο συμπαθείς χαρακτήρες του έργου, εξυπηρετούν το δραματικό σχέδιο του Ευριπίδη εμποδίζοντας τις εύκολες ηθικές κρίσεις και τα βιαστικά, μονόπλευρα και μονοσήμαντα συμπεράσματα για τα τεκταινόμενα επί σκηνής.
Ολόκληρο το άρθρο στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com
