kapodistrias«Όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν, να λαμβάνουν μισθούς, αναλόγως με το βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της. Εφόσον, λοιπόν, τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Τάδε έφη ο πρώτος κυβερνήτης της ανεξάρτητης Ελλάδας (1828-1831) και ο μόνος… που όχι απλώς ΔΕΝ καταδέχθηκε να καταχραστεί έστω κι έναν οβολό από το δημόσιο χρήμα, αλλά ξόδεψε όλη την προσωπική του περιουσία, για το καλό της πατρίδας, πουλώντας μέχρι και τις πολύτιμες πέτρες από τα παράσημά του.

Ως κορυφαία προσωπικότητα της ευρωπαϊκής διπλωματίας, αφού μεταξύ άλλων ήταν ο δημιουργός του ουδέτερου και λειτουργικού κράτους της Ελβετίας με το πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα, ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εκείνος που καταδέχθηκε να αναλάβει το τιμόνι μιας μικρής Ελλάδας, κυριολεκτικά σε χαοτική κατάσταση, εγκαταλείποντας τα μεγάλα ευρωπαϊκά σαλόνια. Αποδεσμευόμενος πλήρως από τα επιτυχή τσαρικά του καθήκοντα, μεταβαίνει το 1828 στην Αίγινα, που αποτελούσε την προσωρινή πρωτεύουσα του ελληνικού νεοσύστατου κράτους, έχοντας πλήρη επίγνωση του τιτάνιου έργου, που αναλάμβανε. Δικαστές και δικαστήρια δεν υπήρχαν, ο τακτικός στρατός αγνοείτο, ενώ τα πολεμικά εφόδια ήταν άφαντα. Η Ελλάδα, για ακόμα μια φορά, ήταν καταχρεωμένη στους Άγγλους, από τα πολεμικά δάνεια, τα οποία είχαν εξανεμιστεί, κατά τη διάρκεια του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα και του εμφυλίου.

Στα τριάμισι χρόνια, που του επέτρεψαν οι θανάσιμοι εχθροί του, να κυβερνήσει την Ελλάδα, κατάφερε κυριολεκτικά να κάνει τα αδύνατα – δυνατά. Αναγνωρίστηκε η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος με διεύρυνση των συνόρων, ίδρυσε παντού δημοτικά σχολεία και διδασκαλείο, δημιούργησε Τράπεζα, έκοψε ελληνικό νόμισμα, οργάνωσε τη Δικαιοσύνη, οργάνωσε το στράτευμα, ίδρυσε τη Σχολή Ευελπίδων με πρώτη έδρα το Ναύπλιο, εξάλειψε τη ληστοκρατία και την πειρατεία και ανέδειξε την ελληνική γεωργία, ως βασική πηγή εσόδων της χώρας, ιδρύοντας γεωργική σχολή και καθιερώνοντας την καλλιέργεια της πατάτας. Πρωτίστως όμως, ξόδεψε όλη την προσωπική του περιουσία, επενδύοντας σε δημόσια έργα. Αν αυτό που παρέλαβε ο Ιωάννης Καποδίστριας ΔΕΝ ήταν χάος κι αν αυτό που παρέδωσε ΔΕΝ ήταν κράτος, τότε δικαίως εξαπατούν κάποιοι τον ίδιο τους τον εαυτό, ορίζοντας το αδιέξοδο, ως μόνο δρόμο.

Προς πλήρη διαφάνεια της ιστορικής πραγματικότητας, την οποία αμερόληπτα υπηρετώ, δεν αποφεύγω να αναφερθώ στον απολυταρχικό τρόπο, που ο Ιωάννης Καποδίστριας, φέρεται πως επέλεξε να κυβερνήσει. Η τριαντάχρονη εμπειρία του στην τσαρική υπηρεσία, τον καθιστούσε αρκετές φορές αντίθετο με τις δημοκρατικές διαδικασίες. Παραμερίζοντας όσους μοιράζονταν την εξουσία, προτού αναλάβει εκείνος τα ηνία, δημιούργησε φανατικούς εχθρούς, κάτι που προφανώς οδήγησε και στη δολοφονία του. Τις αντιλήψεις περί απολυταρχισμού της εξουσίας από τον Καποδίστρια, ενισχύει το τελεσίγραφο, που φέρεται ότι έθεσε, από πολύ νωρίς, ώστε είτε να καταργηθεί το σύνταγμα, είτε να εγκαταλείψει εκείνος τη χώρα.

Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και μεταξύ των ανθρώπων, η διαφορά έγκειται στις θεσπέσιες λεπτομέρειες. Πολλοί έχουν αναλάβει το τιμόνι της πολύπαθης χώρας μας, με τα «σωστά» και τα «λάθη» τους, ανακυκλώνοντας το θάνατο με την ανάστασή της, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μεταξύ αυτών των πολλών, ΕΝΑΣ ήταν αυτός, που δεν επωφελήθηκε από το δημόσιο ταμείο, ούτε έναν οβολό, κατ’ επιλογήν και επιθυμία του, από την αναμφίβολη ανιδιοτελή προσφορά του σε αυτή τη χώρα.

Στόχος, λοιπόν, του σημερινού άρθρου, δεν είναι ούτε να εκθειάσει το παρελθόν, ούτε να ισοπεδώσει το παρόν και το μέλλον. Το στοιχειώδες και αυτονόητο, που θα έπρεπε οικειοθελώς, να απαρνηθούν όλοι οι εκπρόσωποί μας, απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή της εφαρμογής των δυσβάσταχτων – για το λαό – μέτρων λιτότητας, δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί στην πράξη. Έστω κι αργά, παρά ποτέ, ας παραδειγματιστούν οι τωρινοί μας εκπρόσωποι από το παρελθόν και τα «σωστά» του, για να βρουν τη διέξοδο στο αποκαλούμενο «χάος», που θεωρούν ότι διαχειρίζονται. Καιρός είναι, λοιπόν, να τολμήσουν το πρώτο ουσιώδες βήμα, για να ακολουθήσουν κι άλλα, απαρνούμενοι κατά συνείδηση και κατ’ επιθυμίαν τους, να αποτελούν τους πιο ακριβοπληρωμένους του ελληνικού λαού, κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους.

 

2 ΣΧΟΛΙΑ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.