Κρηπιδωμα γρανιτικο, της Συντικης Ηρωον.
Βραχοι, βροντοκραυγοι, Φωνητες, σουραυλιστες του Πονου.
Αθωοι, υπερασπιστες, των Ανω Ποροιων.
Ατσαλινοι, υπερμαχοι των ιερων Χωματων.
ΣυνΧωριανοι, συνομιλοι, σε γλεντια και σε Λυπες..
Στεκουν ολορθοι, Ασαλευτοι, βασαλτικοι Γρανιτες.
Βλαμμενοι απ της Πατριδας τους, τη μανικη Λατρεια.
Δεν πεφτουν, δεν σκοτωνονται, ψυχρα, Δολοφονουνται.
Χαινουσες γουβες των βομβων, Κραυγες της Οικουμενης.
Οι Ηρωες του Π8,
ΖΙΩΓΑΣ, ΙΤΣΙΟΣ, ΚΟΖΑΡΤΣΗΣ.
Αθανατοι, Λευκοφοροι , Γιγαντες, απογονοι Εκεινων.
Που Απαιλαιωτοι στεκονται, στης Μνημης μας την Πορτα.
Μας μνηματιζουν, ΑειΖωοι, Αχρονιστες Πατερες.
Μυστες στο Υπερβατικο, στου Επεκεινα το Φαος.
Εμβαζουν στου Ηλιοφωτος, το αβυθιστο Καραβι.
Και με φυλλαδια ναυτικα, επτασφραγιδωμενα.
Κωπηλατουνε Μυστικα, κρατουν μας το Τιμονι.
Σε Πορεια Ατιμονευτη, που αψηφαει τοΦοβο.
Αχαραχτη, Αστιγματιστη, εξω απο τους Χαρτες.
Πορεια Αδευτερωτη, για Αλαργινο Λιμανι.
