Ο Πρόλογος της «Ηλέκτρας» του Σοφοκλή χωρίζεται σε δύο μέρη, ένα πρώτο «ανδρικό» (στ. 1-76), στο οποίο Ορέστης, Παιδαγωγός και ο σιωπηλός Πυλάδης εκθέτουν τα εκδικητικά τους σχέδια, και ένα δεύτερο «γυναικείο» (77-120), στο οποίο η Ηλέκτρα σε μια κίνηση σπάνια στην υπόλοιπη γνωστή μας τραγωδία του Σοφοκλή, αλλά αρκετά συνηθισμένη στον Ευριπίδη (δεν συνηθίζεται γενικά ηθοποιός να εκτελεί σόλο τραγούδι πριν την είσοδο του χορού) αποκαλύπτει τα πάθη της στο φως της μέρας. Οι εκατόν είκοσι αυτοί στίχοι αποτελούν υπόδειγμα τραγικού προλόγου. Εγκαταλείποντας τη μονολογική ρήση και υιοθετώντας το ευριπίδειο μοντέλο του εκθετικού διαλόγου, ο Σοφοκλής:
(α) παρουσιάζει με εντυπωσιακή συμπύκνωση και πλούτο λεπτομέρειας τους τρεις πιο σημαντικούς του πρωταγωνιστές, προβάλλει τις μεταξύ τους διαφορές και τονίζει την απομόνωση της Ηλέκτρας, που αποτελεί και το leitmotiv της τραγωδίας (το σόλο τραγούδι πριν την άφιξη του χορού, αλλά και η έντονη αντίθεση ανάμεσα στον ήρεμο, πρακτικό και προσγειωμένο τόνο του Ορέστη, που πλαισιώνεται από τους φίλους και βοηθούς του, και το βαρύ θρηνητικό τραγούδι της Ηλέκτρας, που είναι απολύτως μόνη, εξυπηρετούν αυτούς ακριβώς τους σκοπούς)·
(β) προαναγγέλλει τις σημαντικότερες σκηνές του έργου, ιδιαίτερα τον απατηλό λόγο του ψευδαγγέλου Παιδαγωγού, τον θρήνο της Ηλέκτρας πάνω από την κενή νεκρική υδρία και τη συνακόλουθη αναγνώριση μεταξύ των δυο παιδιών του Αγαμέμνονα·
(γ) επισημαίνει κομβικά σκηνικά σύμβολα, όπως το παλάτι των Ατρειδών, τα ράκη της Ηλέκτρας και φυσικά η υδρία η ίδια·
Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com
